03 Leviticus

Text from romanliturgy.org

E-book created by A.S.Drury

$Id: 03_lev.html,v 1.4 2013/02/10 22:39:41 asdrury Exp $


Table of Contents

  1. Introduction
  2. Missae
  3. Notae
  4. Sources
  5. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 

Introduction

This edition combines the text of the Nova Vulgata from RomanLiturgy.org with information from the Missale Romanum, 1962. A future edition will provide a similar treatment using information from Ordo lectionum missae.

This work is based on the following principles:

  1. First, Latin is the language of Roman Catholic Christianity. See, e.g., the motu proprio Latina Lingua in Latin or English. Furthermore, the Nova Vulgata is the "typical" Catholic Bible, the blueprint or template for all other Catholic Bibles. See, e.g., this Constitutio Apostolica in Latin or English.
  2. Second, when studying the Bible, it is sometimes helpful to know how the Church has traditionally used a passage. So, this edition is intended to make it easy to answer the following questions:

Other info:


Capitulum 1

1.1  Vocavit autem Moysen et locutus est ei Dominus de tabernaculo conventus dicens:
1.2  « Loquere filiis Israel et dices ad eos: Homo, qui obtulerit ex vobis hostiam Domino de animalibus domesticis, de bobus et pecoribus offerens victimas,
1.3  si holocaustum fuerit eius oblatio de armento, masculum immaculatum offeret ad ostium tabernaculi conventus ad placandum sibi Dominum;
1.4  ponetque manum super caput hostiæ, et acceptabilis erit atque in expiationem eius proficiens.
1.5  Immolabitque vitulum coram Domino, et offerent filii Aaron sacerdotes sanguinem eius aspergentes per altaris circuitum, quod est ante ostium tabernaculi conventus.
1.6  Detracta pelle, hostiam offerens in frusta concidet;
1.7  et filii Aaron sacerdotis ponent in altari ignem, strueque lignorum super ignem composita,
1.8  membra, quæ cæsa sunt, desuper ordinabunt, caput videlicet et adipem.
1.9  Intestina autem et crura offerens lavabit aqua adolebitque ea sacerdos super altare in holocaustum, incensum suavissimi odoris Domino.
1.10  Quod si de pecoribus eius oblatio est, de ovibus sive de capris holocaustum, masculum absque macula offeret;
1.11  immolabitque ad latus altaris, quod respicit ad aquilonem, coram Domino. Sanguinem vero illius aspergent contra altare filii Aaron sacerdotes per circuitum;
1.12  dividetque offerens membra, caput et adipem, et sacerdos imponet ea super ligna, quibus subest ignis in altari.
1.13  Intestina vero et crura lavabit offerens aqua, et oblata omnia adolebit sacerdos super altare: holocaustum est et incensum odoris suavissimi Domino.
1.14  Sin autem de avibus holocausti oblatio fuerit Domino, offeret de turturibus aut pullis columbæ oblationem suam.
1.15  Et sacerdos afferet eam ad altare; retortum ad collum caput adolebit in altari, sanguisque eius exprimetur contra parietem altaris.
1.16  Vesiculam vero gutturis et plumas proiciet offerens prope altare ad orientalem plagam in loco, in quo cineres effundi solent;
1.17  confringetque eam inter alas, quas non secabit, et adolebit eam sacerdos super altare, lignis super ignem positis: holocaustum est et incensum suavissimi odoris Domino.


Capitulum 2

2.1  Anima cum obtulerit oblationem sacrificii farinæ Domino, simila erit eius oblatio, fundetque super eam oleum et ponet tus
2.2  ac deferet ad filios Aaron sacerdotes, tolletque ex eo pugillum plenum similæ et olei ac totum tus, et sacerdos adolebit memoriale super altare, incensum odoris suavissimi Domino.
2.3  Quod autem reliquum fuerit de sacrificio, erit Aaron et filiorum eius: sanctum sanctorum de incensis Domini.
2.4  Cum autem obtuleris sacrificium similæ coctum in clibano: de simila erunt panes, scilicet absque fermento conspersi oleo et lagana azyma oleo lita;
2.5  si oblatio tua fuerit de sartagine, simila erit, conspersa oleo et absque fermento;
2.6  divides eam minutatim et fundes super eam oleum: oblatio similæ est.
2.7  Sin autem de frixorio fuerit sacrificium, æque simila oleo conspergetur.
2.8  Et deferes oblationem ex his Domino factam tradens manibus sacerdotis,
2.9  qui afferet eam ad altare, tollet memoriale de sacrificio et adolebit super altare: incensum odoris suavissimi Domino.
2.10  Quidquid autem reliquum est, erit Aaron et filiorum eius: sanctum sanctorum de incensis Domini.
2.11  Omnis oblatio similæ, quam offeretis Domino, absque fermento fiet, quia nihil fermenti ac mellis adolebitis incensum Domino.
2.12  Primitias tantum eorum offeretis tamquam munera Domino; super altare vero non ponentur in odorem suavitatis.
2.13  Quidquid obtuleris sacrificii, similæ sale condies nec auferes sal fœderis Dei tui de sacrificio tuo: in omni oblatione tua offeres sal.
2.14  Sin autem obtuleris munus primarum frugum tuarum Domino, spicas tostas igni et grana fracta farris recentis offeres in sacrificium primarum frugum tuarum
2.15  fundens supra oleum et tus imponens: similæ oblatio est.
2.16  De qua adolebit sacerdos tamquam memoriale partem farris fracti et olei ac totum tus.


Capitulum 3

3.1  Quod si hostia pacificorum fuerit eius oblatio et de bobus voluerit offerre marem sive feminam, immaculata offeret coram Domino.
3.2  Ponetque manum super caput victimæ suæ, quam immolabit ad ostium tabernaculi conventus, fundentque filii Aaron sacerdotes sanguinem per circuitum altaris
3.3  et offerent de hostia pacificorum tamquam incensum Domino adipem, qui operit vitalia, et quidquid pinguedinis eis adhæret,
3.4  duos renes cum adipe, quo teguntur iuxta ilia, et reticulum iecoris, quem iuxta renes, auferet.
3.5  Adolebuntque ea filii Aaron in altari super holocausto, quod est super lignis et igne: incensum suavissimi odoris Domino.
3.6  Si vero de pecoribus fuerit Domino eius oblatio, pacificorum scilicet hostia, sive masculum sive feminam obtulerit, immaculata erunt.
3.7  Si agnum obtulerit coram Domino,
3.8  ponet manum super caput victimæ suæ, quam immolabit coram tabernaculo conventus; fundentque filii Aaron sanguinem eius per altaris circuitum;
3.9  et offeret de pacificorum hostia incensum Domino adipem et caudam totam, quam iuxta tergum, auferet, et pinguedinem, quæ operit ventrem, atque universum adipem, qui vitalibus adhæret,
3.10  et utrumque renunculum cum adipe, qui est iuxta ilia, reticulumque iecoris, quem iuxta renunculos, auferet.
3.11  Et adolebit ea sacerdos super altare: panis et incensum Domino.
3.12  Si capra fuerit eius oblatio, offeret eam coram Domino,
3.13  ponet manum suam super caput eius immolabitque eam coram tabernaculo conventus. Et fundent filii Aaron sanguinem eius per altaris circuitum,
3.14  tolletque ex ea oblationem suam, incensum Domino, adipem scilicet, qui operit ventrem, et universum, qui vitalibus adhæret,
3.15  duos renunculos cum adipe, qui est super eos iuxta ilia, et reticulum iecoris, quem iuxta renunculos, auferet;
3.16  adolebitque ea sacerdos super altare: panis et incensum suavissimi odoris omnis adeps Domino.
3.17  Iure perpetuo in generationibus et cunctis habitaculis vestris, nec adipem nec sanguinem omnino comedetis ».


Capitulum 4

4.1  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
4.2  « Loquere filiis Israel: Anima cum peccaverit per ignorantiam et de universis mandatis Domini, quæ præcepit ut non fierent, quippiam fecerit,
4.3  si sacerdos, qui est unctus, peccaverit, delinquere faciens populum, offeret pro peccato suo vitulum immaculatum Domino sacrificium pro peccato;
4.4  et adducet illum ad ostium tabernaculi conventus coram Domino ponetque manum super caput eius et immolabit eum coram Domino.
4.5  Hauriet quoque sacerdos unctus de sanguine vituli inferens illum in tabernaculum conventus;
4.6  cumque intinxerit digitum in sanguinem, asperget eo septies coram Domino contra velum sanctuarii;
4.7  ponetque de eodem sanguine super cornua altaris thymiamatis gratissimi coram Domino, quod est in tabernaculo conventus; omnem autem reliquum sanguinem fundet in basim altaris holocausti in introitu tabernaculi.
4.8  Et omnem adipem vituli pro peccato auferet tam eum, qui operit vitalia, quam omnem, qui vitalibus adhæret,
4.9  duos renunculos et adipem, qui est super eos iuxta ilia, et reticulum iecoris, quem iuxta renunculos, auferet,
4.10  sicut aufertur de vitulo hostiæ pacificorum; et adolebit ea sacerdos super altare holocausti.
4.11  Pellem vero et omnes carnes cum capite et pedibus et intestinis et fimo,
4.12  totum vitulum efferet extra castra in locum mundum, ubi cineres effundi solent; incendetque eum super lignorum struem igne: in loco effusorum cinerum cremabitur.
4.13  Quod si omnis cœtus Israel ignoraverit, et res abscondita fuerit ab oculis congregationis, feceritque quod contra mandatum Domini est et deliquerit,
4.14  et postea intellexerit peccatum suum, offeret congregatio vitulum pro peccato adducetque eum ad ostium tabernaculi conventus.
4.15  Et ponent seniores cœtus populi manus super caput eius coram Domino, immolatoque vitulo in conspectu Domini,
4.16  inferet sacerdos, qui unctus est, de sanguine eius in tabernaculum conventus,
4.17  tincto digito aspergens septies contra velum;
4.18  ponetque de eodem sanguine in cornibus altaris, quod est coram Domino in tabernaculo conventus. Reliquum autem sanguinem fundet iuxta basim altaris holocaustorum, quod est in ostio tabernaculi conventus;
4.19  omnemque eius adipem tollet et adolebit super altare.
4.20  Sic faciens et de hoc vitulo quomodo fecit de vitulo pro peccato; sic faciet ei. Expiante eos sacerdote, propitius erit Dominus.
4.21  Ipsum autem vitulum efferet extra castra atque comburet sicut et priorem vitulum: sacrificium pro peccato est congregationis.
4.22  Si peccaverit princeps et fecerit unum ex omnibus per ignorantiam, quod Domini Dei sui lege prohibetur, deliqueritque,
4.23  aut indicatum ei fuerit peccatum suum, offeret hostiam Domino hircum de capris immaculatum
4.24  ponetque manum suam super caput eius et immolabit eum in loco, ubi solet mactari holocaustum coram Domino: sacrificium pro peccato est. nota
4.25  Et tinguat sacerdos digitum in sanguine hostiæ pro peccato ponetque super cornua altaris holocausti et reliquum fundet ad basim eius.
4.26  Adipem vero adolebit supra, sicut in victimis pacificorum fieri solet; expiabitque eum a peccato eius, ac dimittetur ei.
4.27  Quod si peccaverit anima per ignorantiam de populo terræ, ut faciat quidquam ex his, quæ Domini lege prohibentur, atque delinquat,
4.28  aut indicatum ei fuerit peccatum suum, offeret capram immaculatam;
4.29  ponetque manum super caput hostiæ pro peccato et immolabit eam in loco holocausti.
4.30  Tolletque sacerdos de sanguine in digito suo et ponet super cornua altaris holocausti et reliquum fundet ad basim eius.
4.31  Omnem autem auferens adipem, sicut auferri solet de victimis pacificorum, adolebit super altare in odorem suavitatis Domino, expiabitque eum, et propitius erit Dominus.
4.32  Sin autem de ovibus obtulerit victimam pro peccato, adducet agnam immaculatam;
4.33  ponet manum super caput eius et immolabit eam in loco, ubi solent holocaustorum cædi hostiæ.
4.34  Sumetque sacerdos de sanguine eius digito suo et ponens super cornua altaris holocausti reliquum fundet ad basim eius.
4.35  Omnem quoque auferens adipem, sicut auferri solet adeps agni, qui immolatur pro pacificis, cremabit in altari super incensis Domini; expiabitque eum et peccatum eius, et dimittetur illi.


Capitulum 5

5.1  Si peccaverit anima et audiverit vocem iurantis testisque fuerit, quod aut ipse vidit aut comperit, si non indicaverit, iniquitatem portabit;
5.2  vel si anima tetigerit aliquid immundum, sive cadaver bestiæ sit aut iumenti vel reptilis, et absconditum fuerit ab eo, ipse immundus et reus erit;
5.3  aut si tetigerit quidquam de immunditia hominis iuxta omnem impuritatem, qua pollui solet, absconditumque fuerit ab eo, sed ipse cognoverit postea, subiacebit delicto;
5.4  aut si anima temere iuraverit et protulerit labiis suis, ut vel male quid faceret vel bene iuxta omnia, quæ homines temere iurant, absconditumque fuerit ab eo, sed ipse postea intellexerit, delicto subiacebit;
5.5  si ergo reus factus fuerit uno ex istis, confiteatur peccatum suum
5.6  et offerat Domino sacrificium delicti pro peccato suo agnam de gregibus sive capram ut sacrificium pro peccato; expiabitque eum sacerdos a peccato eius.
5.7  Sin autem non potuerit offerre pecus, offerat ut sacrificium pro delicto duos turtures vel duos pullos columbarum Domino: unum in sacrificium pro peccato et alterum in holocaustum;
5.8  dabitque eos sacerdoti, qui primum offerens ut sacrificium pro peccato retorquebit caput eius ad pennulas, ita ut collo hæreat et non penitus abrumpatur;
5.9  et asperget de sanguine eius parietem altaris; quidquid autem reliquum fuerit, faciet destillare ad fundamentum eius: sacrificium pro peccato est.
5.10  Alterum vero adolebit holocaustum, ut fieri solet; expiabitque eum sacerdos a peccato eius, et dimittetur ei.
5.11  Quod si non quiverit manus eius offerre duos turtures aut duos pullos columbarum, offeret pro peccato suo similæ partem ephi decimam in sacrificium pro peccato; non mittet in eam oleum, nec turis aliquid imponet, quia sacrificium pro peccato est.
5.12  Tradetque eam sacerdoti, qui, plenum ex toto pugillum in memoriale hauriens, cremabit in altari super incensis Domini: sacrificium pro peccato est.
5.13  Et expiabit eum sacerdos et peccatum eius in uno ex his casibus, et propitius erit Dominus. Reliquam vero partem sacerdos habebit sicut in oblatione similæ ».
5.14  Locutus est Dominus ad Moysen dicens:
5.15  « Anima, si prævaricans per errorem in his, quæ Domino sunt sanctificata, peccaverit, offeret sacrificium pro delicto arietem immaculatum de gregibus iuxta æstimationem argenti siclorum pondere sanctuarii in pænitentiam;
5.16  ipsumque, quod intulit damni, restituet et quintam partem ponet supra tradens sacerdoti, qui expiabit eum offerens arietem, et dimittetur ei.
5.17  Anima, si peccaverit per ignorantiam feceritque unum ex his, quæ Domini lege prohibentur, et peccati rea portaverit iniquitatem suam,
5.18  offeret arietem immaculatum de gregibus iuxta æstimationem sacerdoti, qui expiabit eum ab eo, quod nesciens fecerit, et dimittetur ei:
5.19  sacrificium pro delicto est, delinquens deliquit in Dominum ».
5.20  Locutus est Dominus ad Moysen dicens:
5.21  « Anima, quæ peccaverit et, contempto Domino, negaverit proximo suo depositum, quod fidei eius creditum fuerat, vel vi aliquid extorserit aut calumniam fecerit,
5.22  sive rem perditam invenerit et infitians insuper peierarit in uno ex omnibus, in quibus peccare solent homines,
5.23  si quis sic peccaverit et deliquerit, reddet omnia, quæ per rapinam vel calumniam abstulerit vel deposita retinuerit vel perdita invenerit
5.24  vel de quibus peierarit, et restituet integra et quintam insuper addet partem domino, cui damnum intulerat, in die sacrificii pro delicto.
5.25  Sacrificium pro delicto offeret Domino: arietem immaculatum de grege iuxta æstimationem;
5.26  qui expiabit eum coram Domino, et dimittetur illi pro singulis, quæ faciendo peccaverit ».


Capitulum 6

6.1  Locutus est Dominus ad Moysen dicens:
6.2  « Præcipe Aaron et filiis eius: Hæc est lex holocausti: cremabitur in foco altaris tota nocte usque mane; ignis altaris in eo ardebit.
6.3  Vestietur sacerdos tunica et feminalibus lineis super verecunda sua; tolletque cineres, quos vorans ignis exussit, et ponet iuxta altare.
6.4  Porro spoliabitur prioribus vestimentis; indutusque aliis efferet cineres extra castra in locum mundum.
6.5  Ignis autem in altari semper ardebit, non exstinguetur, quem nutriet sacerdos subiciens ligna mane per singulos dies et, imposito holocausto, desuper adolebit adipes pacificorum.
6.6  Ignis est iste perpetuus, qui numquam deficiet in altari.
6.7  Hæc est lex sacrificii similæ, quod offerent filii Aaron coram Domino et coram altare:
6.8  tollet sacerdos ex eo pugillum similæ, quæ conspersa est oleo, et totum tus, quod super similam positum est; adolebitque illud in altari in odorem suavissimum, memoriale Domino.
6.9  Reliquam autem partem similæ comedet Aaron cum filiis suis, et panis absque fermento comedetur in loco sancto; in atrio tabernaculi conventus comedent illam.
6.10  Ideo autem non coquetur fermentata, quia ut partem eorum dedi illam ex incensis meis: sanctum sanctorum est, sicut sacrificium pro peccato atque pro delicto;
6.11  mares tantum stirpis Aaron comedent illud. Legitimum sempiternum est in generationibus vestris de incensis Domini; omnis, qui tetigerit illa, sanctificabitur ».
6.12  Et locutus est Dominus ad Moysen dicens:
6.13  « Hæc est oblatio Aaron et filiorum eius, quam offerre debent Domino in die unctionis ipsius: decimam partem ephi offerent similæ in sacrificio sempiterno medium eius mane et medium vespere;
6.14  quæ in sartagine oleo conspersa frigetur. Afferes eam calidam et offeres divisam minutatim, sacrificium in odorem suavissimum Domino.
6.15  Sacerdos unctus, qui patri iure successerit, faciet illud. Legitimum sempiternum: Domino tota cremabitur;
6.16  omne enim sacrificium similæ sacerdotum igne consumetur, nec quisquam comedet ex eo ».
6.17  Locutus est Dominus ad Moysen dicens: nota
6.18  « Loquere Aaron et filiis eius: Ista est lex sacrificii pro peccato: in loco, ubi mactatur holocaustum, mactabitur coram Domino: sanctum sanctorum est.
6.19  Sacerdos, qui offert, comedet illud in loco sancto, in atrio tabernaculi conventus.
6.20  Quidquid tetigerit carnes eius, sanctificabitur: si de sanguine illius vestis fuerit aspersa, lavabitur in loco sancto;
6.21  vas autem fictile, in quo coctum est, confringetur; quod si vas æneum fuerit, defricabitur et lavabitur aqua.
6.22  Omnis masculus de genere sacerdotali vescetur carnibus eius, quia sanctum sanctorum est.
6.23  Omne autem sacrificium pro peccato, de cuius sanguine infertur in tabernaculum conventus ad expiandum in sanctuario, non comedetur, sed comburetur igni.


Capitulum 7

7.1  Hæc quoque est lex sacrificii pro delicto: sanctum sanctorum est,
7.2  idcirco, ubi immolatur holocaustum, mactabitur et victima pro delicto; sanguis eius per gyrum fundetur altaris.
7.3  Omnemque adipem offeret ex ea, caudam scilicet et adipem, qui operit vitalia,
7.4  duos renunculos et pinguedinem, quæ super eos iuxta ilia est, reticulumque iecoris, quem iuxta renunculos, auferet;
7.5  et adolebit ea sacerdos super altare ut incensum Domino: sacrificium pro delicto est.
7.6  Omnis masculus de sacerdotali genere in loco sancto vescetur his carnibus, quia sanctum sanctorum est.
7.7  Sicut sacrificium pro peccato, ita et sacrificium pro delicto, utriusque hostiæ lex una est; ad sacerdotem, qui eam obtulerit, pertinebit.
7.8  Sacerdos, qui offert holocaustum cuiusdam viri, habebit pellem victimæ,
7.9  et omne sacrificium similæ, quod coquitur in clibano, et, quidquid in frixorio vel in sartagine præparatur, eius erit sacerdotis, a quo offertur;
7.10  et omne sacrificium similæ sive oleo conspersum sive aridum fuerit, cunctis filiis Aaron æqua mensura per singulos dividetur.
7.11  Hæc est lex hostiæ pacificorum quæ offertur Domino;
7.12  si pro gratiarum actione fuerit oblatio, offerent panes absque fermento conspersos oleo et lagana azyma uncta oleo coctamque similam ut collyridas olei admixtione conspersas,
7.13  panes quoque fermentatos cum hostia pacificorum pro gratiarum actione,
7.14  ex quibus unus offeretur munus Domino et erit sacerdotis, qui fundet hostiæ sanguinem.
7.15  Cuius carnes eadem comedentur die, nec remanebit ex eis quidquam usque mane.
7.16  Si voto vel sponte quisquam obtulerit hostiam, eadem similiter edetur die; sed et si quid in crastinum remanserit, vesci licitum est;
7.17  quidquid autem tertius invenerit dies, ignis absumet.
7.18  Si quis de carnibus victimæ pacificorum die tertio comederit, irrita fiet oblatio nec proderit offerenti; quin potius, quæcumque anima tali se edulio contaminarit, prævaricationis rea erit.
7.19  Caro, quæ aliquid tetigerit immundum, non comedetur, sed comburetur igni; ceterum carne, qui fuerit mundus, vescetur.
7.20  Anima polluta, quæ ederit de carnibus hostiæ pacificorum, quæ oblata est Domino, peribit de populis suis;
7.21  et, quæ tetigerit immunditiam hominis vel iumenti, sive omnis rei abominabilis, quæ polluere potest, et comederit de huiuscemodi carnibus, interibit de populis suis ».
7.22  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
7.23  « Loquere filiis Israel: Adipem bovis et ovis et capræ non comedetis.
7.24  Adipem cadaveris morticini et eius animalis, quod a bestia laceratum est, habebitis in usus varios, sed non comedetis.
7.25  Si quis adipem, qui offertur in incensum Domini, comederit, peribit de populo suo.
7.26  Sanguinem quoque omnis animalis non sumetis in cibo, tam de avibus quam de pecoribus;
7.27  omnis anima, quæ ederit sanguinem, peribit de populis suis ».
7.28  Locutus est Dominus ad Moysen dicens:
7.29  « Loquere filiis Israel: Qui offert victimam pacificorum Domino, afferat oblationem suam Domino de victima pacificorum.
7.30  Tenebit manibus incensa Domini, adipem scilicet et pectusculum afferet; pectusculum, ut elevetur coram Domino.
7.31  Et sacerdos adolebit adipem super altare; pectusculum autem erit Aaron et filiorum eius.
7.32  Armus quoque dexter de pacificorum hostiis cedet in munus sacerdotis.
7.33  Qui de filiis Aaron obtulerit sanguinem et adipem victimæ pacificorum, ipse habebit armum dextrum in portione sua;
7.34  pectusculum enim elationis et armum donationis tuli a filiis Israel de hostiis eorum pacificis et dedi Aaron sacerdoti ac filiis eius, lege perpetua, ab omni populo Israel ».
7.35  Hæc est portio Aaron et filiorum eius de incensis Domini die, qua applicavit eos, ut sacerdotio fungerentur;
7.36  et quæ præcepit dari eis Dominus a filiis Israel die, qua unxit eos, religione perpetua in generationibus eorum.
7.37  Ista est lex holocausti et oblationis similæ et sacrificii pro peccato atque delicto et pro consecratione et pacificorum victimis,
7.38  quam constituit Dominus Moysi in monte Sinai, quando mandavit filiis Israel, ut offerrent oblationes suas Domino in deserto Sinai.


Capitulum 8

8.1  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
8.2  « Tolle Aaron cum filiis suis, vestes eorum et unctionis oleum, vitulum pro peccato, duos arietes, canistrum cum azymis;
8.3  et congregabis omnem cœtum ad ostium tabernaculi conventus ».
8.4  Fecit Moyses, ut Dominus imperarat; congregatoque omni cœtu ante fores tabernaculi conventus,
8.5  ait: « Iste est sermo, quem iussit Dominus fieri ».
8.6  Statimque applicavit Aaron et filios eius. Cumque lavisset eos aqua,
8.7  vestivit pontificem subucula linea accingens eum balteo et induens tunica hyacinthina et desuper ephod imposuit,
8.8  quod astrinxit cingulo ephod firmiter; et imposuit ei pectorale, in quo dedit Urim et Tummim.
8.9  Cidari quoque texit caput et super eam contra frontem posuit laminam auream, diadema sanctum, sicut præceperat Dominus Moysi.
8.10  Tulit et unctionis oleum, quo levit habitaculum cum omni supellectili sua et sanctificavit ea.
8.11  Cumque de eo aspersisset altare septem vicibus, unxit illud et omnia vasa eius labrumque cum basi sua sanctificavit oleo.
8.12  Quod fundens super caput Aaron, unxit eum et consecravit;
8.13  filios quoque eius applicatos vestivit subuculis lineis et cinxit balteo imposuitque mitras, ut iusserat Dominus Moysi.
8.14  Adduxit et vitulum pro peccato; cumque super caput eius posuissent Aaron et filii eius manus suas,
8.15  immolavit eum; et hauriens Moyses sanguinem tincto digito tetigit cornua altaris per gyrum et mundavit illud; fuditque reliquum sanguinem ad fundamenta eius et sanctificavit illud expiando.
8.16  Adipem autem, qui erat super vitalia, et reticulum iecoris duosque renunculos cum arvinulis suis adolevit super altare;
8.17  vitulum cum pelle, carnibus et fimo cremans extra castra, sicut præceperat Dominus Moysi.
8.18  Attulit et arietem in holocaustum, super cuius caput cum imposuissent Aaron et filii eius manus suas,
8.19  immolavit eum et fudit sanguinem eius per altaris circuitum.
8.20  Ipsumque arietem in frusta concidens, caput eius et artus et adipem adolevit igni;
8.21  lotis prius intestinis et pedibus, totumque simul arietem adolevit super altare, eo quod esset holocaustum suavissimi odoris, incensum Domino, sicut præceperat Dominus Moysi.
8.22  Attulit et arietem secundum in consecrationem sacerdotum; posueruntque super caput illius Aaron et filii eius manus suas.
8.23  Quem cum immolasset Moyses, sumens de sanguine tetigit extremum auriculæ dextræ Aaron et pollicem manus eius dextræ, similiter et pedis.
8.24  Applicavit et filios Aaron; cumque de sanguine arietis immolati tetigisset extremum auriculæ singulorum dextræ et pollices manus ac pedis dextri, reliquum fudit super altare per circuitum.
8.25  Tulitque adipem et caudam omnemque pinguedinem, quæ operit intestina reticulumque iecoris, et duos renes cum adipibus suis et armo dextro.
8.26  Tollens autem de canistro azymorum, quod erat coram Domino, panem absque fermento et collyridam conspersam oleo laganumque posuit super adipes et armum dextrum,
8.27  tradens simul omnia super manus Aaron et filiorum eius. Qui, postquam levaverunt ea coram Domino,
8.28  rursum suscepta de manibus eorum adolevit in altari super holocausto, eo quod illa essent consecrationis oblatio, in odorem suavitatis: incensum erat Domino.
8.29  Tulit et pectusculum elevans illud coram Domino de ariete consecrationis in partem suam, sicut præceperat Dominus Moysi.
8.30  Assumensque de unguento et sanguine, qui erat in altari, aspersit super Aaron et vestimenta eius et super filios illius ac vestes eorum.
8.31  Cumque sanctificasset eos in vestitu suo, præcepit eis dicens: « Coquite carnes ante fores tabernaculi et ibi comedite eas; panes quoque consecrationis edite, qui positi sunt in canistro, sicut mihi præceptum est: "Aaron et filii eius comedent eos;
8.32  quidquid autem reliquum fuerit de carne et panibus, ignis absumet".
8.33  De ostio quoque tabernaculi conventus non exibitis septem diebus usque ad diem, quo complebitur tempus consecrationis vestræ; septem enim diebus finitur consecratio.
8.34  Sicut et impræsentiarum factum est, præcepit Dominus, ut fieret in expiationem eorum.
8.35  Die ac nocte manebitis in ostio tabernaculi conventus observantes observationem Domini, ne moriamini: sic enim mihi præceptum est ».
8.36  Feceruntque Aaron et filii eius cuncta, quæ locutus est Dominus per manum Moysi.


Capitulum 9

9.1  Facto autem octavo die, vocavit Moyses Aaron et filios eius ac maiores natu Israel dixitque ad Aaron:
9.2  « Tolle de armento vitulum pro peccato et arietem in holocaustum, utrumque immaculatum, et affer illos coram Domino.
9.3  Et ad filios Israel loqueris: "Tollite hircum pro peccato et vitulum atque agnum anniculos et sine macula in holocaustum,
9.4  bovem et arietem pro pacificis, et immolate eos coram Domino, et sacrificium similæ oleo conspersæ: hodie enim Dominus apparebit vobis" ».
9.5  Tulerunt ergo cuncta, quæ iusserat Moyses, ad ostium tabernaculi conventus; ubi, cum omnis cœtus accessisset et staret coram Domino,
9.6  ait Moyses: « Iste est sermo, quem præcepit Dominus: facite, et apparebit vobis gloria eius ».
9.7  Dixit et ad Aaron: « Accede ad altare et immola pro peccato tuo; offer holocaustum et expia te et populum. Et fac hostiam populi et expia eum, sicut præcepit Dominus ».
9.8  Statimque Aaron accedens ad altare immolavit vitulum pro peccato suo,
9.9  cuius sanguinem obtulerunt ei filii sui; in quo tinguens digitum tetigit cornua altaris et fudit residuum ad basim eius.
9.10  Adipemque et renunculos ac reticulum iecoris, quæ sunt de sacrificio pro peccato, adolevit super altare, sicut præceperat Dominus Moysi.
9.11  Carnes vero et pellem eius extra castra combussit igni.
9.12  Immolavit et holocausti victimam; obtuleruntque ei filii sui sanguinem eius, quem fudit per altaris circuitum.
9.13  Ipsam etiam hostiam in frusta concisam cum capite ei obtulerunt, quæ omnia super altare cremavit igni;
9.14  lavit quoque aqua intestina cruraque et adolevit super holocausto in altari.
9.15  Et applicavit oblationem populi sumensque hircum pro peccato populi mactavit et obtulit in expiationem sicut priorem;
9.16  fecit quoque holocaustum secundum ritum
9.17  et addens sacrificium similæ implevit manum ex illa et adolevit super altare præter holocaustum matutinum.
9.18  Immolavit et bovem atque arietem, hostias pacificas populi; obtuleruntque ei filii sui sanguinem, quem fudit super altare in circuitu.
9.19  Adipes autem bovis et caudam arietis renunculosque cum adipibus suis et reticulum iecoris
9.20  posuerunt super pectora; cumque cremati essent adipes in altari,
9.21  pectora eorum et armos dextros Aaron elevavit coram Domino, sicut præceperat Moyses.
9.22  Et elevans Aaron manus ad populum benedixit eis. Sicque, completis hostiis pro peccato et holocaustis et pacificis, descendit.
9.23  Ingressi autem Moyses et Aaron tabernaculum conventus et deinceps egressi benedixerunt populo. Apparuitque gloria Domini omni populo;
9.24  et ecce egressus ignis a Domino devoravit holocaustum et adipes, qui erant super altare. Quod cum vidissent turbæ, exultaverunt ruentes in facies suas.


Capitulum 10

10.1  Arreptisque Nadab et Abiu filii Aaron turibulis, posuerunt ignem et incensum desuper offerentes coram Domino ignem alienum, qui eis præceptus non erat.
10.2  Egressusque ignis a Domino devoravit eos, et mortui sunt coram Domino.
10.3  Dixitque Moyses ad Aaron: « Hoc est, quod locutus est Dominus: "Sanctificabor in his, qui appropinquant mihi, et in conspectu omnis populi glorificabor" ». Quod audiens tacuit Aaron.
10.4  Vocatis autem Moyses Misael et Elisaphan filiis Oziel patrui Aaron, ait ad eos: « Ite et tollite fratres vestros de conspectu sanctuarii et asportate extra castra ».
10.5  Confestimque pergentes tulerunt eos, sicut iacebant vestitos subuculis suis, foras, ut sibi fuerat imperatum.
10.6  Locutus est Moyses ad Aaron et ad Eleazar atque Ithamar filios eius: « Comas vestras nolite excutere et vestimenta nolite scindere, ne moriamini, et super omnem cœtum oriatur indignatio. Fratres vestri, omnis domus Israel, plangant incendium, quod Dominus suscitavit. nota
10.7  Vos autem non egredimini fores tabernaculi conventus, alioquin peribitis; oleum quippe unctionis Domini est super vos ». Qui fecerunt omnia iuxta præceptum Moysi.
10.8  Dixit quoque Dominus ad Aaron:
10.9  « Vinum et omne, quod inebriare potest, non bibetis tu et filii tui, quando intratis tabernaculum conventus, ne moriamini — præceptum est sempiternum in generationes vestras —
10.10  et ut habeatis scientiam discernendi inter sanctum et profanum, inter pollutum et mundum,
10.11  doceatisque filios Israel omnia legitima mea, quæ locutus est Dominus ad eos per manum Moysi ».
10.12  Locutusque est Moyses ad Aaron et ad Eleazar atque Ithamar filios eius, qui residui erant: « Tollite oblationem similæ, quæ remansit de incensis Domini, et comedite illam absque fermento iuxta altare, quia sanctum sanctorum est.
10.13  Comedetis autem in loco sancto, quia data est tibi et filiis tuis de incensis Domini, sicut præceptum est mihi.
10.14  Pectusculum quoque elationis et armum donationis edetis in loco mundissimo, tu et filii tui ac filiæ tuæ tecum; tibi enim ac liberis tuis reposita sunt de hostiis pacificis filiorum Israel.
10.15  Armum et pectus cum incensis adipum afferent ad elationem coram Domino, et pertineant ad te et ad filios tuos lege perpetua, sicut præcepit Dominus ».
10.16  De hirco autem pro peccato cum quæreret Moyses, exustum repperit; iratusque contra Eleazar et Ithamar filios Aaron, qui remanserant, ait:
10.17  « Cur non comedistis sacrificium pro peccato in loco sancto? Quod sanctum sanctorum est, et datum vobis, ut portetis iniquitatem cœtus in expiationem eorum in conspectu Domini;
10.18  præsertim cum de sanguine illius non sit illatum intra sancta, comedere eam debuistis in sanctuario, sicut præceptum est mihi ».
10.19  Respondit Aaron: « Oblata est hodie victima pro peccato et holocaustum eorum coram Domino; mihi autem accidit, quod vides. Quomodo potui comedere eam et placere Domino? ».
10.20  Quod cum audisset Moyses, recepit satisfactionem.


Capitulum 11

11.1  Locutus est Dominus ad Moysen et Aaron dicens:
11.2  « Dicite filiis Israel: Hæc sunt animalia, quæ comedere debetis de cunctis animantibus terræ.
11.3  Omne, quod habet plene divisam ungulam et ruminat in pecoribus, comedetis.
11.4  Hæc autem non comedetis ex ruminantibus vel dividentibus ungulam: camelum, quia ruminat quidem, sed non dividit ungulam, inter immunda reputabis;
11.5  hyracem, qui ruminat ungulamque non dividit, immundus est;
11.6  leporem quoque, nam et ipse ruminat, sed ungulam non dividit;
11.7  et suem, qui, cum ungulam plene dividat, non ruminat.
11.8  Horum carnibus non vescemini nec cadavera contingetis, quia immunda sunt vobis.
11.9  Hæc sunt, quæ gignuntur in aquis et vesci licitum est: omne, quod habet pinnulas et squamas, tam in mari quam in fluminibus et torrentibus, comedetis.
11.10  Quidquid autem pinnulas et squamas non habet, reptilium vel quorumlibet aliorum animalium, quæ in aquis moventur, abominabile vobis
11.11  et execrandum erit; carnes eorum non comedetis et morticina vitabitis.
11.12  Cuncta, quæ non habent pinnulas et squamas in aquis, polluta erunt vobis.
11.13  Hæc sunt, quæ de avibus comedere non debetis, et vitanda sunt vobis: aquilam et grypem et haliæetum,
11.14  milvum ac vulturem iuxta genus suum
11.15  et omne corvini generis,
11.16  struthionem et noctuam et larum et accipitrem iuxta genus suum,
11.17  bubonem et mergulum et ibin,
11.18  cycnum et nyctocoracem et porphyrionem,
11.19  erodionem et charadrion iuxta genus suum, upupam quoque et vespertilionem.
11.20  Omne de volucribus, quod reptat super quattuor pedes, abominabile erit vobis.
11.21  Quidquid autem ambulat quidem super quattuor pedes, sed habet longiora retro crura, per quæ salit super terram,
11.22  comedere debetis; ut est bruchus in genere suo et attacus atque ophiomachus ac locusta, singula iuxta genus suum.
11.23  Quidquid autem ex volucribus reptantibus quattuor tantum habet pedes, execrabile erit vobis.
11.24  Et quicumque morticina eorum tetigerit, polluetur et erit immundus usque ad vesperum.
11.25  Et si necesse fuerit, ut portet quippiam horum mortuum, lavabit vestimenta sua et immundus erit usque ad solis occasum.
11.26  Omne animal, quod habet quidem ungulam, sed non dividit eam nec ruminat, immundum erit vobis; et, qui tetigerit illud, contaminabitur.
11.27  Quod ambulat super plantas pedum ex cunctis animantibus, quæ incedunt quadrupedia, immundum erit; qui tetigerit morticina eorum, polluetur usque ad vesperum.
11.28  Et, qui portaverit huiuscemodi cadavera, lavabit vestimenta sua et immundus erit usque ad vesperum; quia omnia hæc immunda sunt vobis.
11.29  Hæc quoque inter polluta reputabuntur de his, quæ reptant in terra: mustela et mus et lacerta iuxta genus suum,
11.30  mygale et testudo et stellio et talpa et chamæleon:
11.31  omnia hæc immunda sunt. Qui tetigerit morticina eorum, immundus erit usque ad vesperum;
11.32  et super quod ceciderit quidquam de morticinis eorum, polluetur tam vas ligneum et vestimentum quam pelles et cilicia, et in quocumque fit opus; tinguentur aqua et polluta erunt usque ad vesperum et postea munda.
11.33  Vas autem fictile, in quo horum quidquam intro ceciderit, polluetur et frangendum est.
11.34  Omnis cibus, quem comedetis, si fusa fuerit exinde super eum aqua, immundus erit; et omne liquens, quod bibitur de tali vase, immundum erit.
11.35  Et quidquid de morticinis istiusmodi ceciderit super illud, immundum erit; sive clibani sive chytropodes destruentur: immundi sunt et immundi erunt vobis.
11.36  Fontes tamen et cisternæ et omnis aquarum congregatio munda erit. Qui vero morticinum eorum tetigerit, polluetur.
11.37  Si ceciderint super sementem, non polluent eam;
11.38  sin autem quispiam aqua sementem perfuderit, et postea morticinis tacta fuerit, immunda erit vobis.
11.39  Si mortuum fuerit animal, quod licet vobis comedere, qui cadaver eius tetigerit, immundus erit usque ad vesperum;
11.40  et, qui comederit ex eo quippiam sive portaverit cadaver eius, lavabit vestimenta sua et immundus erit usque ad vesperum.
11.41  Omne, quod reptat super terram, abominabile erit nec assumetur in cibum.
11.42  Quidquid super pectus et quidquid quadrupes graditur, vel multos habet pedes sive per humum trahitur, non comedetis, quia abominabile est.
11.43  Nolite contaminare animas vestras nec tangatis quidquam eorum, ne immundi sitis.
11.44  Ego enim sum Dominus Deus vester; sanctificamini et sancti estote, quoniam et ego sanctus sum. Ne polluatis animas vestras in omni reptili, quod movetur super terram.
11.45  Ego enim sum Dominus, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut essem vobis in Deum: sancti eritis, quia et ego sanctus sum.
11.46  Ista est lex animantium et volucrum et omnis animæ viventis, quæ movetur in aqua et reptat in terra,
11.47  ut differentias noveritis mundi et immundi, et sciatis quid comedere et quid respuere debeatis ».


Capitulum 12

12.1  Locutus est Dominus ad Moysen dicens:
12.2  « Loquere fi liis Israel et dices ad eos: Mulier, si, suscepto semine, pepererit masculum, immunda erit septem diebus iuxta dies separationis menstruæ,
12.3  et die octavo circumcidetur infantulus;
12.4  ipsa vero triginta tribus diebus manebit in sanguine purificationis suæ; omne sanctum non tanget nec ingredietur sanctuarium, donec impleantur dies purificationis eius.
12.5  Sin autem feminam pepererit, immunda erit duabus hebdomadibus iuxta ritum fluxus menstrui, et sexaginta ac sex diebus manebit in sanguine purificationis suæ.
12.6  Cumque expleti fuerint dies purificationis suæ pro filio sive pro filia, deferet agnum anniculum in holocaustum et pullum columbæ sive turturem pro peccato ad ostium tabernaculi conventus et tradet sacerdoti.
12.7  Qui offeret illa coram Domino et expiabit eam; et sic mundabitur a profluvio sanguinis sui: ista est lex parientis masculum aut feminam.
12.8  Quod si non invenerit manus eius, nec potuerit offerre agnum, sumet duos turtures vel duos pullos columbæ, unum in holocaustum et alterum pro peccato; expiabitque eam sacerdos, et sic mundabitur ».


Capitulum 13

13.1  Locutus est Dominus ad Moysen et Aaron dicens:
13.2  « Homo, in cuius carne et cute ortus fuerit tumor sive pustula aut quasi lucens quippiam, id est plaga lepræ, adducetur ad Aaron sacerdotem vel ad unum quemlibet filiorum eius sacerdotum.
13.3  Qui cum viderit plagam in cute et pilos in album mutatos colorem ipsamque speciem plagæ humiliorem cute et carne reliqua: plaga lepræ est; quod cum viderit sacerdos, eum immundum esse decernet.
13.4  Sin autem lucens candor fuerit in cute nec humilior carne reliqua, et pili coloris pristini, recludet eum sacerdos septem diebus.
13.5  Et considerabit eum die septimo: et, siquidem plaga ultra non creverit nec transierit in cute priores terminos, rursum recludet eum septem diebus aliis.
13.6  Et die septimo contemplabitur eum iterum: si obscurior fuerit plaga et non creverit in cute, eum mundum esse decernet, quia scabies est. Lavabitque homo vestimenta sua et mundus erit.
13.7  Quod si, postquam a sacerdote visus est et redditus munditiæ, iterum scabies creverit, adducetur ad eum;
13.8  et, si viderit ita esse, immunditiæ condemnabitur: est lepra.
13.9  Plaga lepræ si fuerit in homine, adducetur ad sacerdotem,
13.10  et videbit eum. Cumque tumor albus in cute fuerit et capillorum mutaverit aspectum in album, caro quoque viva creverit in tumore,
13.11  lepra vetustissima iudicabitur atque inolita cuti. Contaminabit itaque eum sacerdos et non recludet, quia perspicue immunditia est.
13.12  Sin autem effloruerit discurrens lepra in cute et operuerit omnem cutem a capite usque ad pedes, quidquid sub aspectu oculorum cadit,
13.13  considerabit eum sacerdos et teneri lepra mundissima iudicabit, eo quod omnis in candorem versa sit, et idcirco homo mundus erit.
13.14  Quando vero caro vivens in eo apparuerit, immundus erit.
13.15  Quod cum sacerdos viderit, inter immundos reputabit; caro enim viva immunda est: lepra est.
13.16  Quod si rursum versa fuerit in alborem, veniet ad sacerdotem,
13.17  qui cum hoc consideraverit, eum mundum esse decernet.
13.18  Caro et cutis, in qua ulcus natum est et sanatum,
13.19  et in loco ulceris tumor apparuerit albus sive macula subrufa, ostendet se homo sacerdoti.
13.20  Qui cum viderit locum maculæ humiliorem carne reliqua et pilos versos in candorem, contaminabit eum: plaga enim lepræ orta est in ulcere.
13.21  Quod si pilus coloris est pristini et cicatrix subobscura et vicina carne non est humilior, recludet eum septem diebus.
13.22  Et, siquidem creverit, adiudicabit eum lepræ;
13.23  sin autem steterit in loco suo macula nec creverit, ulceris est cicatrix, et sacerdos eum mundum esse decernet.
13.24  Vel si alicuius cutem ignis exusserit, et locus exustionis subrufam sive albam habuerit maculam,
13.25  considerabit eam sacerdos; et ecce pilus versus est in alborem, et locus eius reliqua cute humilior, contaminabit eum, quia plaga lepræ in cicatrice orta est.
13.26  Quod si pilorum color non fuerit immutatus, nec humilior macula carne reliqua, et ipsa lepræ species fuerit subobscura, recludet eum septem diebus.
13.27  Et die septimo contemplabitur eum; si creverit in cute macula, contaminabit eum: plaga est lepræ;
13.28  sin autem in loco suo macula steterit non satis clara, tumor combustionis est, et idcirco mundabit eum, quia cicatrix est combusturæ.
13.29  Vir sive mulier, in cuius capite vel barba germinarit plaga, videbit eam sacerdos.
13.30  Et, siquidem humilior fuerit locus carne reliqua, et capillus flavus solitoque subtilior, contaminabit eos, quia scabies est, lepra capitis vel barbæ.
13.31  Sin autem viderit plagam scabiei æqualem vicinæ carni nec capillum nigrum in ea, recludet eos septem diebus.
13.32  Et die septimo intuebitur plagam: si non creverit scabies, nec capillus flavus fuerit in ea, et locus plagæ carni reliquæ æqualis,
13.33  radetur homo absque loco maculæ, et includet eum sacerdos septem diebus aliis.
13.34  Si die septimo visa fuerit stetisse plaga in loco suo nec humilior carne reliqua, mundabit eum sacerdos; lotisque vestibus mundus erit.
13.35  Sin autem post emundationem rursus creverit scabies in cute,
13.36  non quæret amplius utrum capillus in flavum colorem sit commutatus, quia aperte immundus est.
13.37  Porro si steterit macula, et capilli nigri fuerint, noverit hominem esse sanatum et confidenter eum pronuntiet mundum.
13.38  Vir et mulier, in cuius cute maculæ, maculæ albæ apparuerint,
13.39  intuebitur eos sacerdos. Si deprehenderit subobscurum alborem lucere in cute, sciat impetiginem ortam esse in cute; mundus est.
13.40  Vir, de cuius capite capilli fluunt, calvus ac mundus est;
13.41  et, si a fronte ceciderint pili, recalvaster et mundus est.
13.42  Sin autem in calvitio sive in recalvatione plaga alba vel subrufa fuerit exorta, lepra est capitis.
13.43  Sacerdos eum videbit, et ecce tumor plagæ subrufus secundum aspectum lepræ cutis carnis.
13.44  Vir maculatus est lepra, et sacerdos omnino decernet eum esse immundum; plaga est in capite eius.
13.45  Leprosus hac plaga percussus habebit vestimenta dissuta, comam capitis excussam, barbam contectam; clamabit: "Immundus! Immundus!".
13.46  Omni tempore, quo leprosus est immundus, immundus est et solus habitabit extra castra.
13.47  Si in veste lanea sive linea lepra fuerit,
13.48  in stamine sive subtemine lineo vel laneo aut in pelle vel quolibet ex pelle confecto,
13.49  si macula pallida aut rufa fuerit, lepra reputabitur ostendeturque sacerdoti.
13.50  Qui considerabit macula infectum et recludet septem diebus;
13.51  et die septimo rursus aspiciens, si crevisse deprehenderit, lepra maligna est; pollutum iudicabit vestimentum et omne, in quo fuerit inventa,
13.52  et idcirco comburetur flammis.
13.53  Quod si eam viderit non crevisse,
13.54  præcipiet, et lavabunt id, in quo plaga est; recludetque illud septem diebus aliis.
13.55  Et cum viderit post lavationem faciem quidem pristinam non mutatam, nec tamen crevisse plagam, immunda est res, et igne combures eam, eo quod infusa sit plaga in superficie rei vel in parte aversa.
13.56  Sin autem obscurior fuerit locus plagæ, postquam res est lota, sacerdos abrumpet eum et a solido dividet.
13.57  Quod si macula ultra apparuerit in his rebus, quæ prius immaculata erant, lepra volatilis et vaga, igne combures illas.
13.58  Quas vero laveris et a quibus cessaverit plaga, illas lavabis secundo, et mundæ erunt.
13.59  Ista est lex lepræ vestimenti lanei et linei, staminis atque subteminis, omnisque supellectilis pelliceæ, quomodo mundari debeat vel contaminari ».


Capitulum 14

14.1  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
14.2  « Hic est ritus leprosi, quando mundandus est: adducetur ad sacerdotem,
14.3  qui egressus e castris, cum invenerit lepram esse sanatam,
14.4  præcipiet, ut sumant pro eo, qui purificatur, duas aves vivas, mundas et lignum cedrinum vermiculumque et hyssopum.
14.5  Et unam ex avibus immolari iubebit in vase fictili super aquas viventes.
14.6  Aliam autem vivam cum ligno cedrino et cocco et hyssopo tinguet in sanguine avis super aquas viventes immolatæ,
14.7  quo asperget illum, qui a lepra mundandus est, septies, ut iure purgetur; et dimittet avem vivam, ut in agrum avolet.
14.8  Cumque laverit homo vestimenta sua, radet omnes pilos corporis, et lavabitur aqua; purificatusque ingredietur castra, ita dumtaxat ut maneat extra tabernaculum suum septem diebus.
14.9  Et die septimo radet capillos capitis barbamque et supercilia ac totius corporis pilos et lavabit vestimenta carnemque suam aqua, et mundus erit.
14.10  Die octavo assumet duos agnos immaculatos et ovem anniculam absque macula et tres decimas ephi similæ in sacrificium, quæ conspersa sit oleo, et log olei.
14.11  Cumque sacerdos purificans hominem statuerit eum et hæc omnia coram Domino in ostio tabernaculi conventus,
14.12  tollet agnum unum et offeret eum in sacrificium pro delicto, oleique log et, elevatis ante Dominum omnibus,
14.13  immolabit agnum, ubi immolari solet hostia pro peccato et holocaustum, id est in loco sancto. Sicut enim pro peccato ita et pro delicto ad sacerdotem pertinet sacrificium: sanctum sanctorum est.
14.14  Assumensque sacerdos de sanguine hostiæ pro delicto ponet super extremum auriculæ dextræ eius, qui mundatur, et super pollices manus dextræ et pedis;
14.15  et de olei log mittet in manum suam sinistram
14.16  tinguetque digitum dextrum in eo et asperget septies coram Domino.
14.17  Quod autem reliquum est olei in læva manu, fundet super extremum auriculæ dextræ eius, qui mundatur, et super pollices manus ac pedis dextri et super sanguinem sacrificii pro delicto
14.18  et super caput eius, qui mundatur; expiabitque eum coram Domino
14.19  et faciet sacrificium pro peccato. Tunc immolabit holocaustum nota
14.20  et ponet illud in altari cum sacrificio similæ, et homo rite mundabitur.
14.21  Quod si pauper est, et non potest manus eius invenire, quæ dicta sunt, assumet agnum pro delicto ad elationem, ut expiet eum sacerdos, decimamque partem similæ conspersæ oleo in sacrificium et olei log
14.22  duosque turtures sive duos pullos columbæ, quos manus eius invenire poterit, unum pro peccato et alterum in holocaustum.
14.23  Offeretque ea die octavo purificationis suæ sacerdoti ad ostium tabernaculi conventus coram Domino.
14.24  Qui suscipiens agnum pro delicto et log olei levabit simul coram Domino;
14.25  immolatoque agno pro delicto, de sanguine eius ponet super extremum auriculæ dextræ illius, qui mundatur, et super pollices manus eius ac pedis dextri;
14.26  olei vero partem mittet in manum suam sinistram.
14.27  In quo tinguens digitum dextræ manus asperget septies coram Domino;
14.28  tangetque extremum auriculæ dextræ illius, qui mundatur, et pollices manus ac pedis dextri super locum sanguinis, qui effusus est pro delicto.
14.29  Reliquam autem partem olei, quæ est in sinistra manu, mittet super caput hominis, qui purificatur, in expiationem eius coram Domino;
14.30  et turtures sive pullos columbæ, quos manus illius invenerit, offeret,
14.31  unum pro delicto et alterum in holocaustum cum sacrificio similæ, et sic expiabit eum sacerdos coram Domino.
14.32  Hoc est sacrificium leprosi, qui habere non potest omnia in emundationem sui ».
14.33  Locutus est Dominus ad Moysen et Aaron dicens:
14.34  « Cum ingressi fueritis terram Chanaan, quam ego dabo vobis in possessionem, si fuerit plaga lepræ in ædibus terræ possessionis vestræ,
14.35  ibit, cuius est domus, nuntians sacerdoti et dicet: "Quasi plaga videtur mihi esse in domo mea".
14.36  At ille præcipiet, ut efferant universa de domo, priusquam ingrediatur eam, et videat plagam, ne immunda fiant omnia, quæ in domo sunt. Intrabitque postea, ut consideret domum;
14.37  et, cum viderit in parietibus illius quasi valliculas pallore sive rubore deformes et humiliores superficie reliqua,
14.38  egredietur ostium domus et statim claudet eam septem diebus.
14.39  Reversusque die septimo considerabit eam; si invenerit crevisse plagam,
14.40  iubebit erui lapides, in quibus plaga est, et proici eos extra civitatem in loco immundo;
14.41  domum autem ipsam radi intrinsecus per circuitum et spargi pulverem rasuræ extra urbem in locum immundum
14.42  lapidesque alios reponi pro his, qui ablati fuerint, et luto alio liniri domum.
14.43  Sin autem plaga rursum effloruerit in domo, postquam eruti sunt lapides et pulvis erasus et alia terra lita,
14.44  et ingressus sacerdos viderit crevisse plagam in domo: lepra est maligna et domus immunda.
14.45  Quam statim destruent et lapides eius ac ligna atque universum pulverem domus proicient extra oppidum in loco immundo.
14.46  Qui intraverit domum, quando clausa est, immundus erit usque ad vesperum;
14.47  et, qui dormierit in ea vel comederit quippiam, lavabit vestimenta sua.
14.48  Quod si introiens sacerdos viderit plagam non crevisse in domo, postquam denuo lita est, mundam eam esse decernet, reddita sanitate.
14.49  Et in purificationem eius sumet duas aves lignumque cedrinum et vermiculum atque hyssopum
14.50  et, immolata una avi in vase fictili super aquas vivas,
14.51  tollet lignum cedrinum et hyssopum et coccum et avem vivam et intinguet omnia in sanguine avis immolatæ atque in aquis viventibus et asperget domum septies;
14.52  purificabitque eam tam in sanguine avis quam in aquis viventibus et in avi viva lignoque cedrino et hyssopo atque vermiculo;
14.53  cumque dimiserit avem avolare extra urbem in agrum libere, expiabit domum, et erit munda.
14.54  Ista est lex omnis lepræ et scabiei,
14.55  lepræ vestium et domorum,
14.56  tumoris et pustulæ et lucentis maculæ,
14.57  ut possit sciri quo tempore immundum quid vel mundum sit ».


Capitulum 15

15.1  Locutus est Dominus ad Moysen et Aaron dicens:
15.2  « Loquimini filiis Israel et dicite eis: Vir, si patitur fluxum seminis, immundus erit.
15.3  Et tunc iudicabitur huic vitio subiacere: sive emiserit caro eius fluxum suum vel occluserit se a fluxu.
15.4  Omne stratum, in quo iacuerit, immundum erit, et ubicumque sederit.
15.5  Si quis hominum tetigerit lectum eius, lavabit vestimenta sua, et ipse lotus aqua immundus erit usque ad vesperum.
15.6  Si sederit, ubi ille sederat, et ipse lavabit vestimenta sua et lotus aqua immundus erit usque ad vesperum.
15.7  Qui tetigerit carnem eius, lavabit vestimenta sua et ipse lotus aqua immundus erit usque ad vesperum.
15.8  Si salivam huiuscemodi homo iecerit super eum, qui mundus est, hic lavabit vestem suam et lotus aqua immundus erit usque ad vesperum.
15.9  Sagma, super quo sederit, immundum erit;
15.10  et quicumque tetigerit omne, quod sub eo fuerit, qui fluxum seminis patitur, pollutus erit usque ad vesperum. Qui portaverit horum aliquid, lavabit vestem suam et ipse lotus aqua immundus erit usque ad vesperum.
15.11  Omnis, quem tetigerit, qui fluxum patitur, non lotis ante manibus, lavabit vestimenta sua et lotus aqua immundus erit usque ad vesperum.
15.12  Vas fictile, quod tetigerit, confringetur; vas autem ligneum lavabitur aqua.
15.13  Si sanatus fuerit, qui huiuscemodi sustinet passionem, numerabit septem dies ad emundationem sui et, lotis vestibus ac toto corpore in aquis viventibus, erit mundus.
15.14  Die autem octavo sumet duos turtures aut duos pullos columbæ et veniet in conspectu Domini ad ostium tabernaculi conventus dabitque eos sacerdoti.
15.15  Qui faciet unum in sacrificium pro peccato et alterum in holocaustum; expiabitque eum coram Domino et emundabitur a fluxu seminis sui.
15.16  Vir, de quo egreditur semen, lavabit aqua omne corpus suum et immundus erit usque ad vesperum.
15.17  Vestem et pellem, super quam fuerit semen effusum, lavabitur aqua et immunda erit usque ad vesperum.
15.18  Si cum muliere coierit vir, lavabunt se aqua et immundi erunt usque ad vesperum.
15.19  Mulier, quæ redeunte mense patitur fluxum sanguinis, septem diebus separabitur. Omnis, qui tetigerit eam, immundus erit usque ad vesperum;
15.20  et in quo iacuerit vel sederit diebus separationis suæ, polluetur.
15.21  Qui tetigerit lectum eius, lavabit vestimenta sua et ipse lotus aqua immundus erit usque ad vesperum.
15.22  Omne vas, super quo illa sederit, quisquis attigerit, lavabit vestimenta sua et ipse lotus aqua pollutus erit usque ad vesperum.
15.23  Et quicumque tetigerit omne, quod fuerit super lectum vel supellectilem, in qua illa sederit, immundus erit usque ad vesperum.
15.24  Si coierit cum ea vir tempore sanguinis menstrualis, immundus erit septem diebus, et omne stratum, in quo dormierit, polluetur.
15.25  Mulier, quæ patitur multis diebus fluxum sanguinis non in tempore menstruali vel quæ post menstruum sanguinem fluere non cessat, quamdiu huic subiacet passioni, immunda erit quasi sit in tempore menstruo.
15.26  Omne stratum, in quo dormierit, et vas, in quo sederit, pollutum erit.
15.27  Quicumque tetigerit ea, polluetur; lavabit vestimenta sua et ipse lotus aqua immundus erit usque ad vesperum.
15.28  Si steterit sanguis et fluere cessarit, numerabit septem dies et deinde munda erit.
15.29  Et octavo die assumet pro se duos turtures vel duos pullos columbæ afferetque sacerdoti ad ostium tabernaculi conventus.
15.30  Qui unum faciet in sacrificium pro peccato et alterum in holocaustum; expiabitque eam coram Domino a fluxu immunditiæ eius.
15.31  Docebitis ergo filios Israel, ut caveant immunditiam, ne moriantur in sordibus suis, cum polluerint habitaculum meum, quod est inter eos.
15.32  Ista est lex eius, qui patitur fluxum seminis et de quo egreditur semen et polluitur,
15.33  et quæ menstruis temporibus separatur vel quæ iugi fluit sanguine, et hominis, qui dormierit cum immunda ».


Capitulum 16

16.1  Locutusque est Dominus ad Moysen post mortem duum filiorum Aaron, quando appropinquantes in conspectum Domini interfecti sunt,
16.2  et præcepit ei dicens: « Loquere ad Aaron fratrem tuum, ne omni tempore ingrediatur sanctuarium, quod est intra velum coram propitiatorio, quo tegitur arca, ut non moriatur, quia in nube apparebo super propitiatorium; nota
16.3  sed hoc modo ingrediatur: vitulum offeret pro peccato et arietem in holocaustum;
16.4  subucula linea sancta vestietur, feminalibus lineis verecunda celabit, accingetur zona linea, cidarim lineam imponet capiti. Hæc enim vestimenta sunt sancta, quibus cunctis, cum lotus fuerit, induetur.
16.5  Suscipietque a cœtu filiorum Israel duos hircos in sacrificium pro peccato et unum arietem in holocaustum.
16.6  Cumque obtulerit vitulum in sacrificium suum pro peccato et expiaverit se et domum suam,
16.7  duos hircos stare faciet coram Domino in ostio tabernaculi conventus,
16.8  mittens super utrumque sortem, unam Domino et alteram Azazel.
16.9  Cuius sors exierit Domino, offeret illum pro peccato;
16.10  cuius autem in Azazel, statuet eum vivum coram Domino in expiationem, ut emittat illum ad Azazel in solitudinem.
16.11  Afferet ergo Aaron vitulum pro peccato et expians se et domum suam immolabit eum;
16.12  assumptoque turibulo, quod de prunis altaris coram Domino impleverit, et hauriens manu compositum thymiama in incensum ultra velum intrabit in sancta,
16.13  ut, positis super ignem aromatibus coram Domino, nebula eorum et vapor operiat propitiatorium, quod est super testimonium, et non moriatur.
16.14  Tollet quoque de sanguine vituli et asperget digito septies contra frontem propitiatorii.
16.15  Cumque mactaverit hircum pro peccato populi, inferet sanguinem eius intra velum, sicut præceptum est de sanguine vituli, ut aspergat e regione propitiatorii
16.16  et expiet sanctuarium ab immunditiis filiorum Israel et a prævaricationibus eorum cunctisque peccatis. Iuxta hunc ritum faciet tabernaculo conventus, quod fixum est inter eos in medio sordium habitationis eorum.
16.17  Nullus hominum sit in tabernaculo conventus, quando pontifex ingreditur sanctuarium, ut expiet se et domum suam et universam congregationem Israel, donec egrediatur.
16.18  Cum autem exierit ad altare, quod coram Domino est, expiabit illud et sumptum sanguinem vituli atque hirci fundet super cornua eius per gyrum;
16.19  aspergensque de sanguine digito septies mundabit sanctificabitque illud ab immunditiis filiorum Israel.
16.20  Et postquam compleverit expiationem sanctuarii et tabernaculi conventus et altaris, tunc afferat hircum viventem;
16.21  et, posita utraque manu super caput eius, confiteatur Aaron super eum omnes iniquitates filiorum Israel et universa delicta atque peccata eorum; quæ ponens super caput eius emittet illum per hominem paratum in desertum.
16.22  Cumque portaverit hircus super se omnes iniquitates eorum in terram solitariam et dimissus fuerit in desertum,
16.23  ingredietur Aaron in tabernaculum conventus; et, depositis vestibus lineis, quibus prius indutus erat, cum intraret sanctuarium, relictisque ibi,
16.24  lavabit carnem suam aqua in loco sancto indueturque vestimentis suis. Et postquam egressus obtulerit holocaustum suum ac plebis, expiabit se et populum;
16.25  et adipem sacrificii pro peccato adolebit super altare.
16.26  Ille vero, qui dimiserit caprum emissarium ad Azazel, lavabit vestimenta sua et corpus aqua et postea ingredietur in castra.
16.27  Vitulum autem et hircum, qui pro peccato fuerant immolati, et quorum sanguis illatus est, ut in sanctuario expiatio compleretur, asportabunt foras castra et comburent igni tam pelles quam carnes eorum et fimum;
16.28  et quicumque combusserit ea, lavabit vestimenta sua et carnem aqua et postea ingredietur in castra.
16.29  Eritque hoc vobis legitimum sempiternum: mense septimo, decima die mensis affligetis animas vestras nullumque facietis opus sive indigena sive advena, qui peregrinatur inter vos.
16.30  In hac die expiatio erit vestri atque mundatio; ab omnibus peccatis vestris coram Domino mundabimini.
16.31  Sabbatum requietionis est vobis, et affligetis animas vestras religione perpetua.
16.32  Expiabit autem sacerdos, qui unctus fuerit, et cuius initiatæ manus, ut sacerdotio fungatur pro patre suo; indueturque vestimentis lineis, vestibus sanctis,
16.33  et expiabit sanctuarium sanctissimum et tabernaculum conventus atque altare, sacerdotes quoque et universum populum congregationis.
16.34  Eritque hoc vobis legitimum sempiternum, ut expietis filios Israel a cunctis peccatis eorum semel in anno ». Fecit igitur, sicut præceperat Dominus Moysi.


Capitulum 17

17.1  Et locutus est Dominus ad Moysen dicens:
17.2  « Loquere Aaron et filiis eius et cunctis filiis Israel et dices ad eos: Iste est sermo, quem mandavit Dominus dicens:
17.3  Homo quilibet de domo Israel, si occiderit bovem aut ovem sive capram in castris vel extra castra
17.4  et non attulerit ad ostium tabernaculi conventus in oblationem Domino coram habitaculo Domini, sanguinis reus erit; sanguinem fudit et peribit de medio populi sui.
17.5  Ideo offerre debent sacerdoti filii Israel hostias suas, quas occidunt in agro, ut afferant Domino ante ostium tabernaculi conventus et immolent eas hostias pacificas Domino.
17.6  Fundetque sacerdos sanguinem super altare Domini ad ostium tabernaculi conventus et adolebit adipem in odorem suavitatis Domino;
17.7  et nequaquam ultra immolabunt hostias suas dæmonibus, cum quibus fornicati sunt: legitimum sempiternum erit hoc illis et posteris eorum ».
17.8  Et ad ipsos dices: « Homo de domo Israel et de advenis, qui peregrinantur apud vos, qui obtulerit holocaustum sive sacrificium
17.9  et ad ostium tabernaculi conventus non adduxerit victimam, ut offeratur Domino, interibit de populo suo.
17.10  Homo quilibet de domo Israel et de advenis, qui peregrinantur inter eos, si comederit sanguinem, confirmabo faciem meam contra talem animam et disperdam eam de populo suo.
17.11  Quia anima carnis in sanguine est, et ego dedi illum vobis, ut super altare in eo expietis pro animabus vestris, quia sanguis ipse per animam expiat.
17.12  Idcirco dixi filiis Israel: Omnis anima ex vobis non comedet sanguinem, nec ex advenis, qui peregrinantur inter vos.
17.13  Homo quicumque de filiis Israel et de advenis, qui peregrinantur apud vos, si venatione ceperit feram vel avem, quibus vesci licitum est, fundat sanguinem eius et operiat illum terra.
17.14  Anima enim omnis carnis, sanguis est anima eius, unde dixi filiis Israel: Sanguinem universæ carnis non comedetis, quia anima omnis carnis sanguis eius est; et, quicumque comederit illum, interibit.
17.15  Anima, quæ comederit morticinum vel captum a bestia, tam de indigenis quam de advenis, lavabit vestes suas et semetipsum aqua, et contaminatus erit usque ad vesperum; et hoc ordine mundus fiet.
17.16  Quod si non laverit vestimenta sua nec corpus, portabit iniquitatem suam ».


Capitulum 18

18.1  Locutus est Dominus ad Moysen dicens:
18.2  « Loquere fi liis Israel et dices ad eos: Ego Dominus Deus vester.
18.3  Iuxta consuetudinem terræ Ægypti, in qua habitastis, non facietis; et iuxta morem regionis Chanaan, ad quam ego introducturus sum vos, non agetis nec in legitimis eorum ambulabitis.
18.4  Facietis iudicia mea et præcepta mea servabitis et ambulabitis in eis. Ego Dominus Deus vester.
18.5  Custodite leges meas atque iudicia; quæ faciens homo vivet in eis. Ego Dominus. nota
18.6  Omnis homo ad consanguineum suum non accedet, ut revelet turpitudinem eius. Ego Dominus.
18.7  Turpitudinem patris et turpitudinem matris tuæ non discooperies: mater tua est, non revelabis turpitudinem eius.
18.8  Turpitudinem uxoris patris tui non discooperies, turpitudo enim patris tui est.
18.9  Turpitudinem sororis tuæ ex patre sive ex matre, quæ domi vel foris genita est, non revelabis.
18.10  Turpitudinem filiæ filii tui vel neptis ex filia non revelabis, quia turpitudo tua est.
18.11  Turpitudinem filiæ uxoris patris tui, quam peperit patri tuo et est soror tua, non revelabis.
18.12  Turpitudinem sororis patris tui non discooperies, quia caro est patris tui.
18.13  Turpitudinem sororis matris tuæ non revelabis, eo quod caro sit matris tuæ.
18.14  Turpitudinem patrui tui non revelabis nec accedes ad uxorem eius, quæ tibi affinitate coniungitur.
18.15  Turpitudinem nurus tuæ non revelabis, quia uxor filii tui est, nec discooperies ignominiam eius.
18.16  Turpitudinem uxoris fratris tui non revelabis, quia turpitudo fratris tui est.
18.17  Turpitudinem mulieris et filiæ eius non revelabis. Filiam filii eius et filiam filiæ illius non sumes, ut reveles ignominiam eius, quia caro illius sunt: nefas est.
18.18  Sororem uxoris tuæ æmulam illius non accipies nec revelabis turpitudinem eius, adhuc illa vivente.
18.19  Ad mulierem, quæ patitur menstrua, non accedes nec revelabis fœditatem eius.
18.20  Cum uxore proximi tui non coibis nec seminis commixtione maculaberis.
18.21  De semine tuo non dabis, ut consecretur idolo Moloch, nec pollues nomen Dei tui. Ego Dominus.
18.22  Cum masculo non commisceberis coitu femineo: abominatio est.
18.23  Cum omni pecore non coibis nec maculaberis cum eo. Mulier non succumbet iumento nec miscebitur ei, quia scelus est.
18.24  Ne polluamini in omnibus his, quibus contaminatæ sunt universæ gentes, quas ego eiciam ante conspectum vestrum
18.25  et quibus polluta est terra, cuius ego scelera visitavi, et evomuit habitatores suos.
18.26  Vos autem custodite legitima mea atque iudicia et non faciatis ex omnibus abominationibus istis tam indigena quam colonus, qui peregrinatur apud vos.
18.27  Omnes enim execrationes istas fecerunt accolæ terræ, qui fuerunt ante vos, et polluerunt eam.
18.28  Cavete ergo, ne et vos similiter evomat, cum pollueritis eam, sicut evomuit gentem, quæ fuit ante vos.
18.29  Omnis enim anima, quæ fecerit de abominationibus his quippiam, peribit de medio populi sui.
18.30  Custodite mandata mea. Nolite facere legitima abominabilia, quæ fecerunt hi, qui fuerunt ante vos, et ne polluamini in eis. Ego Dominus Deus vester ».


Capitulum 19

19.1  Locutus est Dominus ad Moysen dicens:
19.2  « Loquere ad omnem cœtum filiorum Israel et dices ad eos: Sancti estote, quia sanctus sum ego, Dominus Deus vester.
19.3  Unusquisque matrem et patrem suum timeat. Sabbata mea custodite. Ego Dominus Deus vester.
19.4  Nolite converti ad idola nec deos conflatiles faciatis vobis. Ego Dominus Deus vester.
19.5  Si immolaveritis hostiam pacificorum Domino, immolabitis eam ita ut sit vobis placabilis.
19.6  Eo die, quo fuerit immolata, comedetur et die altero; quidquid autem residuum fuerit in diem tertium, igne comburetur.
19.7  Si quid post biduum comestum fuerit, profanum erit neque acceptabile.
19.8  Qui manducaverit illud, portabit iniquitatem suam, quia sanctum Domini polluit, et peribit anima illa de populo suo.
19.9  Cum messueris segetes terræ tuæ, non tondebis usque ad marginem agri tui nec remanentes spicas colliges.
19.10  Neque in vinea tua racemos et grana decidentia congregabis, sed pauperibus et peregrinis carpenda dimittes. Ego Dominus Deus vester.
19.11  Non facietis furtum. Non mentiemini, nec decipiet unusquisque proximum suum.
19.12  Non periurabis in nomine meo nec pollues nomen Dei tui. Ego Dominus.
19.13  Non facies calumniam proximo tuo nec spoliabis eum. Non morabitur merces mercennarii apud te usque mane.
19.14  Non maledices surdo nec coram cæco pones offendiculum; sed timebis Deum tuum. Ego Dominus.
19.15  Non facietis, quod iniquum est in iudicio. Non consideres personam pauperis nec honores vultum potentis. Iuste iudica proximo tuo.
19.16  Non eris criminator et susurro in populo tuo. Non stabis contra sanguinem proximi tui. Ego Dominus.
19.17  Ne oderis fratrem tuum in corde tuo; argue eum, ne habeas super illo peccatum. nota
19.18  Non quæres ultionem nec irasceris civibus tuis. Diliges proximum tuum sicut teipsum. Ego Dominus. nota
19.19  Leges meas custodite. Iumenta tua non facies coire cum alterius generis animantibus. Agrum tuum non seres diverso semine. Veste, quæ ex duobus texta est, non indueris.
19.20  Homo, si dormierit cum muliere coitu seminis, quæ sit ancilla destinata viro et tamen pretio non redempta nec libertate donata, vapulabunt ambo et non morientur, quia non fuit libera.
19.21  Et in sacrificium suum pro delicto offeret Domino ad ostium tabernaculi conventus arietem;
19.22  expiabitque eum sacerdos ariete a peccato eius coram Domino, et dimittetur ei peccatum, quod peccavit.
19.23  Quando ingressi fueritis terram et plantaveritis omnimoda ligna pomifera, non auferetis præputia eorum, id est poma, quæ germinant; tribus annis erunt vobis immunda ut præputia, nec edetis ex eis.
19.24  Quarto anno omnis fructus eorum sanctificabitur laudabilis Domino.
19.25  Quinto autem anno comedetis fructus eorum, ut augeatur vobis proventus eorum. Ego Dominus Deus vester.
19.26  Non comedetis cum sanguine. Non augurabimini nec observabitis omina.
19.27  Neque in rotundum attondebitis marginem comæ nec truncabis barbam.
19.28  Et super mortuo non incidetis carnem vestram neque figuras aliquas in cute incidetis vobis. Ego Dominus.
19.29  Ne polluas et prostituas filiam tuam, ne contaminetur terra et impleatur piaculo.
19.30  Sabbata mea custodite et sanctuarium meum metuite. Ego Dominus.
19.31  Non declinetis ad pythones nec ab hariolis aliquid sciscitemini, ut polluamini per eos. Ego Dominus Deus vester.
19.32  Coram cano capite consurge et honora personam senis; et time Deum tuum. Ego Dominus.
19.33  Si habitaverit tecum advena in terra vestra, non opprimetis eum;
19.34  sed sit inter vos quasi indigena, et diliges eum sicut teipsum: fuistis enim et vos advenæ in terra Ægypti. Ego Dominus Deus vester.
19.35  Nolite facere iniquum aliquid in iudicio, in regula, in pondere, in mensura.
19.36  Statera iusta, æqua pondera, iustum ephi æquumque hin sint vobis. Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti.
19.37  Custodite omnia præcepta mea et universa iudicia et facite ea. Ego Dominus ».

Missale Romanum, 1962
Capitulum 20

20.1  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
20.2  « Hæc loqueris filiis Israel: Homo de filiis Israel et de advenis, qui habitant in Israel, si dederit de semine suo idolo Moloch, morte moriatur: populus terræ lapidabit eum.
20.3  Et ego ponam faciem meam contra illum; succidamque eum de medio populi sui, eo quod dederit de semine suo Moloch et contaminaverit sanctuarium meum ac polluerit nomen sanctum meum.
20.4  Quod si clauserit populus terræ oculos suos, ne videat hominem illum, qui dederit de semine suo Moloch, nec voluerit eum occidere,
20.5  ponam ego faciem meam super hominem illum et cognationem eius succidamque et ipsum et omnes, qui consenserunt ei, ut fornicarentur cum Moloch, de medio populi sui.
20.6  Anima, quæ declinaverit ad pythones et hariolos et fornicata fuerit cum eis, ponam faciem meam contra eam et interficiam illam de medio populi sui.
20.7  Sanctificamini et estote sancti, quia ego Dominus Deus vester.
20.8  Custodite præcepta mea et facite ea. Ego Dominus, qui sanctifico vos.
20.9  Qui maledixerit patri suo et matri, morte moriatur; qui patri matrique maledixit, sanguis eius sit super eum.
20.10  Si mœchatus quis fuerit cum uxore alterius et adulterium perpetrarit cum coniuge proximi sui, morte moriantur et mœchus et adultera.
20.11  Qui dormierit cum noverca sua et revelaverit ignominiam patris sui, morte moriantur ambo: sanguis eorum sit super eos.
20.12  Si quis dormierit cum nuru sua, uterque moriatur, quia scelus operati sunt: sanguis eorum sit super eos.
20.13  Qui dormierit cum masculo coitu femineo, uterque operatus est nefas, morte moriantur: sit sanguis eorum super eos.
20.14  Qui supra uxorem filiam duxerit matrem eius, scelus operatus est: vivus ardebit cum eis, nec permanebit tantum nefas in medio vestri.
20.15  Qui cum iumento et pecore coierit, morte moriatur; pecus quoque occidite.
20.16  Mulier, quæ succubuerit cuilibet iumento, simul interficies illam cum eo, morte moriantur: sanguis eorum sit super eos.
20.17  Qui acceperit sororem suam filiam patris sui vel filiam matris suæ et viderit turpitudinem eius, illaque conspexerit fratris ignominiam, nefaria res est; occidentur in conspectu populi sui, eo quod turpitudinem sororis suæ revelaverit, portabit iniquitatem suam.
20.18  Qui coierit cum muliere in fluxu menstruo et revelaverit turpitudinem eius — fontem eius nudavit, ipsaque aperuit fontem sanguinis sui — interficientur ambo de medio populi sui.
20.19  Turpitudinem materteræ et amitæ tuæ non discooperies; qui hoc fecerit, ignominiam carnis suæ nudavit; portabunt ambo iniquitatem suam.
20.20  Qui coierit cum uxore patrui vel avunculi sui et revelaverit ignominiam cognationis suæ, portabunt ambo peccatum suum: absque liberis morientur.
20.21  Qui duxerit uxorem fratris sui, immunditia est, turpitudinem fratris sui revelavit: absque liberis erunt.
20.22  Custodite omnes leges meas atque omnia iudicia et facite ea, ne et vos evomat terra, quam intraturi estis et habitaturi.
20.23  Nolite ambulare in legitimis nationum, quas ego expulsurus sum ante vos. Omnia enim hæc fecerunt, et abominatus sum eas
20.24  locutusque sum vobis: Vos possidebitis terram eorum, et ego dabo eam vobis in hereditatem, terram fluentem lacte et melle. Ego Dominus Deus vester, qui separavi vos a ceteris populis.
20.25  Separate ergo et vos iumentum mundum ab immundo et avem immundam a munda, ne polluatis animas vestras in pecore et in avibus et cunctis, quæ moventur in terra, et quæ vobis separavi tamquam immunda.
20.26  Eritis mihi sancti, quia sanctus sum ego Dominus et separavi vos a ceteris populis, ut essetis mei.
20.27  Vir sive mulier, in quibus pythonicus vel divinationis fuerit spiritus, morte moriantur; lapidibus obruent eos: sanguis eorum sit super illos ».


Capitulum 21

21.1  Dixit quoque Dominus ad Moysen: « Loquere ad sacer dotes filios Aaron et dices eis: Ne contaminetur sacerdos in mortibus civium suorum,
21.2  nisi tantum in consanguineis propinquis, id est super matre et patre et filio ac filia, fratre quoque
21.3  et sorore virgine propinqua, quæ non est nupta viro; in ipsa contaminabitur.
21.4  Non contaminabitur ut maritus in cognatis suis, ne profanetur.
21.5  Non radent caput nec barbam neque in carne sua facient incisuras.
21.6  Sancti erunt Deo suo et non polluent nomen eius: incensa enim Domini et panem Dei sui offerunt et ideo sancti erunt.
21.7  Scortum et oppressam non ducent uxorem nec eam, quæ repudiata est a marito, quia consecratus est Deo suo.
21.8  Et sanctificabis eum, quia panem Dei sui offert. Sit ergo sanctus tibi, quia ego sanctus sum, Dominus, qui sanctifico vos.
21.9  Sacerdotis filia, si profanaverit se stupro, profanat nomen patris sui; flammis exuretur.
21.10  Sacerdos maximus inter fratres suos, super cuius caput fusum est unctionis oleum, et cuius manus in sacerdotio consecratæ sunt, vestitusque est sanctis vestibus, comam suam non excutiet, vestimenta non scindet nota
21.11  et ad omnem mortuum non ingredietur omnino; super patre quoque suo et matre non contaminabitur.
21.12  Nec egredietur de sanctuario, ne polluat sanctuarium Domini, quia consecratus est oleo unctionis Dei sui. Ego Dominus.
21.13  Virginem ducet uxorem;
21.14  viduam et repudiatam et oppressam atque meretricem non accipiet, sed virginem de cognatis suis ducet uxorem.
21.15  Ne profanet stirpem suam inter cognatos suos, quia ego Dominus, qui sanctifico eum ».
21.16  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
21.17  « Loquere ad Aaron: Homo de semine tuo in generationibus suis, qui habuerit maculam, non accedet, ut offerat panem Dei sui;
21.18  quia quicumque habuerit maculam, non accedet: si cæcus fuerit vel claudus, si mutilo naso vel deformis,
21.19  si fracto pede vel manu,
21.20  si gibbus, si pusillus, si albuginem habens in oculo, si iugem scabiem, si impetiginem in corpore vel contritos testiculos.
21.21  Omnis, qui habuerit maculam de semine Aaron sacerdotis, non accedet offerre incensa Domini nec panem Dei sui.
21.22  Vescetur tamen pane Dei sui de sanctissimis et de sanctis.
21.23  Sed ad velum non ingrediatur nec accedat ad altare, quia maculam habet et contaminare non debet sanctuaria mea, quia ego Dominus, qui sanctifico ea ».
21.24  Locutus est ergo Moyses ad Aaron et filios eius et ad omnem Israel.

Missale Romanum, 1962
Capitulum 22

22.1  Locutus quoque est Dominus ad Moysen dicens:
22.2  « Loquere ad Aaron et ad filios eius, ut caveant ab his, quæ consecrata sunt filiorum Israel, et non contaminent nomen sanctum meum, quæ ipsi offerunt mihi. Ego Dominus.
22.3  Dic ad eos pro posteris vestris: Omnis homo, qui accesserit de omni stirpe vestra ad sancta, quæ consecraverunt filii Israel Domino, in immunditia sua, peribit coram me. Ego Dominus.
22.4  Homo de semine Aaron, qui fuerit leprosus aut patiens fluxum, non vescetur de his, quæ sanctificata sunt, donec sanetur. Qui tetigerit omne, quod immundum est ex mortuo, vel vir, ex quo egreditur semen,
22.5  et qui tangit reptile, quo polluitur, vel hominem, quo polluitur qualibet immunditia illius,
22.6  immundus erit usque ad vesperum et non vescetur his, quæ sanctificata sunt; sed cum laverit carnem suam aqua,
22.7  et occubuerit sol, tunc mundatus vescetur de sanctificatis, quia cibus illius est.
22.8  Morticinum et dilaceratum a bestia non comedent, nec polluentur in eis. Ego Dominus.
22.9  Custodient præceptum meum, ut non habeant super illo peccatum et propterea moriantur, cum polluerint illud; ego Dominus, qui sanctifico eos.
22.10  Omnis alienigena non comedet de sanctificatis, inquilinus sacerdotis et mercennarius non vescentur ex eis.
22.11  Quem autem sacerdos emerit, et qui vernaculus domus eius fuerit, hi comedent ex eis.
22.12  Si filia sacerdotis cuilibet ex populo nupta fuerit, de muneribus, quæ sanctificata sunt, non vescetur;
22.13  sin autem vidua vel repudiata et absque liberis reversa fuerit ad domum patris sui, sicut puella consueverat, aletur cibo patris sui. Omnis alienigena comedendi ex eo non habet potestatem.
22.14  Qui comederit de sanctificatis per ignorantiam, addet quintam partem cum eo, quod comedit, et dabit sacerdoti sanctificatum.
22.15  Nec contaminabunt sanctificata filiorum Israel, quæ tamquam munus offerunt Domino,
22.16  ne inducant super eos iniquitatem delicti, cum illi sanctificata sua comederint. Ego Dominus, qui sanctifico ».
22.17  Locutus est Dominus ad Moysen dicens:
22.18  « Loquere ad Aaron et filios eius et ad omnes filios Israel dicesque ad eos: Homo de domo Israel et de advenis, qui habitant apud vos, qui obtulerit oblationem suam vel vota solvens vel sponte offerens, quidquid illud obtulerit in holocaustum Domino,
22.19  in beneplacitum pro vobis offeratur masculus immaculatus ex bobus et ex ovibus et ex capris;
22.20  si maculam habuerit, non offeretis, quia non erit vobis acceptabile.
22.21  Homo, qui obtulerit victimam pacificorum Domino, vel vota solvens vel sponte offerens tam de bobus quam de ovibus immaculatum offeret, ut acceptabile sit; omnis macula non erit in eo.
22.22  Si cæcum fuerit, si fractum, si mutilum, si verrucam habens aut scabiem vel impetiginem, non offeretis ea Domino nec in incensum dabitis ex eis super altare Domino.
22.23  Bovem et ovem deformem et debilem voluntarie offerre potes; votum autem ex his solvi non potest.
22.24  Omne animal, quod vel contritis vel tusis vel sectis ablatisque testiculis est, non offeretis Domino, et in terra vestra hoc omnino ne faciatis.
22.25  De manu alienigenæ non offeretis cibum Dei vestri ex omnibus his animalibus, quia corrupta et maculata sunt omnia; non erunt in beneplacitum pro vobis ».
22.26  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
22.27  « Bos, ovis et capra, cum genita fuerint, septem diebus erunt sub ubere matris suæ; die autem octavo et deinceps erunt acceptabile munus incensi Domino.
22.28  Sive illa bos sive ovis non immolabuntur una die cum fetibus suis.
22.29  Si sacrificaveritis hostiam pro gratiarum actione Domino, sacrificabitis, ut possit esse placabilis.
22.30  Eodem die comedetis eam; non remanebit quidquam in mane alterius diei. Ego Dominus.
22.31  Custodite mandata mea et facite ea. Ego Dominus.
22.32  Ne polluatis nomen meum sanctum, ut sanctificer in medio filiorum Israel. Ego Dominus, qui sanctifico vos
22.33  et eduxi de terra Ægypti, ut essem vobis in Deum. Ego Dominus ».


Capitulum 23

23.1  Locutus est Dominus ad Moysen dicens:
23.2  « Loquere filiis Israel et dices ad eos: Hæ sunt feriæ Domini, quas vocabitis conventus sanctos; hæ sunt feriæ meæ.
23.3  Sex diebus facietis opus; dies septimus sabbatum requiei est, conventus sanctus; omne opus non facietis; sabbatum est Domino in cunctis habitationibus vestris.
23.4  Hæ sunt ergo feriæ Domini, conventus sancti, quas celebrare debetis temporibus suis.
23.5  Mense primo, quarta decima die mensis, ad vesperum Pascha Domini est.
23.6  Et quinta decima die mensis huius sollemnitas Azymorum Domini est. Septem diebus azyma comedetis.
23.7  Die primo erit vobis conventus sanctus; omne opus servile non facietis in eo,
23.8  sed offeretis incensum Domino septem diebus. Die autem septimo erit conventus sanctus, nullumque servile opus facietis in eo ».
23.9  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
23.10  « Loquere filiis Israel et dices ad eos: Cum ingressi fueritis terram, quam ego dabo vobis, et messueritis segetem, feretis manipulum spicarum primitias messis vestræ ad sacerdotem,
23.11  qui elevabit fasciculum coram Domino, ut acceptabile sit pro vobis; altero die sabbati sanctificabit illum.
23.12  Atque in eodem die, quo manipulum consecrabitis, facietis agnum immaculatum anniculum in holocaustum Domino,
23.13  et oblationem cum eo duas decimas similæ conspersæ oleo in incensum Domino odoremque suavissimum et libamentum eius vini quartam partem hin.
23.14  Panem et grana tosta farrem recentem non comedetis ex segete usque ad diem, qua offeretis ex ea munus Deo vestro. Præceptum est sempiternum generationibus vestris in cunctis habitaculis vestris.
23.15  Numerabitis vobis ab altero die sabbati, in quo obtulistis manipulum elationis, septem hebdomadas plenas
23.16  usque ad alteram diem expletionis hebdomadæ septimæ, id est quinquaginta dies; et sic offeretis oblationem novam Domino
23.17  ex habitaculis vestris panes elationis duos de duabus decimis similæ fermentatæ, quos coquetis in primitias Domino;
23.18  offeretisque cum panibus septem agnos immaculatos anniculos et vitulum de armento unum et arietes duos, et erunt holocaustum Domino cum oblatione similæ et libamentis suis in odorem suavissimum Domino.
23.19  Facietis et hircum in sacrificium pro peccato duosque agnos anniculos, hostias pacificorum.
23.20  Cumque elevaverit eos sacerdos cum panibus primitiarum coram Domino, cum duobus agnis sanctum erunt Domino in usum sacerdotis.
23.21  Et vocabitis hoc ipso die conventum, conventus sanctus erit vobis; omne opus servile non facietis in eo. Legitimum sempiternum erit in cunctis habitaculis generationibus vestris.
23.22  Cum autem metatis segetem terræ vestræ, non secabis eam usque ad oram agri nec remanentes spicas colliges, sed pauperibus et peregrinis dimittes eas. Ego Dominus Deus vester ».
23.23  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
23.24  « Loquere filiis Israel: Mense septimo, prima die mensis, erit vobis requies, memoriale, clangentibus tubis, conventus sanctus.
23.25  Omne opus servile non facietis in eo et offeretis incensum Domino ».
23.26  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
23.27  « Attamen decimo die mensis huius septimi dies Expiationum est, conventus sanctus erit vobis; affligetisque animas vestras in eo et offeretis incensum Domino.
23.28  Omne opus non facietis in tempore diei huius, quia dies expiationum est in expiationem vestram coram Domino Deo vestro.
23.29  Omnis anima, quæ afflicta non fuerit die hoc, peribit de populis suis;
23.30  et,quæ operis quippiam fecerit die hac, delebo eam de populo suo.
23.31  Nihil ergo operis facietis in eo: legitimum sempiternum erit vestris generationibus in cunctis habitationibus vestris.
23.32  Sabbatum requietionis est vobis, et affligetis animas vestras; die nono mensis a vespero usque ad vesperum servabitis sabbatum vestrum ».
23.33  Et locutus est Dominus ad Moysen dicens:
23.34  « Loquere filiis Israel: Quinto decimo die mensis huius septimi erit festum Tabernaculorum septem diebus Domino.
23.35  Die primo conventus sanctus, omne opus servile non facietis in eo;
23.36  septem diebus offeretis incensum Domino. Die octavo conventus sanctus erit vobis et offeretis incensum Domino; est enim cœtus: omne opus servile non facietis.
23.37  Hæ sunt feriæ Domini, quas vocabitis conventus sanctos, offeretisque in eis incensum Domino, holocausta et oblationes similæ, sacrificia et libamenta iuxta ritum uniuscuiusque diei;
23.38  præter sabbata Domini donaque vestra et omnia, quæ offeretis ex voto vel quæ sponte tribuetis Domino.
23.39  Sed quinto decimo die mensis septimi, quando congregaveritis omnes fructus terræ, celebrabitis festum Domini septem diebus; die primo et die octavo erit requies.
23.40  Sumetisque vobis die primo fructus arboris pulcherrimos spatulasque palmarum et ramos ligni densarum frondium et salices de torrente et lætabimini coram Domino Deo vestro.
23.41  Celebrabitisque sollemnitatem eius septem diebus per annum: legitimum sempiternum erit generationibus vestris. Mense septimo festum celebrabitis
23.42  et habitabitis in umbraculis septem diebus; omnis, qui de genere est Israel, manebit in tabernaculis,
23.43  ut discant posteri vestri quod in tabernaculis habitare fecerim filios Israel, cum educerem eos de terra Ægypti. Ego Dominus Deus vester ».
23.44  Locutusque est Moyses super sollemnitatibus Domini ad filios Israel.

Missale Romanum, 1962
Capitulum 24

24.1  Et locutus est Dominus ad Moysen dicens:
24.2  « Præcipe fi liis Israel, ut afferant tibi oleum de olivis purissimum ac lucidum ad concinnandas lucernas candelabri iugiter.
24.3  Extra velum testimonii in tabernaculo conventus parabit illud Aaron a vespere usque ad mane coram Domino iugiter, ritu perpetuo in generationibus vestris.
24.4  Super candelabro mundissimo parabit lucernas semper in conspectu Domini.
24.5  Accipies quoque similam et coques ex ea duodecim panes, qui singuli habebunt duas decimas,
24.6  quorum senos altrinsecus super mensam purissimam coram Domino statues.
24.7  Et pones super ambas strues tus lucidissimum, ut sit panis in memoriale, incensum Domino.
24.8  Per singula sabbata mutabuntur coram Domino suscepti a filiis Israel; fœdus sempiternum.
24.9  Eruntque Aaron et filiorum eius, ut comedant eos in loco sancto, quia sanctum sanctorum est ei de incensis Domini; iure perpetuo ».
24.10  Ecce autem egressus filius mulieris Israelitis, quem pepererat de viro Ægyptio inter filios Israel, iurgatus est in castris cum viro Israelita.
24.11  Cumque blasphemasset nomen et maledixisset ei, adductus est ad Moysen; vocabatur autem mater eius Salomith filia Dabri de tribu Dan.
24.12  Miseruntque eum in custodiam, donec nossent quid iuberet Dominus.
24.13  Qui locutus est ad Moysen dicens:
24.14  « Educ blasphemum extra castra, et ponant omnes, qui audierunt, manus suas super caput eius, et lapidet eum cœtus universus.
24.15  Et ad filios Israel loqueris: Homo, qui maledixerit Deo suo, portabit peccatum suum;
24.16  et, qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur: lapidibus opprimet eum omnis cœtus, sive ille peregrinus sive civis fuerit. Qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur.
24.17  Qui percusserit et occiderit hominem, morte moriatur.
24.18  Qui percusserit animal, reddet vicarium, id est animam pro anima.
24.19  Qui irrogaverit maculam cuilibet civium suorum, sicut fecit, sic fiet ei:
24.20  fracturam pro fractura, oculum pro oculo, dentem pro dente restituet; qualem inflixerit maculam, talem sustinere cogetur.
24.21  Qui percusserit iumentum, reddet aliud. Qui percusserit hominem, morietur.
24.22  Æquum iudicium sit inter vos, sive peregrinus sive civis peccaverit; quia ego sum Dominus Deus vester ».
24.23  Locutusque est Moyses ad filios Israel, et eduxerunt eum, qui blasphemaverat, extra castra, ac lapidibus oppresserunt. Feceruntque filii Israel, sicut præceperat Dominus Moysi.


Capitulum 25

25.1  Locutusque est Dominus ad Moysen in monte Sinai dicens:
25.2  « Loquere filiis Israel et dices ad eos: Quando ingressi fueritis terram, quam ego dabo vobis, sabbatizet terra sabbatum Domino.
25.3  Sex annis seres agrum tuum et sex annis putabis vineam tuam colligesque fructus eius;
25.4  septimo autem anno, sabbatum requietionis erit terræ, sabbatum Domino: agrum tuum non seres et vineam tuam non putabis.
25.5  Quæ sponte gignit humus, non metes et uvas vineæ tuæ non putatæ non colliges quasi vindemiam; annus enim requietionis erit terræ.
25.6  Et erit sabbatum terræ vobis in cibum: tibi et servo tuo, ancillæ et mercennario tuo et advenis, qui peregrinantur apud te,
25.7  iumentis tuis et animalibus, quæ in terra tua sunt, omnia, quæ nascuntur, præbebunt cibum.
25.8  Numerabis quoque tibi septem hebdomadas annorum, id est septem septies, quæ simul faciunt annos quadraginta novem;
25.9  et clanges bucina mense septimo, decima die mensis expiationis die clangetis tuba in universa terra vestra.
25.10  Sanctificabitisque annum quinquagesimum et vocabitis remissionem in terra cunctis habitatoribus eius: ipse est enim iobeleus. Revertemini unusquisque ad possessionem suam, et unusquisque rediet ad familiam pristinam.
25.11  Iobeleus erit vobis quinquagesimus annus. Non seretis neque metetis sponte in agro nascentia neque vineas non putatas vindemiabitis
25.12  ob sanctificationem iobelei; sed de agro statim ablatas comedetis fruges.
25.13  Hoc anno iobelei rediet unusquisque vestrum ad possessionem suam.
25.14  Quando vendes quippiam civi tuo vel emes ab eo, ne contristet unusquisque fratrem suum; sed iuxta numerum annorum post iobeleum emes ab eo,
25.15  et iuxta supputationem annorum frugum vendet tibi.
25.16  Quanto plures anni remanserint post iobeleum, tanto crescet et pretium; et quanto minus temporis numeraveris, tanto minoris et emptio constabit: tempus enim frugum vendet tibi.
25.17  Nolite affligere contribules vestros, sed timeas Deum tuum, quia ego Dominus Deus vester.
25.18  Facite præcepta mea et iudicia, custodite et implete ea, ut habitare possitis in terra absque ullo pavore,
25.19  et gignat vobis humus fructus suos, quibus vescamini usque ad saturitatem, et habitabitis super terram, nullius impetum formidantes.
25.20  Quod si dixeritis: "Quid comedemus anno septimo, si non seruerimus neque collegerimus fruges nostras?".
25.21  Dabo benedictionem meam vobis anno sexto, et faciet fructus trium annorum,
25.22  seretisque anno octavo et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum; donec nova nascantur, edetis vetera.
25.23  Terra quoque non veniet in perpetuum, quia mea est, et vos advenæ et coloni mei estis.
25.24  Unde cuncta regio possessionis vestræ sub redemptionis condicione a vobis vendetur.
25.25  Si attenuatus frater tuus vendiderit partem possessionis suæ, veniet ut redemptor propinquus eius, et redimet, quod ille vendiderat.
25.26  Sin autem non habuerit redemptorem et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire,
25.27  computabuntur fructus ex eo tempore, quo vendidit; et, quod reliquum est, reddet emptori sicque recipiet possessionem suam.
25.28  Quod si non invenerit manus eius, ut reddat pretium, habebit emptor, quod emerat, usque ad annum iobeleum. In ipso enim omnis venditio rediet ad dominum et ad possessorem pristinum.
25.29  Qui vendiderit domum intra urbis muros, habebit licentiam redimendi, donec unus impleatur annus.
25.30  Si non redemerit, et anni circulus fuerit evolutus, emptor possidebit eam et posteri eius in perpetuum; et redimi non poterit, etiam in iobeleo.
25.31  Sin autem in villa fuerit domus, quæ muros non habet, agrorum iure vendetur: potest redimi et in iobeleo revertetur ad dominum.
25.32  Ædes Levitarum, quæ in urbibus possessionis eorum sunt, semper possunt ab eis redimi.
25.33  Si autem quis redemerit a Levitis, domus et urbs in iobeleo revertentur ad dominos; quia domus urbium leviticarum pro possessionibus eorum sunt inter filios Israel.
25.34  Suburbana autem pascua eorum non venient, quia possessio sempiterna est eis.
25.35  Si attenuatus fuerit frater tuus, et infirma manus eius apud te, suscipies eum quasi advenam et peregrinum, et vivet tecum.
25.36  Ne accipias usuras ab eo nec amplius quam dedisti: time Deum tuum, ut vivere possit frater tuus apud te.
25.37  Pecuniam tuam non dabis ei ad usuram nec plus æquo exiges pro cibo tuo.
25.38  Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut darem vobis terram Chanaan et essem vester Deus.
25.39  Si paupertate compulsus vendiderit se tibi frater tuus, non eum opprimes servitute servorum,
25.40  sed quasi mercennarius et colonus erit tecum. Usque ad annum iobeleum operabitur apud te
25.41  et postea egredietur cum liberis suis et revertetur ad cognationem suam et ad possessionem patrum suorum.
25.42  Mei enim servi sunt, et ego eduxi eos de terra Ægypti: non venient condicione servorum;
25.43  ne affligas eum per potentiam, sed metuito Deum tuum.
25.44  Servus et ancilla sint tibi de nationibus, quæ in circuitu vestro sunt; de illis emetis servum et ancillam.
25.45  De filiis quoque advenarum, qui peregrinantur apud vos, emetis et de cognatione eorum, quæ est apud vos et quam genuerint in terra vestra, hos habebitis in possessionem
25.46  et hereditario iure transmittetis ad posteros ac possidebitis in æternum ut servos; fratres autem vestros filios Israel ne opprimatis cum potentia.
25.47  Si invaluerit apud vos manus advenæ atque peregrini, et attenuatus frater tuus vendiderit se ei aut cuiquam de stirpe eius,
25.48  post venditionem potest redimi. Unus ex fratribus suis redimet eum
25.49  et patruus et patruelis et consanguineus et affinis. Sin autem et ipse potuerit, redimat se,
25.50  supputatis dumtaxat cum emptore annis a tempore venditionis suæ usque ad annum iobeleum, et pecunia, qua venditus fuerat, iuxta annorum numerum et rationem mercennarii supputata.
25.51  Si plures fuerint anni, qui remanent usque ad iobeleum, secundum hos reddet et pretium redemptionis de pecunia emptionis;
25.52  si pauci, ponet rationem cum eo; iuxta annorum numerum reddet emptori, quod reliquum est annorum,
25.53  quibus ante servivit, mercedibus mercennarii imputatis. Non affliget eum violenter in conspectu tuo.
25.54  Quod si per hæc redimi non potuerit, anno iobeleo egredietur cum liberis suis:
25.55  mei sunt enim servi filii Israel, quos eduxi de terra Ægypti. Ego Dominus Deus vester ».


Capitulum 26

26.1  « Non facietis vobis idolum et sculptile nec lapidem erigetis nec imaginem sculptam in petra ponetis in terra vestra, ut adoretis eam. Ego enim sum Dominus Deus vester.
26.2  Custodite sabbata mea et pavete sanctuarium meum. Ego Dominus.
26.3  Si in præceptis meis ambulaveritis et mandata mea custodieritis et feceritis ea,
26.4  dabo vobis pluvias temporibus suis, et terra gignet germen suum, et pomis arbores replebuntur.
26.5  Apprehendet messium tritura vindemiam, et vindemia occupabit sementem; et comedetis panem vestrum in saturitatem et absque pavore habitabitis in terra vestra.
26.6  Dabo pacem in finibus vestris, dormietis, et non erit qui exterreat. Auferam malas bestias, et gladius non transibit per terminos vestros.
26.7  Persequemini inimicos vestros, et corruent coram vobis gladio.
26.8  Persequentur quinque de vestris centum alienos, et centum ex vobis decem milia; cadent inimici vestri in conspectu vestro gladio.
26.9  Respiciam vos et crescere faciam; multiplicabimini, et firmabo pactum meum vobiscum.
26.10  Comedetis vetusta congregata priorum messium; et vetera, novis supervenientibus, proicietis.
26.11  Ponam habitaculum meum in medio vestri, et non abominabitur vos anima mea.
26.12  Ambulabo inter vos et ero vester Deus, vosque eritis populus meus.
26.13  Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægyptiorum, ne serviretis eis, et qui confregi vectes iugi vestri, ut incederetis erecti.
26.14  Quod si non audieritis me nec feceritis omnia mandata hæc, nota
26.15  si spreveritis leges meas, et iudicia mea contempserit anima vestra, ut non faciatis omnia, quæ a me constituta sunt, et ad irritum perducatis pactum meum,
26.16  ego quoque hæc faciam vobis: visitabo vos in terrore repentino, in tabe et ardore, qui conficiant oculos et consumant animam, frustra seretis sementem, quæ ab hostibus devorabitur.
26.17  Ponam faciem meam contra vos, et corruetis coram hostibus vestris et subiciemini his, qui oderunt vos, et fugietis, nemine persequente.
26.18  Sin autem nec sic obœdieritis mihi, addam correptiones vestras septuplum propter peccata vestra
26.19  et conteram superbiam duritiæ vestræ. Daboque cælum vobis desuper sicut ferrum et terram æneam.
26.20  Consumetur incassum robur vestrum: non proferet terra germen, nec arbores poma præbebunt.
26.21  Si ambulaveritis ex adverso mihi nec volueritis audire me, addam plagas vestras usque in septuplum propter peccata vestra;
26.22  emittamque in vos bestias agri, quæ absque liberis vos faciant et deleant pecora vestra et ad paucitatem vos redigant, desertæque fiant viæ vestræ.
26.23  Quod si nec sic volueritis recipere disciplinam, sed ambulaveritis ex adverso mihi,
26.24  ego quoque contra vos adversus incedam et percutiam vos septies propter peccata vestra.
26.25  inducamque super vos gladium ultorem fœderis mei; cumque confugeritis in urbes vestras, mittam pestilentiam in medio vestri, et trademini hostium manibus.
26.26  Postquam confregero vobis baculum panis, coquent decem mulieres in uno clibano panem vestrum et reddent eum ad pondus, et comedetis et non saturabimini.
26.27  Sin autem nec per hæc audieritis me, sed ambulaveritis contra me,
26.28  et ego incedam adversus vos in furore contrario; et corripiam vos septem plagis propter peccata vestra,
26.29  ita ut comedatis carnes filiorum et filiarum vestrarum.
26.30  Destruam excelsa vestra et thymiamateria confringam et ponam cadavera vestra super cadavera idolorum vestrorum, et abominabitur vos anima mea,
26.31  in tantum ut urbes vestras redigam in solitudinem et deserta faciam sanctuaria vestra nec recipiam ultra odorem suavissimum.
26.32  Disperdamque terram vestram; et stupebunt super ea inimici vestri, cum habitatores illius fuerint.
26.33  Vos autem dispergam in gentes et evaginabo post vos gladium; eritque terra vestra deserta et civitates dirutæ.
26.34  Tunc placebunt terræ sabbata sua cunctis diebus solitudinis suæ; quando fueritis in terra hostili, sabbatizabit et sabbata sua supplebit.
26.35  Cunctis diebus solitudinis sabbatizabit, eo quod non requieverit in sabbatis vestris, quando habitabatis in ea.
26.36  Et, qui de vobis remanserint, dabo pavorem in cordibus eorum in regionibus hostium; terrebit eos sonitus folii volantis, et ita fugient quasi gladium; cadent, nullo persequente.
26.37  Et corruent singuli super fratres suos quasi bella fugientes, nemine persequente. Nemo vestrum inimicis audebit resistere.
26.38  Peribitis inter gentes, et hostilis vos terra consumet.
26.39  Quod si et de vobis aliqui remanserint, tabescent in iniquitatibus suis in terris inimicorum vestrorum et propter peccata patrum suorum cum ipsis tabescent.
26.40  Et confitebuntur iniquitates suas et maiorum suorum, quibus prævaricati sunt in me et ambulaverunt ex adverso mihi,
26.41  ut et ego ambularem contra eos et inducerem illos in terram hostilem; vel tunc humiliabitur incircumcisum cor eorum, et tunc expiabunt pro impietatibus suis.
26.42  Et recordabor fœderis mei, quod pepigi cum Iacob et Isaac et Abraham. Terræ quoque memor ero,
26.43  quæ, cum relicta fuerit ab eis, complacebit sibi in sabbatis suis patiens solitudinem propter illos. Ipsi vero expiabunt pro peccatis suis, eo quod abiecerint iudicia mea et leges meas despexerint.
26.44  Et tamen, etiam cum essent in terra hostili, non penitus abieci eos neque sic despexi, ut consumerentur, et irritum facerem pactum meum cum eis. Ego enim sum Dominus, Deus eorum.
26.45  Et recordabor eis fœderis cum maioribus, quos eduxi de terra Ægypti in conspectu gentium, ut essem Deus eorum. Ego Dominus ».
26.46  Hæc sunt iudicia atque præcepta et leges, quas dedit Dominus inter se et inter filios Israel in monte Sinai per manum Moysi.

Missale Romanum, 1962
Capitulum 27

27.1  Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
27.2  « Loquere fi liis Israel et dices ad eos: Homo, qui votum fecerit et spoponderit Deo animas, sub æstimatione dabit pretium:
27.3  si fuerit masculus a vicesimo usque ad sexagesimum annum, dabit quinquaginta siclos argenti ad mensuram sanctuarii;
27.4  si mulier, triginta.
27.5  A quinto autem anno usque ad vicesimum masculus dabit viginti siclos, femina decem;
27.6  ab uno mense usque ad annum quintum pro masculo dabuntur quinque sicli, pro femina tres;
27.7  sexagenarius et ultra masculus dabit quindecim siclos, femina decem.
27.8  Si pauper fuerit et æstimationem reddere non valebit, sistet eum coram sacerdote, et quantum ille æstimaverit et viderit posse reddere, tantum dabit.
27.9  Animal autem, quod immolari potest Domino, si quis voverit, sanctum erit
27.10  et mutari non poterit, id est nec melius malo nec peius bono. Quod si mutaverit, et ipsum quod mutatum est et illud pro quo mutatum est, consecratum erit Domino.
27.11  Animal immundum, quod immolari Domino non potest, si quis voverit, adducetur ante sacerdotem,
27.12  qui diiudicans utrum bonum an malum sit, sicut statuet pretium, sic erit.
27.13  Quod si redimere illud voluerit is qui offert, addet supra æstimationem quintam partem.
27.14  Homo si voverit domum suam et sanctificaverit Domino, considerabit eam sacerdos utrum bona an mala sit, et iuxta pretium, quod ab eo fuerit constitutum, stabit.
27.15  Sin autem ille, qui voverat, voluerit redimere eam, dabit quintam partem æstimationis supra et habebit domum.
27.16  Quod si agrum possessionis suæ voverit et consecraverit Domino, iuxta mensuram sementis æstimabitur pretium: si triginta homer hordei seritur terra, quinquaginta siclis æstimabitur argenti.
27.17  Si statim ab anno iobelei voverit agrum, quanto valere potest, tanto æstimabitur.
27.18  Sin autem post aliquantum temporis, supputabit ei sacerdos pecuniam iuxta annorum, qui reliqui sunt, numerum usque ad iobeleum, et detrahetur ex pretio.
27.19  Quod si voluerit redimere agrum ille, qui voverat, addet quintam partem æstimatæ pecuniæ et possidebit eum.
27.20  Sin autem noluerit redimere, sed alteri cuilibet vendiderit, ultra redimi non poterit;
27.21  sed, cum iobelei venerit dies, sanctum erit Domino sicut ager anathematis; sacerdotis erit possessio eius.
27.22  Quod si agrum emptum, qui non est de possessione maiorum, sanctificare voluerit Domino,
27.23  supputabit ei sacerdos iuxta annorum numerum usque ad iobeleum pretium, quod dabit ille, qui voverat, in ipso die ut sanctum Domino.
27.24  In anno autem iobelei revertetur ager ad priorem dominum, qui vendiderat eum et habuerat in sortem possessionis suæ.
27.25  Omnis æstimatio siclo sanctuarii ponderabitur; siclus viginti gera habet.
27.26  Primogenita, quæ de animalibus ad Dominum pertinent, nemo sanctificare poterit et vovere: sive bos sive ovis fuerit, Domini sunt.
27.27  Quod si immundum est animal, redimet, qui obtulit, iuxta æstimationem et addet quintam partem pretii; si redimere noluerit, vendetur quanto fuerit.
27.28  Omne anathema, quod aliquis vir consecrat Domino de omni possessione sua, sive homo fuerit sive animal sive ager, non veniet nec redimi poterit; quidquid semel fuerit consecratum, sanctum sanctorum erit Domino.
27.29  Et omnis homo, qui ut anathema offertur, non redimetur, sed morte morietur.
27.30  Omnes decimæ terræ sive de frugibus sive de pomis arborum Domini sunt, sanctum Domino.
27.31  Si quis autem voluerit redimere aliquid de decimis suis, addet quintam partem.
27.32  Omnes decimæ boves et oves et capræ, quæ sub pastoris virga transeunt, quidquid decimum venerit, erit sanctum Domino.
27.33  Non discernetur inter bonum et malum nec altero commutabitur; si quis mutaverit, et quod mutatum est et pro quo mutatum est, sanctum erit et non redimetur ».
27.34  Hæc sunt præcepta, quæ mandavit Dominus Moysi ad filios Israel in monte Sinai.

Missae

Feria IV post dominicam I Passionis
Sabbato Quatuor Temporum Pentecostes
In Festo Sanctissimi Corporis Christi
Sabbato Quatuor Temporum septembris

Notae

Capitulum 4

  * 4:24 ICSB Cf. Rom 8:3 Deus Filium suum mittens in similitudine carnis peccati et pro peccato, damnavit peccatum in carne 

Capitulum 6

  * 6:17 ICSB Cf. Rom 8:3 Deus Filium suum mittens in similitudine carnis peccati et pro peccato, damnavit peccatum in carne 

Capitulum 10

  * 10:6 NIB High priest violates Torah when he condemns Jesus? Cf. Mt 26:63-65 Adiuro ... si tu es Christus ... Tu dixisti ... Tunc princeps sacerdotum scidit vestimenta sua dicens Blasphemavit! Cf. Lv 21:10 Similar prohibition. 

Capitulum 14

  * 14:19 ICSB Cf. Rom 8:3 Deus Filium suum mittens in similitudine carnis peccati et pro peccato, damnavit peccatum in carne 

Capitulum 16

  * 16:2 NIB Cf. Rom 3:25 [J] quem proposuit Deus propitiatorium 

Capitulum 18

  * 18:5 NAB Quoted at Rom 10:5 

Capitulum 19

  * 19:17-18 NIB Cf. Mt 18:16 If sinner won't listen to one, then take 2 or 3 along, per Dt 19:15 
  * 19:18 NIB Cf. Mk 12:31 Second great commandment: Love your neighbor as yourself. 

Capitulum 21

  * 21:10 NIB High priest violates Torah when he condemns Jesus? Cf. Mt 26:63-65 Adiuro ... si tu es Christus ... Tu dixisti ... Tunc princeps sacerdotum scidit vestimenta sua; Cf. Lv 10:6 Similar prohibition 

Capitulum 26

  * 26:14-33 ICSB Cf. Rom 4:15 Lex enim iram operatur 

Sources

SRC Description
ICSB Ignatius Catholic Study Bible 2001
NAB New American Bible 1986
NIB New Interpreters Bible 1994