Text from romanliturgy.org
E-book created by A.S.Drury
$Id: 28_ier.html,v 1.3 2013/02/10 22:39:41 asdrury Exp $
This edition combines the text of the Nova Vulgata from RomanLiturgy.org with information from the Missale Romanum, 1962. A future edition will provide a similar treatment using information from Ordo lectionum missae.
This work is based on the following principles:
Other info:
1.1 Verba Ieremiæ filii Helciæ de sacerdotibus, qui fuerunt in Anathoth in terra Beniamin.
1.2 Quod factum est verbum Domini ad eum in diebus Iosiæ filii Amon regis Iudæ, in tertio decimo anno regni eius.
1.3 Et factum est in diebus Ioachim filii Iosiæ regis Iudæ, usque ad consummationem undecimi anni Sedeciæ filii Iosiæ regis Iudæ, usque ad transmigrationem Ierusalem in mense quinto.
1.4 Et factum est verbum Domini ad me dicens: nota
1.5 « Priusquam te formarem in utero, novi te et, antequam exires de vulva, sanctificavi te et prophetam gentibus dedi te ».
1.6 Et dixi: « Heu, Domine Deus! Ecce nescio loqui, quia puer ego sum ».
1.7 Et dixit Dominus ad me: « Noli dicere: “Puer sum”, quoniam, ad quoscumque mittam te, ibis et universa, quæcumque mandavero tibi, loqueris.
1.8 Ne timeas a facie eorum, quia tecum ego sum, ut eruam te », dicit Dominus.
1.9 Et misit Dominus manum suam et tetigit os meum; et dixit Dominus ad me: « Ecce dedi verba mea in ore tuo; nota
1.10 ecce constitui te hodie super gentes et super regna, ut evellas et destruas et disperdas et dissipes et ædifices et plantes ».
1.11 Et factum est verbum Domini ad me dicens: « Quid tu vides, Ieremia? ». Et dixi: « Virgam amygdali vigilantis ego video ».
1.12 Et dixit Dominus ad me: “Bene vidisti, quia vigilo ego super verbo meo, ut faciam illud ».
1.13 Et factum est verbum Domini secundo ad me dicens: « Quid tu vides? ». Et dixi: « Ollam succensam ego video; et facies eius a facie aquilonis ».
1.14 Et dixit Dominus ad me: « Ab aquilone pandetur malum super omnes habitatores terræ;
1.15 quia ecce ego convocabo omnia regna aquilonis, ait Dominus, et venient et ponent unusquisque solium suum in introitu portarum Ierusalem et contra omnes muros eius in circuitu et contra universas urbes Iudæ;
1.16 et loquar iudicia mea cum eis super omnem malitiam eorum, qui dereliquerunt me et incensum obtulerunt diis alienis et adoraverunt opus manuum suarum.
1.17 Tu ergo accinge lumbos tuos et surge et loquere ad eos omnia, quæ ego præcipio tibi; ne timeas a facie eorum, alioquin timere te faciam vultum eorum.
1.18 Ego quippe dedi te hodie in civitatem munitam et in columnam ferream et in murum æreum contra omnem terram regibus Iudæ, principibus eius et sacerdotibus et populo terræ;
1.19 et bellabunt adversum te et non prævalebunt, quia tecum ego sum, ait Dominus, ut eripiam te ».
2.1 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
2.2 « Vade et clama in auribus Ierusalem dicens: Hæc dicit Dominus: Recordatus sum tui, caritatis adulescentiæ tuæ et amoris desponsationis tuæ, quando secuta es me in deserto, in terra, quæ non seminatur.
2.3 Sanctus Domino Israel, primitiæ frugum eius; omnes, qui devorabant eum, delinquebant; mala veniebant super eos, dicit Dominus.
2.4 Audite verbum Domini, domus Iacob et omnes cognationes domus Israel.
2.5 Hæc dicit Dominus: Quid invenerunt patres vestri in me iniquitatis, quia elongaverunt a me et ambulaverunt post vanitatem et vani facti sunt?
2.6 Et non dixerunt: “Ubi est Dominus, qui ascendere nos fecit de terra Ægypti, qui traduxit nos per desertum, per terram inhabitabilem et inviam, per terram sitis et caliginis, per terram, in qua non ambulavit vir, neque habitavit homo?”.
2.7 Et induxi vos in terram hortorum, ut comederetis fructum eius et optima illius; et ingressi contaminastis terram meam et hereditatem meam posuistis in abominationem.
2.8 Sacerdotes non dixerunt: “Ubi est Dominus?”. Et tractantes legem nescierunt me, et pastores prævaricati sunt in me, et prophetæ prophetaverunt in Baal et, quæ nihil prosunt, secuti sunt.
2.9 Propterea adhuc iudicio contendam vobiscum, ait Dominus, et cum filiis filiorum vestrorum disceptabo.
2.10 En transite ad insulas Cetthim et videte et in Cedar mittite et considerate vehementer et videte, si factum est huiuscemodi:
2.11 si mutavit gens deos, et certe ipsi non sunt dii; populus vero meus mutavit gloriam suam in id, quod nihil prodest.
2.12 Obstupescite, cæli, super hoc et inhorrescite supra modum, dicit Dominus.
2.13 Duo enim mala fecit populus meus: me dereliquerunt fontem aquæ vivæ, ut foderent sibi cisternas, cisternas dissipatas, quæ continere non valent aquas. nota
2.14 Numquid servus est Israel aut vernaculus? Quare ergo factus est in prædam? Super eum rugierunt leones
2.15 et dederunt vocem suam; posuerunt terram eius in solitudinem: civitates eius exustæ sunt, et non est qui habitet in eis.
2.16 Filii quoque Mempheos et Taphnes decalvabunt tibi verticem.
2.17 Numquid non istud factum est tibi, quia dereliquisti Dominum Deum tuum eo tempore, quo ducebat te per viam?
2.18 Et nunc quid tibi vis in via Ægypti, ut bibas aquam Nili? Et quid tibi cum via Assyriorum, ut bibas aquam Fluminis?
2.19 Arguet te malitia tua, et aversio tua increpabit te; scito et vide quia malum et amarum est reliquisse te Dominum Deum tuum et non esse timorem mei apud te, dicit Dominus, Deus exercituum.
2.20 A sæculo confregisti iugum tuum, rupisti vincula tua et dixisti: “Non serviam”. In omni enim colle sublimi et sub omni ligno frondoso tu prosternebaris meretrix.
2.21 Ego autem plantavi te vineam electam, omne semen verum; quomodo ergo conversa es in palmites vineæ alienæ?
2.22 Si laveris te nitro et multiplicaveris tibi herbam fullonum, maculata es in iniquitate tua coram me, dicit Dominus Deus.
2.23 Quomodo dicis: “Non sum polluta, post Baalim non ambulavi”? Vide viam tuam in convalle, scito quid feceris: camelus levis contorquens vias suas.
2.24 Onager assuetus in solitudine in desiderio animæ suæ attrahit ærem; libidinem eius quis avertet? Omnes, qui quærunt eam, non deficient, in menstruis eius invenient eam.
2.25 Prohibe pedem tuum a nuditate et guttur tuum a siti. Et dixisti: “Vanum est, nequaquam; adamavi quippe alienos et post eos ambulabo”.
2.26 Quomodo confunditur fur, quando deprehenditur, sic confusi sunt domus Israel, ipsi et reges eorum, principes et sacerdotes et prophetæ eorum
2.27 dicentes ligno: “Pater meus es tu” et lapidi: “Tu me genuisti”. Verterunt ad me tergum et non faciem, sed in tempore afflictionis suæ dicent: “Surge et libera nos!”.
2.28 Ubi sunt dii tui, quos fecisti tibi? Surgant et liberent te in tempore afflictionis tuæ; secundum numerum quippe civitatum tuarum facti sunt dii tui, Iuda.
2.29 Quid vultis mecum iudicio contendere? Omnes prævaricati estis in me, dicit Dominus.
2.30 Frustra percussi filios vestros: disciplinam non receperunt. Devoravit gladius vester prophetas vestros: quasi leo vastator.
2.31 O generatio, vos videte verbum Domini: numquid solitudo factus sum Israeli aut terra tenebrarum? Quare ergo dixit populus meus: “Recessimus, non veniemus ultra ad te”?
2.32 Numquid obliviscitur virgo ornamenti sui, sponsa fasciæ pectoralis suæ? Populus vero meus oblitus est mei diebus innumeris.
2.33 Quam bene paras viam tuam ad quærendum amorem! Et insuper in malum docuisti vias tuas,
2.34 et in fimbriis tuis inventus est sanguis animarum pauperum innocentium: non effringentes invenisti eos; sed in omnibus his
2.35 dixisti: “Innocens ego sum, propterea aversus est furor eius a me”. Ecce ego iudicio contendam tecum, eo quod dixeris: “Non peccavi”.
2.36 Quam leviter mutas vias tuas! Et ab Ægypto confunderis, sicut confusa es ab Assyria.
2.37 Nam et ab ista egredieris, et manus tuæ erunt super caput tuum, quoniam obtrivit Dominus illos, quibus confisus es, et nihil habebis prosperum in eis.
3.1 Si dimiserit vir uxorem suam, et recedens ab eo duxerit virum alterum, numquid revertetur ad eam ultra? Numquid non polluta et contaminata est terra illa? Tu autem fornicata es cum amatoribus multis et reverteris ad me?, dicit Dominus.
3.2 Leva oculos tuos ad colles et vide, ubi non prostrata sis. In viis sedebas exspectans eos quasi Arabs in solitudine; et polluisti terram in fornicationibus tuis et in malitia tua.
3.3 Quam ob rem prohibitæ sunt stillæ pluviarum, et serotinus imber non fuit. Frons mulieris meretricis facta est tibi; noluisti erubescere.
3.4 Nonne amodo vocas me: “Pater meus, dux adulescentiæ meæ tu es!
3.5 Numquid irascetur in perpetuum aut perseverabit in finem?”. Ecce locuta es et fecisti mala et prævaluisti ».
3.6 Et dixit Dominus ad me in diebus Iosiæ regis: « Numquid vidisti, quæ fecerit aversatrix Israel? Abiit sibimet super omnem montem excelsum et sub omni ligno frondoso et fornicata est ibi.
3.7 Et dixi: “Cum fecerit hæc omnia, ad me revertetur”; et non est reversa. Et vidit prævaricatrix soror eius, Iuda;
3.8 et vidit quia pro eo quod mœchata esset aversatrix Israel, dimisissem eam et dedissem ei libellum repudii, et non timuit prævaricatrix Iuda, soror eius, sed abiit et fornicata est etiam ipsa;
3.9 et facilitate fornicationis suæ contaminavit terram et mœchata est cum lapide et ligno.
3.10 Sed in omnibus his non est reversa ad me prævaricatrix soror eius Iuda in toto corde suo sed in mendacio », ait Dominus.
3.11 Et dixit Dominus ad me: « Iustificavit animam suam aversatrix Israel comparatione prævaricatricis Iudæ.
3.12 Vade et clama sermones istos contra aquilonem et dices: Revertere, aversatrix Israel, ait Dominus, et non avertam faciem meam a vobis, quia pius ego sum, dicit Dominus, et non irascar in perpetuum.
3.13 Verumtamen scito iniquitatem tuam, quia in Dominum Deum tuum prævaricata es et dispersisti vias tuas alienis sub omni ligno frondoso; et vocem meam non audistis, ait Dominus.
3.14 Convertimini, filii, qui aversi estis a me, dicit Dominus, quia ego Dominus vester sum; et assumam vos unum de civitate et duos de cognatione et introducam vos in Sion;
3.15 et dabo vobis pastores iuxta cor meum, et pascent vos scientia et doctrina.
3.16 Cumque multiplicati fueritis et creveritis in terra in diebus illis, ait Dominus, non dicent ultra: “Arca testamenti Domini”, neque ascendet super cor, neque recordabuntur illius, nec requiretur, nec fiet ultra.
3.17 In tempore illo vocabunt Ierusalem Solium Domini, et congregabuntur ad eam omnes gentes in nomine Domini in Ierusalem; et non ambulabunt ultra post pravitatem cordis sui pessimi.
3.18 In diebus illis ibit domus Iudæ ad domum Israel, et venient simul de terra aquilonis ad terram, quam dedi in hereditatem patribus vestris.
3.19 Ego autem dixi: Quomodo ponam te in filiis et tribuam tibi terram desiderabilem, hereditatem præclarissimam inter gentes? Et dixi: Patrem vocabitis me et post me ingredi non cessabitis.
3.20 Sed, quomodo contemnit mulier amatorem suum, sic contempsistis me, domus Israel », dicit Dominus.
3.21 Vox in collibus audita est, ploratus et supplicatio filiorum Israel, quoniam iniquam fecerunt viam suam, obliti sunt Domini Dei sui.
3.22 « Convertimini, filii, qui aversi estis a me, et sanabo aversiones vestras ». « Ecce nos venimus ad te; tu enim es Dominus Deus noster.
3.23 Vere mendaces erant colles et tumultus montium; vere in Domino Deo nostro salus Israel.
3.24 Confusio comedit laborem patrum nostrorum ab adulescentia nostra, greges eorum et armenta eorum, filios eorum et filias eorum.
3.25 Dormiemus in confusione nostra, et operiet nos ignominia nostra, quoniam Domino Deo nostro peccavimus nos et patres nostri ab adulescentia nostra usque ad hanc diem et non audivimus vocem Domini Dei nostri ».
4.1 « Si converteris, Israel, ait Dominus, ad me convertere; si abstuleris abominationes tuas a facie mea, non effugies.
4.2 Et iurabis: “Vivit Dominus!” in veritate et in iudicio et in iustitia, et benedicentur in ipso gentes et in ipso gloriabuntur.
4.3 Hæc enim dicit Dominus viro Iudæ et Ierusalem: Novate vobis novale et nolite serere super spinas.
4.4 Circumcidimini Domino et auferte præputia cordium vestrorum, viri Iudæ et habitatores Ierusalem, ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea et succendatur, et non sit qui exstinguat, propter malitiam operum vestrorum.
4.5 Annuntiate in Iuda et in Ierusalem auditum facite; et loquimini et canite tuba in terra, clamate fortiter et dicite: “Congregamini, et ingrediamur civitates munitas”.
4.6 Levate signum in Sion, fugite, nolite stare, quia malum ego adduco ab aquilone et contritionem magnam.
4.7 Ascendit leo de cubili suo, et prædo gentium se levavit; egressus est de loco suo, ut ponat terram tuam in solitudinem: civitates tuæ vastabuntur, remanentes absque habitatore.
4.8 Super hoc accingite vos ciliciis, plangite et ululate, quia non est aversa ira furoris Domini a nobis.
4.9 Et erit in die illa, dicit Dominus, peribit cor regis et cor principum, et obstupescent sacerdotes, et prophetæ consternabuntur ».
4.10 Et dixi: « Heu, Domine Deus! Ergo decepisti populum istum et Ierusalem dicens: “Pax erit vobis”; et ecce pervenit gladius usque ad animam ».
4.11 In tempore illo dicetur populo huic et Ierusalem: « Ventus urens collium, qui sunt in deserto, invadit filiam populi mei non ad ventilandum et ad purgandum.
4.12 Ventus plenior his veniet mihi, nunc et ego loquar iudicia mea cum eis ».
4.13 Ecce quasi nubes ascendet, et quasi tempestas currus eius; velociores aquilis equi illius. Væ nobis, quoniam vastati sumus!
4.14 Lava a malitia cor tuum, Ierusalem, ut salva fias; usquequo morabuntur in te cogitationes iniquæ?
4.15 Vox enim annuntiantis a Dan et notam facientis calamitatem de monte Ephraim.
4.16 Nuntiate gentibus. Ecce adsunt! Auditum facite hoc super Ierusalem: « Custodes venerunt de terra longinqua et dederunt super civitates Iudæ vocem suam;
4.17 quasi custodes agrorum facti sunt super eam in gyro, quia adversus me contumax erat », dicit Dominus.
4.18 Via tua et opera tua fecerunt hæc tibi; ista malitia tua, quia amara, quia tetigit cor tuum.
4.19 Viscera mea, viscera mea! Doleo. Parietes cordis mei! Turbatur in me cor meum: non tacebo, quoniam vocem bucinæ audivit anima mea, clamorem prœlii.
4.20 Contritio super contritionem vocata est, quoniam vastata est omnis terra, repente vastata sunt tabernacula mea, subito tentoria mea.
4.21 Usquequo videbo vexillum, audiam vocem bucinæ?
4.22 « Quia stultus populus meus: me non cognoverunt; filii insipientes sunt et vecordes: sapientes sunt, ut faciant mala, bene autem facere nesciunt ».
4.23 Aspexi terram, et ecce vacua erat et deserta; et cælos, et non erat lux in eis.
4.24 Aspexi montes, et ecce movebantur, et omnes colles conturbati sunt.
4.25 Aspexi, et ecce non erat homo, et omne volatile cæli recesserat.
4.26 Aspexi, et ecce hortus desertus, et omnes urbes eius destructæ sunt a facie Domini et a facie iræ furoris eius.
4.27 Hæc enim dicit Dominus: « Deserta erit omnis terra, sed tamen consummationem non faciam.
4.28 Super hoc lugebit terra, et mærebunt cæli desuper, eo quod locutus sum, statui et non pænitet me nec avertar ab eo ».
4.29 A voce equitis et mittentis sagittam fugit omnis civitas; ingressi sunt silvas condensas et ascenderunt rupes; universæ urbes derelictæ sunt, et non habitat in eis homo.
4.30 Tu autem, vastata, quid facies? Cum vestieris te coccino, cum ornata fueris monili aureo, et pinxeris stibio oculos tuos, frustra componeris; contempserunt te amatores tui, animam tuam quærent.
4.31 Vocem enim quasi parturientis audivi, angustias ut puerperæ; vox filiæ Sion intermorientis expandentisque manus suas: « Væ mihi, quia defecit anima mea propter interfectores! ».
5.1 Circuite vias Ierusalem et aspicite et considerate et quærite in plateis eius, an inveniatis virum, an sit qui faciat iudicium et quærentem fidem, et propitius ero ei.
5.2 Quod si etiam « Vivit Dominus! » dixerint, certe falso iurabunt.
5.3 Domine, nonne oculi tui respiciunt fidem? Percussisti eos, et non doluerunt, attrivisti eos, et renuerunt accipere disciplinam: induraverunt facies suas supra petram, noluerunt reverti.
5.4 Ego autem dixi: « Ecce pauperes illi stulte agunt, quia ignorant viam Domini, iudicium Dei sui.
5.5 Ibo igitur ad optimates et loquar eis; ipsi enim noverunt viam Domini, iudicium Dei sui ». Ecce hi simul confregerunt iugum, ruperunt vincula.
5.6 Idcirco percussit eos leo de silva, lupus deserti vastabit eos, pardus vigilans super civitates eorum: omnis, qui egressus fuerit ex eis, lacerabitur, quia multiplicatæ sunt prævaricationes eorum, confortatæ sunt aversiones eorum.
5.7 « Super quo propitius tibi esse potero? Filii tui dereliquerunt me et iuraverunt in his, qui non sunt dii; saturavi eos, et mœchati sunt et in domum meretricis gregatim confluebant.
5.8 Equi impinguati et admissarii facti sunt: unusquisque ad uxorem proximi sui hinniebat.
5.9 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus, et in gente tali non ulciscetur anima mea?
5.10 Ascendite muros eius et dissipate, consummationem autem nolite facere; auferte propagines eius, quia non sunt Domini.
5.11 Prævaricatione enim prævaricata est in me domus Israel et domus Iudæ », ait Dominus.
5.12 Negaverunt Dominum et dixerunt: “Non est ipse; neque veniet super nos malum, et gladium et famem non videbimus.
5.13 Prophetæ erunt in ventum, et responsum non est in eis. Hæc ergo evenient illis ».
5.14 Propterea hæc dicit Dominus, Deus exercituum: « Quia locuti estis verbum istud, ecce ego do verba mea in ore tuo in ignem et populum istum in ligna, et vorabit eos.
5.15 Ecce ego adducam super vos gentem de longinquo, domus Israel, ait Dominus, gentem robustam, gentem antiquam, gentem, cuius ignorabis linguam nec intelleges quid loquatur.
5.16 Pharetra eius quasi sepulcrum patens universi fortes.
5.17 Et comedet segetes tuas et panem tuum, devorabit filios tuos et filias tuas, comedet gregem tuum et armenta tua, comedet vineam tuam et ficum tuam; et conteret urbes munitas tuas, in quibus tu habes fiduciam, gladio.
5.18 Verumtamen et in diebus illis, ait Dominus, non faciam in vobis consummationem ».
5.19 Quod si dixeritis: « Quare fecit nobis Dominus Deus noster hæc omnia? », dices ad eos: « Sicut dereliquistis me et servistis diis alienis in terra vestra, sic servietis alienis in terra non vestra ».
5.20 Annuntiate hoc domui Iacob et auditum facite in Iuda dicentes:
5.21 « Audi, popule stulte, qui non habes cor, qui habentes oculos non vident, et aures et non audiunt.
5.22 Numquid me non timebitis, ait Dominus, et a facie mea non trepidabitis? Qui posui arenam terminum mari, præceptum sempiternum, quod non præteribit; et commovebuntur et non poterunt, et intumescent fluctus eius, et non transibunt illud ».
5.23 Populo autem huic factum est cor contumax et rebelle; recesserunt et abierunt
5.24 et non dixerunt in corde suo: « Metuamus Dominum Deum nostrum, qui dat nobis pluviam temporaneam et serotinam in tempore suo, hebdomadas statutas messis custodientem nobis ».
5.25 Iniquitates vestræ declinaverunt hæc, et peccata vestra prohibuerunt bonum a vobis,
5.26 quia inventi sunt in populo meo impii, insidiantes quasi incurvati aucupes, laqueos ponentes ad capiendos viros.
5.27 Sicut decipula plena avibus, sic domus eorum plenæ dolo; ideo magnificati sunt et ditati,
5.28 incrassati sunt et impinguati: et transgressi sunt terminos mali. Causam non iudicaverunt, causam pupilli, ut ipsi prospere agant, et iudicium pauperum non iudicaverunt.
5.29 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus, aut super gentem huiuscemodi non ulciscetur anima mea?
5.30 Stupor et mirabilia facta sunt in terra:
5.31 prophetæ prophetabant mendacium, et sacerdotes applaudebant manibus suis, et populus meus dilexit talia. Quid igitur facietis in novissimo eius?
6.1 Fugite, filii Beniamin, de medio Ierusalem; et in Thecua clangite bucina et super Bethcharem levate vexillum, quia malum visum est ab aquilone et contritio magna.
6.2 Speciosam et delicatam silere feci filiam Sion.
6.3 Ad eam venient pastores et greges eorum, figent in ea tentoria in circuitu; pascet unusquisque partem suam.
6.4 « Sanctificate super eam bellum, consurgite, et ascendamus in meridie; væ nobis, quia declinavit dies, quia longiores factæ sunt umbræ vesperi!
6.5 Surgite, et ascendamus in nocte et dissipemus domos eius ».
6.6 Quia hæc dicit Dominus exercituum: « Cædite lignum eius et fundite circa Ierusalem aggerem; hæc est civitas visitationis, omnis calumnia in medio eius.
6.7 Sicut effluere facit cisterna aquam suam, sic illa effluere facit malitiam suam; violentia et vastitas auditur in ea, coram me semper afflictio et plaga.
6.8 Erudire, Ierusalem, ne forte recedat anima mea a te, ne forte ponam te desertam, terram inhabitabilem ».
6.9 Hæc dicit Dominus exercituum: « Usque ad racemum colligent quasi in vinea reliquias Israel. Converte manum tuam quasi vindemiator ad palmites ».
6.10 Cui loquar et quem contestabor, ut audiat? Ecce incircumcisæ aures eorum, et audire non possunt; ecce verbum Domini factum est eis in opprobrium, et non suscipient illud.
6.11 Idcirco furore Domini plenus sum, laboravi sustinens. « Effunde super parvulum foris et super concilium iuvenum simul; etiam vir cum muliere capietur, senex cum pleno dierum.
6.12 Et transibunt domus eorum ad alteros, agri et uxores pariter, quia extendam manum meam super habitantes terram », dicit Dominus.
6.13 A minore quippe usque ad maiorem omnes avaritiæ student, et a propheta usque ad sacerdotem cuncti faciunt dolum.
6.14 Et curant contritionem populi mei in levitate dicentes: « Pax, pax »; et non est pax.
6.15 Confusi sunt, quia abominationem fecerunt; quin potius confusione non sunt confusi et erubescere nescierunt. « Quam ob rem cadent inter ruentes; tempore, quo visitavero eos, corruent », dicit Dominus.
6.16 Hæc dicit Dominus: « State super vias et videte et interrogate de semitis antiquis, quæ sit via bona, et ambulate in ea et invenietis refrigerium animabus vestris ». Et dixerunt: « Non ambulabimus! ». nota
6.17 Et constitui super vos speculatores: « Audite vocem tubæ ». Et dixerunt: « Non audiemus! ».
6.18 Ideo audite, gentes, et cognosce, congregatio, quanta ego faciam eis.
6.19 Audi terra: « Ecce ego adducam mala super populum istum, fructum cogitationum eorum, quia verba mea non audierunt et legem meam proiecerunt.
6.20 Ut quid mihi tus, quod de Saba venit, et calamus suave olens de terra longinqua? Holocautomata vestra non sunt accepta, et victimæ vestræ non placent mihi ».
6.21 Propterea hæc dicit Dominus: « Ecce ego dabo in populum istum offendicula, et offendent in eis patres et filii simul, vicinus et proximus peribunt ».
6.22 Hæc dicit Dominus: « Ecce populus venit de terra aquilonis, et gens magna consurget a finibus terræ;
6.23 arcum et acinacem arripiet, crudelis est et non miserebitur; vox eorum quasi mare sonabit, et super equos ascendent, præparati quasi vir ad prœlium adversum te, filia Sion ».
6.24 « Audivimus famam eius; dissolutæ sunt manus nostræ, tribulatio apprehendit nos, dolores ut parturientem ».
6.25 Nolite exire ad agros et in via ne ambuletis, quoniam gladius inimici, pavor in circuitu.
6.26 Filia populi mei, accingere cilicio et volutare in cinere, luctum unigeniti fac tibi, planctum amarum, quia repente veniet vastator super nos.
6.27 Probatorem dedi te in populo meo; et scies et probabis viam eorum.
6.28 Omnes isti principes rebelles, ambulantes fraudulenter. Æs et ferrum, omnia isti corrumpunt.
6.29 Sufflavit sufflatorium in igne, consumptum est plumbum; frustra conflavit conflator, scoriæ enim non sunt separatæ.
6.30 Argentum reprobum vocate eos, quia Dominus proiecit illos.
7.1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino dicens:
7.2 « Sta in porta domus Domini et prædica ibi verbum istud et dic: Audite verbum Domini, omnis Iuda, qui ingredimini per portas has, ut adoretis Dominum.
7.3 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Bonas facite vias vestras et opera vestra, et habitare vos faciam in loco isto.
7.4 Nolite confidere in verbis mendacii dicentes: “Templum Domini, templum Domini, templum Domini est”.
7.5 Quoniam, si bene direxeritis vias vestras et opera vestra, si feceritis iudicium inter virum et proximum eius,
7.6 advenæ et pupillo et viduæ non feceritis calumniam nec sanguinem innocentem effuderitis in loco hoc et post deos alienos non ambulaveritis in malum vobismetipsis,
7.7 habitare vos faciam in loco isto, in terra, quam dedi patribus vestris a sæculo usque in sæculum.
7.8 Ecce vos confiditis vobis in sermonibus mendacii, qui non proderunt.
7.9 Quid? Furari, occidere, adulterari, iurare mendaciter, incensum offerre Baal et ire post deos alienos, quos ignoratis;
7.10 et venitis et statis coram me in domo hac, super quam invocatum est nomen meum, et dicitis: “Liberati sumus”, eo quod faciatis omnes abominationes istas.
7.11 Numquid spelunca latronum facta est domus ista, super quam invocatum est nomen meum in oculis vestris? Ecce, etiam ego vidi, dicit Dominus. nota
7.12 Ite ad locum meum in Silo, ubi habitavit nomen meum a principio, et videte, quæ fecerim ei propter malitiam populi mei Israel.
7.13 Et nunc, quia fecistis omnia opera hæc, dicit Dominus, et locutus sum ad vos mane consurgens et loquens, et non audistis, et vocavi vos, et non respondistis,
7.14 faciam domui huic, super quam invocatum est nomen meum, et in qua vos habetis fiduciam, et loco, quem dedi vobis et patribus vestris, sicut feci Silo;
7.15 et proiciam vos a facie mea, sicut proieci omnes fratres vestros, universum semen Ephraim.
7.16 Tu ergo, noli orare pro populo hoc nec assumas pro eis deprecationem et orationem et non obsistas mihi, quia non exaudiam te.
7.17 Nonne vides, quid isti faciant in civitatibus Iudæ et in plateis Ierusalem?
7.18 Filii colligunt ligna, et patres succendunt ignem, et mulieres commiscent farinam, ut faciant placentas reginæ cæli et libent diis alienis, ut me ad iracundiam provocent.
7.19 Numquid me ad iracundiam provocant, dicit Dominus, nonne semetipsos in confusionem vultus sui?
7.20 Ideo hæc dicit Dominus Deus: Ecce furor meus et indignatio mea effunditur super locum istum, super homines et super iumenta et super lignum regionis et super fruges terræ et succendetur et non exstinguetur.
7.21 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Holocautomata vestra addite victimis vestris et comedite carnes,
7.22 quia non sum locutus cum patribus vestris et non præcepi eis in die, qua eduxi eos de terra Ægypti, de verbo holocautomatum et victimarum.
7.23 Sed hoc verbum præcepi eis dicens: Audite vocem meam, et ero vobis Deus, et vos eritis mihi populus; et ambulate in omni via, quam mandaverim vobis, ut bene sit vobis.
7.24 Et non audierunt nec inclinaverunt aurem suam, sed abierunt in voluntatibus et in pravitate cordis sui mali factique sunt retrorsum et non in ante
7.25 a die, qua egressi sunt patres eorum de terra Ægypti, usque ad diem hanc. Et misi ad vos omnes servos meos prophetas, per diem consurgens diluculo et mittens;
7.26 et non audierunt me nec inclinaverunt aurem suam, sed induraverunt cervicem suam et peius operati sunt quam patres eorum.
7.27 Et loqueris ad eos omnia verba hæc, et non audient te; et vocabis eos, et non respondebunt tibi;
7.28 et dices ad eos: Hæc est gens, quæ non audivit vocem Domini Dei sui nec recepit disciplinam. Periit fides et ablata est de ore eorum.
7.29 Tonde capillum tuum et proice et sume in collibus planctum, quia sprevit Dominus et proiecit generationem furoris sui.
7.30 Quia fecerunt filii Iudæ malum in oculis meis, dicit Dominus; posuerunt abominationes suas in domo, super quam invocatum est nomen meum, ut polluerent eam;
7.31 et ædificaverunt excelsa Topheth, quæ est in valle Benennom, ut incenderent filios suos et filias suas igni: quæ non præcepi nec cogitavi in corde meo.
7.32 Ideo ecce dies venient, dicit Dominus, et non dicetur amplius Topheth et vallis Benennom sed vallis Interfectionis; et sepelient in Topheth, eo quod non sit locus.
7.33 Et erit morticinum populi huius in cibum volucribus cæli et bestiis terræ, et non erit qui abigat.
7.34 Et quiescere faciam de urbibus Iudæ et de plateis Ierusalem vocem gaudii et vocem lætitiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ: in desolationem enim erit terra ».
8.1 « In illo tempore, ait Dominus, eicient ossa regum Iudæ et ossa principum eius et ossa sacerdotum et ossa prophetarum et ossa eorum, qui habitaverunt Ierusalem de sepulcris suis;
8.2 et expandent ea ad solem et lunam et omnem militiam cæli, quæ dilexerunt et quibus servierunt et post quæ ambulaverunt et quæ quæsierunt et adoraverunt; non colligentur et non sepelientur: in sterquilinium super faciem terræ erunt.
8.3 Et eligent magis mortem quam vitam omnes, qui residui fuerint de cognatione hac pessima in universis locis, ad quæ eiecero eos, dicit Dominus exercituum.
8.4 Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus: Numquid, qui cadit, non resurget, et, qui aversus est, non revertetur?
8.5 Quare ergo aversus est populus iste, Ierusalem aversione perpetua? Apprehenderunt mendacium et noluerunt reverti.
8.6 Attendi et auscultavi: nemo, quod bonum est, loquitur, nullus est, qui agat pænitentiam super malitia sua dicens: “Quid feci?”. Omnes conversi sunt ad cursum suum, quasi equus impetu vadens in prœlio.
8.7 Etiam ciconia in cælo novit tempus suum; turtur et hirundo et turdus custodierunt tempus adventus sui; populus autem meus non novit iudicium Domini.
8.8 Quomodo dicitis: “Sapientes nos sumus, et lex Domini nobiscum est”? Vere mendacium operatus est stilus mendax scribarum.
8.9 Confusi sunt sapientes, perterriti et capti sunt; verbum enim Domini proiecerunt, et sapientia nulla est in eis.
8.10 Propterea dabo mulieres eorum exteris, agros eorum expugnatoribus, quia a minimo usque ad maximum omnes avaritiam sequuntur, a propheta usque ad sacerdotem cuncti faciunt mendacium.
8.11 Et sanant contritionem filiæ populi mei in levitate dicentes “Pax, pax”, cum non sit pax.
8.12 Confusi sunt, quia abominationem fecerunt; quin immo confusione non sunt confusi et erubescere nescierunt, idcirco cadent inter corruentes, in tempore visitationis suæ corruent, dicit Dominus.
8.13 Congregans congregabo eos, ait Dominus; non est uva in vitibus, et non sunt ficus in ficulnea, folium defluxit, et dabo eis gradientes super eos.
8.14 “Quare sedemus? Convenite, et ingrediamur civitates munitas et pereamus ibi, quia Dominus Deus noster tradidit nos in interitum et potum dedit nobis aquam fellis; peccavimus enim Domino.
8.15 Exspectavimus pacem, et non est bonum, tempus medelæ, et ecce formido”.
8.16 A Dan auditus est fremitus equorum eius, a voce hinnituum fortium equorum eius commota est omnis terra; et venient et devorabunt terram et plenitudinem eius, urbem et habitatores eius.
8.17 Quia ecce ego mittam vobis serpentes regulos, quibus non est incantatio, et mordebunt vos », ait Dominus.
8.18 Hilaritas mea facta est dolor in me, cor meum mærens.
8.19 Ecce vox clamoris filiæ populi mei de terra longinqua: « Numquid Dominus non est in Sion? Aut rex eius non est in ea? ». « Quare ergo me ad iracundiam concitaverunt in sculptilibus suis et in vanitatibus alienis? ».
8.20 « Transiit messis, finita est æstas, et nos salvati non sumus ».
8.21 Super contritione filiæ populi mei contritus sum et contristatus; stupor obtinuit me.
8.22 Numquid resina non est in Galaad? Aut medicus non est ibi? Quare enim non est obducta cicatrix filiæ populi mei?
8.23 Quis dabit capiti meo aquam et oculis meis fontem lacrimarum, et plorabo die ac nocte interfectos filiæ populi mei?
9.1 Quis dabit mihi in solitudine deversorium viatorum, et de relinquam populum meum et recedam ab eis? Quia omnes adulteri sunt, cœtus prævaricatorum.
9.2 « Et tenderunt linguam suam quasi arcum; mendacium, et non veritas, invaluit in terra, quia de malo ad malum egressi sunt et me non cognoverunt, dicit Dominus.
9.3 Unusquisque se a proximo suo custodiat et in omni fratre suo non habeat fiduciam, quia omnis frater supplantat, et omnis amicus fraudulenter incedit,
9.4 et vir fratrem suum decipit, et veritatem non loquuntur; docuerunt enim linguam suam loqui mendacium, inique egerunt, noluerunt converti. nota
9.5 Iniuria super iniuriam, dolus super dolum. Renuerunt scire me », dicit Dominus.
9.6 Propterea hæc dicit Dominus exercituum: « Ecce ego conflabo et probabo eos; quid enim aliud faciam filiæ populi mei?
9.7 Sagitta vulnerans lingua eorum; dolum locuta est in ore suo: pacem cum amico suo loquitur et occulte ponit ei insidias.
9.8 Numquid super his non visitabo eos, dicit Dominus, aut in gente huiusmodi non ulciscetur anima mea? ».
9.9 Super montes assumam fletum ac lamentum et super pascua deserti planctum, quoniam incensa sunt, eo quod non sit vir pertransiens, et non audiunt vocem gregis; a volucre cæli usque ad pecora transmigraverunt, recesserunt.
9.10 « Et dabo Ierusalem in acervos arenæ et cubilia thoum, et civitates Iudæ dabo in desolationem, eo quod non sit habitator ».
9.11 Quis est vir sapiens, qui intellegat hoc, et ad quem verbum oris Domini fiat, ut annuntiet istud: Quare perierit terra, exusta sit quasi desertum, eo quod non sit qui pertranseat?
9.12 Et dixit Dominus: « Quia dereliquerunt legem meam, quam dedi eis, et non audierunt vocem meam et non ambulaverunt in ea;
9.13 et abierunt post pravitatem cordis sui et post Baalim, quos didicerunt a patribus suis ».
9.14 Idcirco hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: « Ecce ego cibabo populum istum absinthio et potum dabo eis aquam fellis;
9.15 et dispergam eos in gentibus, quas non noverunt ipsi et patres eorum, et mittam post eos gladium, donec consumantur.
9.16 Hæc dicit Dominus exercituum: Attendite et vocate lamentatrices, et veniant; et ad eas, quæ sapientes sunt, mittite, et properent! ».
9.17 Festinent et assumant super nos lamentum: deducant oculi nostri lacrimas, et palpebræ nostræ defluant aquis.
9.18 Quia vox lamentationis audita est de Sion: « Quomodo vastati sumus et confusi vehementer, quia dereliquimus terram, quoniam deiecta sunt tabernacula nostra ».
9.19 Audite ergo, mulieres, verbum Domini; et assumant aures vestræ sermonem oris eius, et docete filias vestras lamentum, et unaquæque proximam suam planctum.
9.20 Quia ascendit mors per fenestras nostras, ingressa est domos nostras, disperdere parvulos deforis, iuvenes de plateis.
9.21 Loquere. Hæc dicit Dominus: « Et cadet morticinum hominis quasi stercus super faciem regionis et quasi manipulus post tergum metentis, et non est qui colligat ».
9.22 Hæc dicit Dominus: « Non glorietur sapiens in sapientia sua, et non glorietur fortis in fortitudine sua, et non glorietur dives in divitiis suis;
9.23 sed in hoc glorietur, qui gloriatur: scire et nosse me, quia ego sum Dominus, qui facio misericordiam et iudicium et iustitiam in terra; hæc enim placent mihi, ait Dominus. nota
9.24 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et visitabo super omnem, qui circumcisum habet præputium,
9.25 super Ægyptum et super Iudam et super Edom et super filios Ammon et super Moab et super omnes, qui attonsi sunt in comam, habitantes in deserto, quia omnes gentes habent præputium, omnis autem domus Israel incircumcisi sunt corde ».
10.1 Audite verbum, quod locutus est Dominus super vos, domus Israel.
10.2 Hæc dicit Dominus: « Iuxta vias gentium nolite discere et a signis cæli nolite metuere, quæ timent gentes,
10.3 quia leges populorum vanæ sunt. Quia lignum de saltu præcidit opus manuum artificis in ascia,
10.4 argento et auro decoravit illud, clavis et malleis firmavit, ut non moveatur;
10.5 sicut formido in cucumerario sunt et non loquentur, portantur, quia incedere non valent: nolite ergo timere ea, quia nec male possunt facere nec bene ».
10.6 Non est similis tui, Domine; magnus es tu, et magnum nomen tuum in fortitudine.
10.7 Quis non timebit te, o rex gentium? Te enim decet, quoniam inter cunctos sapientes gentium et in universis regnis earum nullus est similis tui.
10.8 Pariter insipientes et fatui sunt; doctrina vanitatis eorum lignum est.
10.9 Argentum involutum, quod de Tharsis affertur, et aurum de Ophaz, opus artificis et manuum aurificis, hyacinthus et purpura indumentum eorum; opus artificum universa hæc.
10.10 Dominus autem Deus verus est, ipse Deus vivens et rex sempiternus; ab indignatione eius commovebitur terra, et non sustinebunt gentes comminationem eius.
10.11 Sic ergo dicetis eis: « Dii, qui cælos et terram non fecerunt, pereant de terra et de his, quæ sub cælis sunt ».
10.12 Qui fecit terram in fortitudine sua, firmavit orbem in sapientia sua et prudentia sua extendit cælos.
10.13 Ad vocem suam dat multitudinem aquarum in cælo et elevat nebulas ab extremitatibus terræ; fulgura in pluviam facit et educit ventum de thesauris suis.
10.14 Stultus factus est omnis homo absque scientia; confusus est omnis artifex in sculptili, quoniam falsum est, quod conflavit, et non est spiritus in eis.
10.15 Vana sunt et opus risu dignum; in tempore visitationis suæ peribunt.
10.16 Non est his similis pars Iacob: qui enim formavit omnia, ipse est, et Israel tribus hereditatis eius, Dominus exercituum nomen illi.
10.17 Congrega de terra sarcinam tuam, quæ habitas in obsidione,
10.18 quia hæc dicit Dominus: « Ecce ego longe proiciam habitatores terræ in hac vice et tribulabo eos, ita ut inveniant me ».
10.19 Væ mihi super contritione mea, pessima plaga mea! Ego autem dixi: « Plane hæc infirmitas mea est, et portabo illam ».
10.20 Tabernaculum meum vastatum est, omnes funiculi mei dirupti sunt; filii mei exierunt a me et non subsistunt, non est qui extendat ultra tentorium meum et erigat pelles meas.
10.21 Quia stulte egerunt pastores et Dominum non quæsierunt; propterea non prosperati sunt, et omnis grex eorum dispersus est.
10.22 Vox auditionis ecce venit et commotio magna de terra aquilonis, ut ponat civitates Iudæ solitudinem et habitaculum thoum.
10.23 « Scio, Domine, quia non est hominis via eius, nec viri est, ut ambulet et dirigat gressus suos.
10.24 Corripe me, Domine, verumtamen in iudicio et non in furore tuo, ne forte ad nihilum redigas me ».
10.25 Effunde indignationem tuam super gentes, quæ non cognoverunt te, et super cognationes, quæ nomen tuum non invocaverunt; quia comederunt Iacob et devoraverunt eum et consumpserunt illum et pascua eius dissipaverunt.
11.1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino dicens:
11.2 « Audite verba pacti huius et loquimini ad viros Iudæ et habitatores Ierusalem.
11.3 Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus, Deus Israel: Maledictus vir, qui non audierit verba pacti huius,
11.4 quod præcepi patribus vestris in die, qua eduxi eos de terra Ægypti, de fornace ferrea, dicens: Audite vocem meam et facite omnia, quæ præcipio vobis, et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum;
11.5 ut suscitem iuramentum, quod iuravi patribus vestris, daturum me eis terram fluentem lacte et melle, sicut est dies hæc ». Et respondi et dixi: « Amen, Domine ».
11.6 Et dixit Dominus ad me: « Vociferare omnia verba hæc in civitatibus Iudæ et in foris Ierusalem dicens: Audite verba pacti huius et facite illa.
11.7 Quia contestans contestatus sum patres vestros in die, qua eduxi eos de terra Ægypti, usque ad diem hanc; mane consurgens contestatus sum et dixi: Audite vocem meam.
11.8 Et non audierunt nec inclinaverunt aurem suam, sed abierunt unusquisque in pravitate cordis sui mali; et induxi super eos omnia verba pacti huius, quod præcepi, ut facerent, et non fecerunt ».
11.9 Et dixit Dominus ad me: « Inventa est coniuratio in viris Iudæ et in habitatoribus Ierusalem.
11.10 Reversi sunt ad iniquitates patrum suorum priorum, qui noluerunt audire verba mea; et hi ergo abierunt post deos alienos, ut servirent eis: irritum fecerunt domus Israel et domus Iudæ pactum meum, quod pepigi cum patribus eorum.
11.11 Quam ob rem hæc dicit Dominus: Ecce ego inducam super eos mala, de quibus exire non poterunt; et clamabunt ad me, et non exaudiam eos.
11.12 Et ibunt civitates Iudæ et habitatores Ierusalem et clamabunt ad deos, quibus sacrificant, et non salvabunt eos in tempore afflictionis eorum.
11.13 Secundum numerum enim civitatum tuarum erant dii tui, Iuda, et secundum numerum viarum Ierusalem posuistis aras confusioni, aras ad sacrificandum Baal.
11.14 Tu ergo noli orare pro populo hoc et ne assumas pro eis deprecationem et orationem, quia non exaudiam in tempore clamoris eorum ad me, in tempore afflictionis eorum.
11.15 Quid est dilectæ meæ, ut in domo mea perficiat consilia mala? Numquid vota et carnes sanctæ auferent a te malitias tuas, in quibus glorieris? ».
11.16 Olivam uberem, pulchram, fructibus speciosam, vocabit Dominus nomen tuum; ad vocem strepitus grandis succendit ignem in ea, et combusti sunt rami eius.
11.17 Et Dominus exercituum, qui plantavit te, locutus est super te malum, pro malis domus Israel et domus Iudæ, quæ fecerunt sibi ad irritandum me, sacrificantes Baal.
11.18 Tu autem, Domine, demonstrasti mihi, et cognovi; tunc ostendisti mihi opera eorum.
11.19 Et ego quasi agnus mansuetus, qui portatur ad victimam; et non cognovi quia super me cogitaverunt consilia: « Cædamus lignum in vigore eius et eradamus eum de terra viventium, et nomen eius non memoretur amplius ».
11.20 Tu autem, Domine exercituum, qui iudicas iuste et probas renes et corda: videam ultionem tuam ex eis; tibi enim revelavi causam meam.
11.21 Propterea hæc dicit Dominus super viros Anathoth, qui quærunt animam tuam et dicunt: « Non prophetabis in nomine Domini et non morieris in manibus nostris ».
11.22 Propterea hæc dicit Dominus exercituum: « Ecce ego visitabo super eos: iuvenes morientur in gladio, filii eorum et filiæ eorum morientur in fame,
11.23 et reliquiæ non erunt eis; inducam enim malum super viros Anathoth, annum visitationis eorum ».
12.1 Iustus quidem tu es, Domine, si disputem tecum; verumtamen de iudiciis loquar ad te. Quare via impiorum prosperatur? Bene est omnibus, qui prævaricantur et inique agunt.
12.2 Plantasti eos, et radicem miserunt, proficiunt et faciunt fructum; prope es tu ori eorum et longe a renibus eorum.
12.3 Et tu, Domine, nosti me, vidisti me et probasti cor meum tecum; segrega eos quasi gregem ad victimam et sanctifica eos in diem occisionis.
12.4 Usquequo lugebit terra, et herba omnis regionis siccabitur propter malitiam habitantium in ea? Consumptum est animal et volucre, quoniam dixerunt: “Non videbit novissima nostra”.
12.5 « Si cum peditibus currens laborasti, quomodo contendere poteris cum equis? Cum autem in terra pacis securus fueris, quid facies in silva condensa Iordanis?
12.6 Nam et fratres tui et domus patris tui, etiam ipsi fraudulenter egerunt adversum te et clamaverunt post te plena voce; ne credas eis, cum locuti fuerint tibi bona ».
12.7 « Reliqui domum meam, dimisi hereditatem meam; dedi dilectam animæ meæ in manu inimicorum eius. nota
12.8 Facta est mihi hereditas mea quasi leo in silva; dedit contra me vocem, ideo odivi eam.
12.9 Numquid avis discolor hereditas mea mihi? Numquid aves in circuitu contra eam? Venite, congregamini, omnes bestiæ campi, properate ad devorandum.
12.10 Pastores multi demoliti sunt vineam meam, conculcaverunt partem meam; dederunt portionem meam desiderabilem in desertum solitudinis.
12.11 Posuerunt eam in dissipationem; lugetque coram me desolata, vastata est omnis terra, quia nullus est qui recogitet corde ».
12.12 Super omnes colles in deserto venerunt vastatores, quia gladius Domini devorat ab extremo terræ usque ad extremum eius; non est pax universæ carni.
12.13 Seminaverunt triticum et spinas messuerunt, laboraverunt, et non eis proderit; confundemini a fructibus vestris propter iram furoris Domini.
12.14 Hæc dicit Dominus adversum omnes vicinos meos pessimos, qui tangunt hereditatem, quam distribui populo meo Israel: “Ecce ego evellam eos de terra sua et domum Iudæ evellam de medio eorum.
12.15 Et erit: cum evulsero eos, convertar et miserebor eorum et reducam eos, virum ad hereditatem suam et virum in terram suam.
12.16 Et erit: si eruditi didicerint vias populi mei, ut iurent in nomine meo: “Vivit Dominus!”, sicut docuerunt populum meum iurare in Baal, ædificabuntur in medio populi mei.
12.17 Quod si non audierint, evellam gentem illam evulsione et perditione », ait Dominus.
13.1 Hæc dixit Dominus ad me: « Vade et posside tibi lumba re lineum et pones illud super lumbos tuos et in aquam non inferes illud ».
13.2 Et possedi lumbare iuxta verbum Domini et posui circa lumbos meos.
13.3 Et factus est sermo Domini ad me secundo dicens:
13.4 « Tolle lumbare, quod possedisti, quod est circa lumbos tuos, et surgens vade ad Euphraten et absconde ibi illud in foramine petræ ».
13.5 Et abii et abscondi illud ad Euphraten, sicut præceperat mihi Dominus.
13.6 Et factum est, post dies plurimos dixit Dominus ad me: « Surge, vade ad Euphraten et tolle inde lumbare, quod præcepi tibi, ut absconderes ibi ».
13.7 Et abii ad Euphraten et fodi et tuli lumbare de loco, ubi absconderam illud; et ecce, computruerat lumbare, ita ut nulli usui aptum esset.
13.8 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
13.9 « Hæc dicit Dominus: Sic putrescere faciam superbiam Iudæ et superbiam Ierusalem multam;
13.10 populus iste pessimus — qui nolunt audire verba mea et ambulant in pravitate cordis sui abieruntque post deos alienos, ut servirent eis et adorarent eos — erit sicut lumbare istud, quod nulli usui aptum est.
13.11 Sicut enim adhæret lumbare ad lumbos viri, sic agglutinavi mihi omnem domum Israel et omnem domum Iudæ, dicit Dominus, ut esset mihi in populum et in nomen et in laudem et in gloriam, et non audierunt.
13.12 Dices ergo ad eos sermonem istum: Hæc dicit Dominus, Deus Israel: Omnis laguncula implebitur vino. Et dicent ad te: “Numquid ignoramus quia omnis laguncula implebitur vino?”.
13.13 Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus: Ecce ego implebo omnes habitatores terræ huius et reges, qui sedent de stirpe David super thronum eius, et sacerdotes et prophetas et omnes habitatores Ierusalem ebrietate;
13.14 et collidam eos, virum in fratrem suum et patres et filios pariter, ait Dominus; non parcam et non concedam neque miserebor, ut non disperdam eos ».
13.15 Audite et auribus percipite; nolite elevari, quia Dominus locutus est.
13.16 Date Domino Deo vestro gloriam, antequam contenebrescat, et antequam offendant pedes vestri ad montes caliginosos; exspectabitis lucem, et ponet eam in umbram mortis et in caliginem.
13.17 Quod si hoc non audieritis, in abscondito plorabit anima mea a facie superbiæ; plorans plorabit et deducet oculus meus lacrimam, quia captus est grex Domini.
13.18 « Dic regi et dominatrici: In humo sedete, quoniam descendit de capite vestro corona gloriæ vestræ.
13.19 Civitates austri clausæ sunt, et non est qui aperiat; translata est omnis Iuda transmigratione perfecta.
13.20 Leva oculos tuos et vide venientes ab aquilone: Ubi est grex, qui datus est tibi, pecus inclitum tuum?
13.21 Quid dices, cum visitaverit te? Tu enim ipsa docuisti eos adversum te, amicos in caput tuum; numquid non dolores apprehendent te quasi mulierem parturientem?
13.22 Quod si dixeris in corde tuo: “Quare venerunt mihi hæc?”. Propter multitudinem iniquitatis tuæ revelatæ sunt laciniæ tuæ, pollutæ sunt plantæ tuæ.
13.23 Numquid mutare potest Æthiops pellem suam aut pardus varietates suas? Tunc et vos poteritis benefacere, cum didiceritis malum.
13.24 Et disseminabo eos quasi stipulam, quæ raptatur in vento deserti.
13.25 Hæc sors tua parsque mensuræ tuæ a me, dicit Dominus, quia oblita es mei et confisa es in mendacio.
13.26 Unde et ego sublevabo lacinias tuas super faciem tuam, et apparebit ignominia tua,
13.27 adulteria tua et hinnitus tuus, scelus fornicationis tuæ. Super colles in agro vidi abominationes tuas. Væ tibi, Ierusalem! Non mundaberis; usquequo adhuc? ».
14.1 Quod factum est verbum Domini ad Ieremiam de sic citate.
14.2 Luget Iuda, et portæ eius languescunt et contristatæ iacent in terra, et clamor Ierusalem ascendit.
14.3 Maiores eorum miserunt minores suos ad aquam: venerunt ad cisternas, non invenerunt aquam; reportaverunt vasa sua vacua, confusi sunt et afflicti et operuerunt capita sua.
14.4 Propter terræ vastitatem, quia non venit pluvia in terram, confusi sunt agricolæ, operuerunt capita sua.
14.5 Nam et cerva in agro peperit et reliquit, quia non erat herba.
14.6 Et onagri steterunt in collibus, traxerunt ærem quasi thœs; defecerunt oculi eorum, quia non erat herba.
14.7 « Si iniquitates nostræ testificantur adversus nos, Domine, fac propter nomen tuum, quoniam multæ sunt aversiones nostræ, tibi peccavimus.
14.8 Exspectatio Israel, salvator eius in tempore tribulationis, quare quasi peregrinus es in terra et quasi viator declinans ad pernoctandum?
14.9 Quare es velut vir attonitus, ut fortis, qui non potest salvare? Tu autem in medio nostri es, Domine, et nomen tuum invocatum est super nos; ne derelinquas nos ».
14.10 Hæc dicit Dominus populo huic: « Ita diligunt vagari, pedes suos non prohibent et Domino non placent ». Nunc recordatus est iniquitatum eorum et visitat peccata eorum.
14.11 Et dixit Dominus ad me: « Noli orare pro populo isto in bonum.
14.12 Cum ieiunaverint, non exaudiam preces eorum; et, si obtulerint holocautomata et oblationes, non suscipiam ea; quoniam gladio et fame et peste consumam eos ».
14.13 Et dixi: « Heu, Domine Deus! Ecce prophetæ dicunt eis: “Non videbitis gladium, et fames non erit in vobis, sed pacem veram dabit vobis in loco isto” ».
14.14 Et dixit Dominus ad me: « Falso prophetæ vaticinantur in nomine meo: non misi eos et non præcepi eis neque locutus sum ad eos; visionem mendacem et divinationem et fraudulentiam et seductionem cordis sui prophetant vobis.
14.15 Idcirco hæc dicit Dominus contra prophetas, qui prophetant in nomine meo, quos ego non misi, dicentes: “Gladius et fames non erit in terra hac”: In gladio et fame consumentur prophetæ illi;
14.16 et homines, quibus prophetant, erunt proiecti in viis Ierusalem præ fame et gladio, et non erit qui sepeliat eos: ipsi et uxores eorum, filii et filiæ eorum, et effundam super eos malum suum.
14.17 Et dices ad eos verbum istud: Deducant oculi mei lacrimam per noctem et diem, et non taceant, quoniam contritione magna contrita est virgo filia populi mei, plaga pessima vehementer.
14.18 Si egressus fuero ad agros, ecce occisi gladio; et, si introiero in civitatem, ecce attenuati fame; propheta quoque et sacerdos abierunt per terram nescientes ».
14.19 Numquid proiciens abiecisti Iudam, aut Sion abominata est anima tua? Quare ergo percussisti nos, ita ut nulla sit sanitas? Exspectavimus pacem, et non est bonum, et tempus curationis, et ecce turbatio.
14.20 Cognovimus, Domine, impietates nostras, iniquitates patrum nostrorum, quia peccavimus tibi.
14.21 Ne des nos in opprobrium propter nomen tuum, ne facias contumeliam solio gloriæ tuæ; recordare, ne irritum facias fœdus tuum nobiscum.
14.22 Numquid sunt in sculptilibus gentium, qui pluant, aut cæli possunt dare imbres? Nonne tu es Dominus Deus noster, quem exspectamus? Tu enim fecisti omnia hæc.
15.1 Et dixit Dominus ad me: « Si steterit Moyses et Samuel co ram me, non est anima mea ad populum istum; eice illos a facie mea, et egrediantur.
15.2 Quod si dixerint ad te: “Quo egrediemur?”, dices ad eos: Hæc dicit Dominus: Qui ad mortem, ad mortem; et qui ad gladium, ad gladium; et qui ad famem, ad famem; et qui ad captivitatem, ad captivitatem.
15.3 Et mandabo super eos quattuor species, dicit Dominus: gladium ad occisionem et canes ad lacerandum et volatilia cæli et bestias terræ ad devorandum et dissipandum.
15.4 Et dabo eos in commotionem universis regnis terræ, propter Manassem filium Ezechiæ regem Iudæ, super omnibus, quæ fecit in Ierusalem.
15.5 Quis enim miserebitur tui, Ierusalem, aut quis contristabitur pro te, aut quis ibit ad rogandum de pace tua?
15.6 Tu reppulisti me, dicit Dominus, retrorsum abiisti; et extendi manum meam super te et interfeci te: laboravi miserans.
15.7 Et ventilavi eos ventilabro in portis terræ; orbavi et disperdidi populum meum: a viis suis non sunt reversi.
15.8 Multiplicatæ sunt mihi viduæ eius super arenam maris, induxi eis super matrem militem vastatorem meridie, misi super eam repente perturbationem et terrorem.
15.9 Infirmata est, quæ peperit septem, exhalavit animam suam; occidit ei sol, cum adhuc esset dies, confusa est et erubuit, et residuos eorum in gladium dabo in conspectu inimicorum eorum », ait Dominus.
15.10 Væ mihi, mater mea, quoniam genuisti me virum rixæ et virum discordiæ in universa terra! Non feneravi, nec feneravit mihi quisquam; omnes maledicunt mihi.
15.11 Amen, Domine, ministravi tibi in bonum, intercessi apud te in tempore afflictionis et in tempore tribulationis pro inimico.
15.12 Numquid frangitur ferro ferrum aquilonis et æs?
15.13 « Divitias tuas et thesauros tuos in direptionem dabo gratis, propter omnia peccata tua, in omnibus terminis tuis.
15.14 Et servire te faciam inimicis tuis in terra, quam nescis, quia ignis succensus est in furore meo: super vos ardebit ».
15.15 Tu scis, Domine; recordare mei et visita me et vindica me de his, qui persequuntur me; noli in patientia tua abripere me, scito quoniam sustinui pro te opprobrium.
15.16 Inventi sunt sermones tui, et comedi eos, et factum est mihi verbum tuum in gaudium et in lætitiam cordis mei, quoniam invocatum est nomen tuum super me, Domine, Deus exercituum.
15.17 Non sedi in concilio ludentium et gloriatus sum; a facie manus tuæ solus sedebam, quoniam indignatione replesti me.
15.18 Quare factus est dolor meus perpetuus, et plaga mea desperabilis renuit curari? Factus es mihi quasi rivus mendax, aquæ infideles.
15.19 Propter hoc hæc dixit Dominus: « Si converteris, convertam te, et ante faciem meam stabis; et si separaveris pretiosum a vili, quasi os meum eris; convertentur ipsi ad te, et tu non converteris ad eos.
15.20 Et dabo te populo huic in murum æreum fortem; et bellabunt adversum te et non prævalebunt, quia ego tecum sum, ut salvem te et eruam te, dicit Dominus.
15.21 Et liberabo te de manu pessimorum et redimam te de manu fortium ».
16.1 Et factum est verbum Domi ni ad me dicens:
16.2 « Non accipies uxorem, et non erunt tibi filii et filiæ in loco isto.
16.3 Quia hæc dicit Dominus super filios et filias, qui generantur in loco isto, et super matres eorum, quæ genuerunt eos, et super patres eorum, de quorum stirpe sunt nati in terra hac:
16.4 Mortibus ægrotationum morientur, non plangentur et non sepelientur; in sterquilinium super faciem terræ erunt et gladio et fame consumentur, et erit cadaver eorum in escam volatilibus cæli et bestiis terræ ».
16.5 Hæc enim dixit Dominus: “Ne ingrediaris domum convivii neque vadas ad plangendum neque lugebis eos, quia abstuli pacem meam a populo isto, dicit Dominus, misericordiam et miserationes.
16.6 Et morientur grandes et parvi in terra ista, non sepelientur neque plangentur, et non se incident, neque calvitium fiet pro eis.
16.7 Et non frangent lugenti panem ad consolandum super mortuo et non dabunt ei calicem ad consolandum super patre suo et matre.
16.8 Et domum convivii non ingredieris, ut sedeas cum eis et comedas et bibas.
16.9 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce ego auferam de loco isto in oculis vestris et in diebus vestris vocem gaudii et vocem lætitiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ.
16.10 Et cum annuntiaveris populo huic omnia verba hæc, et dixerint tibi: “Quare locutus est Dominus super nos omne malum grande istud? Quæ iniquitas nostra et quod peccatum nostrum, quod peccavimus Domino Deo nostro?”,
16.11 dices ad eos: Quia dereliquerunt me patres vestri, ait Dominus, et abierunt post deos alienos et servierunt eis et adoraverunt eos et me dereliquerunt et legem meam non custodierunt.
16.12 Sed et vos peius operati estis quam patres vestri: ecce enim ambulat unusquisque post pravitatem cordis sui mali, ut me non audiat.
16.13 Et eiciam vos de terra hac in terram, quam ignoratis, vos et patres vestri; et servietis ibi diis alienis, die ac nocte, quia non dabo vobis gratiam.
16.14 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non dicetur ultra: “Vivit Dominus, qui eduxit filios Israel de terra Ægypti!”,
16.15 sed: “Vivit Dominus, qui eduxit filios Israel de terra aquilonis et de universis terris, ad quas eieci eos!”. Et reducam eos in terram suam, quam dedi patribus eorum.
16.16 Ecce ego mittam piscatores multos, dicit Dominus, et piscabuntur eos; et post hæc mittam eis multos venatores, et venabuntur eos de omni monte et de omni colle et de cavernis petrarum.
16.17 Quia oculi mei super omnes vias eorum: non sunt absconditæ a facie mea, et non est occulta iniquitas eorum ab oculis meis.
16.18 Et reddam primum dupliciter iniquitates et peccata eorum, quia contaminaverunt terram meam in morticinis idolorum suorum et abominationibus suis impleverunt hereditatem meam ».
16.19 Domine, fortitudo mea et præsidium meum et refugium meum in die tribulationis; ad te gentes venient ab extremis terræ et dicent: « Vere mendacium possederunt patres nostri, vanitatem, quæ nihil prodest ».
16.20 Numquid faciet sibi homo deos, et ipsi non sunt dii?
16.21 « Idcirco ecce ego ostendam eis per vicem hanc, ostendam eis manum meam et virtutem meam, et scient quia nomen mihi Dominus ».
17.1 Peccatum Iudæ scriptum est stilo ferreo, in ungue adamantino exaratum super tabulam cordis eorum et in cornibus ararum eorum,
17.2 ut recordarentur filii eorum ararum suarum et palorum suorum iuxta ligna frondentia in collibus excelsis,
17.3 montibus in campo. « Divitias tuas, omnes thesauros tuos in direptionem dabo, excelsa tua propter peccata in universis finibus tuis.
17.4 Et relinques hereditatem tuam, quam dedi tibi; et servire te faciam inimicis tuis in terra, quam ignoras, quoniam ignem succendistis in naribus meis; usque in æternum ardebit ».
17.5 Hæc dicit Dominus: « Maledictus homo, qui confidit in homine et ponit carnem brachium suum, et a Domino recedit cor eius;
17.6 erit enim quasi myricæ in deserto et non videbit, cum venerit bonum, sed habitabit in siccitate in deserto, in terra salsuginis et inhabitabili.
17.7 Benedictus vir, qui confidit in Domino, et erit Dominus fiducia eius;
17.8 et erit quasi lignum, quod transplantatur super aquas, quod ad humorem mittit radices suas et non timebit, cum venerit æstus; et erit folium eius viride, et in anno siccitatis non erit sollicitum nec aliquando desinet facere fructum
17.9 Dolosum est cor super omnia et insanabile; quis cognoscet illud?
17.10 Ego Dominus scrutans cor et probans renes, qui do unicuique iuxta viam suam et iuxta fructum operum suorum.
17.11 Perdix fovit, quæ non peperit, ita faciens divitias sed non in iudicio. In dimidio dierum suorum derelinquet eas et in novissimo suo erit insipiens ».
17.12 Solium gloriæ, altitudo a principio, locus sanctificationis nostræ!
17.13 Exspectatio Israel, Domine, omnes, qui te derelinquunt, confundentur; recedentes a te in terra scribentur, quoniam dereliquerunt venam aquarum viventium, Dominum.
17.14 Sana me, Domine, et sanabor; salvum me fac, et salvus ero, quoniam laus mea tu es.
17.15 Ecce ipsi dicunt ad me: « Ubi est verbum Domini? Veniat ».
17.16 Et ego non institi pro malo apud te et diem calamitatis non desideravi, tu scis: quod egressum est de labiis meis, rectum in conspectu tuo fuit.
17.17 Non sis mihi tu formidini; refugium meum tu in die afflictionis.
17.18 Confundantur, qui me persequuntur, et non confundar ego; paveant illi, et non paveam ego; induc super eos diem afflictionis et duplici contritione contere eos.
17.19 Hæc dixit Dominus ad me: « Vade et sta in porta Filiorum populi, per quam ingrediuntur reges Iudæ et egrediuntur, et in cunctis portis Ierusalem;
17.20 et dices ad eos: Audite verbum Domini, reges Iudæ et omnis Iuda cunctique habitatores Ierusalem, qui ingredimini per portas istas.
17.21 Hæc dicit Dominus: Custodite animas vestras et nolite portare pondera in die sabbati nec inferatis per portas Ierusalem;
17.22 et nolite efferre onera de domibus vestris in die sabbati et omne opus non facietis: sanctificate diem sabbati, sicut præcepi patribus vestris.
17.23 Et non audierunt nec inclinaverunt aurem suam; sed induraverunt cervicem suam, ne audirent me et ne acciperent disciplinam.
17.24 Et erit: si audieritis me, dicit Dominus, ut non inferatis onera per portas civitatis huius in die sabbati, et si sanctificaveritis diem sabbati, ne faciatis in eo omne opus,
17.25 ingredientur per portas civitatis huius reges et principes sedentes super solium David et ascendentes in curribus et equis, ipsi et principes eorum, viri Iudæ et habitatores Ierusalem; et habitabitur civitas hæc in sempiternum.
17.26 Et venient de civitatibus Iudæ et de circuitu Ierusalem et de terra Beniamin et de Sephela et de montuosis et a Nageb, portantes holocaustum et victimam et sacrificium et tus, et inferent oblationem laudis in domum Domini.
17.27 Si autem non audieritis me, ut sanctificetis diem sabbati et ne portetis onus intrantes per portas Ierusalem in die sabbati, succendam ignem in portis eius, et devorabit domos Ierusalem et non exstinguetur ».
18.1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino dicens:
18.2 « Surge et descende in domum figuli et ibi audies verba mea ».
18.3 Et descendi in domum figuli, et ecce ipse faciebat opus super rotam;
18.4 et dissipatum est vas, quod ipse faciebat e luto manibus suis, et rursus fecit illud vas alterum, sicut placuerat in oculis eius, ut faceret.
18.5 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
18.6 « Numquid sicut figulus iste non potero vobis facere, domus Israel?, ait Dominus. Ecce, sicut lutum in manu figuli, sic vos in manu mea, domus Israel. nota
18.7 Repente loquar adversum gentem et adversum regnum, ut eradicem et destruam et disperdam illud;
18.8 si pænitentiam egerit gens illa a malo suo, propter quod locutus sum adversus eam, agam et ego pænitentiam super malo, quod cogitavi ut facerem ei.
18.9 Et subito loquar de gente et de regno, ut ædificem et plantem illud;
18.10 si fecerit malum in oculis meis, ut non audiat vocem meam, pænitentiam agam super bono, quod locutus sum ut facerem ei.
18.11 Nunc ergo, dic viro Iudæ et habitatoribus Ierusalem dicens: Hæc dicit Dominus: Ecce ego fingo contra vos malum et cogito contra vos cogitationem; revertatur unusquisque a via sua mala, et dirigite vias vestras et opera vestra ».
18.12 Qui dixerunt: « Vanum est; post cogitationes enim nostras ibimus et unusquisque pravitatem cordis sui mali faciemus ».
18.13 Ideo hæc dicit Dominus: « Interrogate gentes: quis audivit talia horribilia, quæ fecit nimis virgo Israel?
18.14 Numquid deficiet de petra agri nix Libani, aut arescent aquæ erumpentes frigidæ et defluentes?
18.15 Quia oblitus est mei populus meus, vanitati sacrificantes et impingentes in viis suis, in semitis antiquis, ut ambularent per calles in itinere non trito,
18.16 ut poneret terram eorum in desolationem et in sibilum sempiternum: omnis, qui præterierit per eam, obstupescet et movebit caput suum.
18.17 Sicut ventus urens dispergam eos coram inimico; dorsum et non faciem ostendam eis in die perditionis eorum ».
18.18 Et dixerunt: « Venite, et cogitemus contra Ieremiam cogitationes; non enim peribit lex a sacerdote, neque consilium a sapiente, nec sermo a propheta. Venite, et percutiamus eum lingua et non attendamus ad universos sermones eius ».
18.19 Attende, Domine, ad me et audi vocem adversariorum meorum.
18.20 Numquid redditur pro bono malum, quia foderunt foveam animæ meæ? Recordare quod steterim in conspectu tuo, ut loquerer pro eis bonum et averterem indignationem tuam ab eis.
18.21 Propterea da filios eorum in famem et deduc eos in manus gladii; fiant uxores eorum absque liberis et viduæ, et viri eorum interficiantur morte, iuvenes eorum confodiantur gladio in prœlio.
18.22 Audiatur clamor de domibus eorum; adduces enim super eos latronem repente, quia foderunt foveam, ut caperent me, et laqueos absconderunt pedibus meis.
18.23 Tu autem, Domine, scis omne consilium eorum adversum me in mortem; ne propitieris iniquitati eorum, et peccatum eorum a facie tua non deleatur. Fiant corruentes in conspectu tuo; in tempore furoris tui abutere eis.
19.1 Hæc dicit Dominus: « Vade et eme lagunculam figuli testeam et accipe de senioribus populi et de senioribus sacerdotum
19.2 et egredere ad vallem Benennom, quæ est iuxta introitum portæ Fictilium, et prædicabis ibi verba, quæ ego loquar ad te,
19.3 et dices: Audite verbum Domini, reges Iudæ et habitatores Ierusalem: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce ego inducam afflictionem super locum istum, ita ut omnis, qui audierit illam, tinniant aures eius,
19.4 eo quod dereliquerint me et alienum fecerint locum istum et sacrificaverint in eo diis alienis, quos nescierunt ipsi et patres eorum et reges Iudæ; et repleverunt locum istum sanguine innocentium;
19.5 et ædificaverunt excelsa Baal ad comburendos filios suos igne in holocaustum Baal: quæ non præcepi nec locutus sum, nec ascenderunt in cor meum.
19.6 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non vocabitur amplius locus iste Topheth et vallis Benennom sed vallis Occisionis.
19.7 Et dissipabo consilium Iudæ et Ierusalem in loco isto; et subvertam eos gladio in conspectu inimicorum suorum et in manu quærentium animas eorum et dabo cadavera eorum escam volatilibus cæli et bestiis terræ.
19.8 Et ponam civitatem hanc in stuporem et in sibilum; omnis, qui præterierit per eam, obstupescet et sibilabit super universa plaga eius.
19.9 Et cibabo eos carnibus filiorum suorum et carnibus filiarum suarum; et unusquisque carnem amici sui comedet in obsidione et in angustia, in qua concludent eos inimici eorum et qui quærunt animas eorum.
19.10 Et conteres lagunculam in oculis virorum, qui ibunt tecum,
19.11 et dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum: Sic conteram populum istum et civitatem istam, sicut conteritur vas figuli, quod non potest ultra instaurari; et in Topheth sepelientur, eo quod non sit alius locus ad sepeliendum.
19.12 Sic faciam loco huic, ait Dominus, et habitatoribus eius, ut ponam civitatem istam sicut Topheth;
19.13 et erunt domus Ierusalem et domus regum Iudæ sicut locus Topheth, immundæ: omnes domus, in quarum domatibus sacrificaverunt omni militiæ cæli et libaverunt libamina diis alienis ».
19.14 Venit autem Ieremias de Topheth, quo miserat eum Dominus ad prophetandum, et stetit in atrio domus Domini et dixit ad omnem populum:
19.15 « Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce ego inducam super civitatem hanc et super omnes urbes eius universa mala, quæ locutus sum adversum eam, quoniam induraverunt cervicem suam, ut non audirent sermones meos ».
20.1 Et audivit Phassur filius Emmer sacerdos, qui constitutus erat princeps in domo Domini, Ieremiam prophetantem sermones istos;
20.2 et percussit Phassur Ieremiam prophetam et misit eum in nervum, quod erat in porta Beniamin superiore in domo Domini.
20.3 Cumque illuxisset in crastinum, eduxit Phassur Ieremiam de nervo; et dixit ad eum Ieremias: « Non Phassur vocavit Dominus nomen tuum sed Pavorem undique.
20.4 Quia hæc dicit Dominus: Ecce ego dabo te in pavorem, te et omnes amicos tuos, et corruent gladio inimicorum suorum, et oculi tui videbunt; et omnem Iudam dabo in manu regis Babylonis, et traducet eos in Babylonem et percutiet eos gladio.
20.5 Et dabo universam substantiam civitatis huius et omnem laborem eius omneque pretium et cunctos thesauros regum Iudæ dabo in manu inimicorum eorum; et diripient eos et tollent et ducent in Babylonem.
20.6 Tu autem, Phassur et omnes habitatores domus tuæ, ibitis in captivitatem; et in Babylonem venies et ibi morieris ibique sepelieris, tu et omnes amici tui, quibus prophetasti mendacium ».
20.7 Seduxisti me, Domine, et seductus sum; fortior me fuisti et invaluisti. Factus sum in derisum tota die, omnes subsannant me.
20.8 Quia quotiescumque loquor, vociferor, iniquitatem et vastitatem clamito; et factus est mihi sermo Domini in opprobrium et in derisum tota die.
20.9 Et dixi: « Non recordabor eius neque loquar ultra in nomine illius ». Et factus est in corde meo quasi ignis exæstuans claususque in ossibus meis: et defeci, ferre non sustinens.
20.10 Audivi enim contumelias multorum et terrorem in circuitu: « Denuntiate, et denuntiemus eum ». Omnes pacifici mei observabant lapsum meum: « Forte decipietur, et prævalebimus adversus eum et consequemur ultionem ex eo ».
20.11 Dominus autem mecum est quasi bellator fortis; idcirco, qui persequuntur me, cadent et infirmi erunt. Confundentur vehementer, quia non prosperati sunt; opprobrium sempiternum, quod numquam delebitur.
20.12 Et tu, Domine exercituum, probator iusti, qui vides renes et cor, videam, quæso, ultionem tuam ex eis; tibi enim revelavi causam meam.
20.13 Cantate Domino, laudate Dominum, quia liberavit animam pauperis de manu malorum.
20.14 Maledicta dies, in qua natus sum; dies, in qua peperit me mater mea, non sit benedicta.
20.15 Maledictus vir, qui annuntiavit patri meo dicens: « Natus est tibi puer masculus » et gaudio lætificavit eum;
20.16 sit homo ille, ut sunt civitates, quas subvertit Dominus et non pænituit eum: audiat clamorem mane et ululatum in tempore meridiano,
20.17 qui non me interfecit a vulva, ut fieret mihi mater mea sepulcrum, et vulva eius conceptus æternus.
20.18 Quare de vulva egressus sum, ut viderem laborem et dolorem, et consumerentur in confusione dies mei?
21.1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino, quando misit ad eum rex Sedecias Phassur filium Melchiæ et Sophoniam filium Maasiæ sacerdotem dicens:
21.2 « Interroga pro nobis Dominum, quia Nabuchodonosor rex Babylonis prœliatur adversum nos; si forte faciat Dominus nobiscum secundum omnia mirabilia sua, et recedat a nobis ».
21.3 Et dixit Ieremias ad eos: « Sic dicetis Sedeciæ:
21.4 Hæc dicit Dominus, Deus Israel: Ecce ego convertam vasa belli, quæ in manibus vestris sunt et quibus vos pugnatis adversum regem Babylonis et Chaldæos, qui obsident vos in circuitu murorum; et congregabo eos in medio civitatis huius.
21.5 Et debellabo ego vos in manu extenta et in brachio forti et in furore et in indignatione et in ira grandi
21.6 et percutiam habitatores civitatis huius, homines et bestias: pestilentia magna morientur.
21.7 Et post hæc, ait Dominus, dabo Sedeciam regem Iudæ et servos eius et populum eius, qui derelicti sunt in civitate hac a peste et gladio et fame, in manu Nabuchodonosor regis Babylonis et in manu inimicorum eorum et in manu quærentium animam eorum; et percutiet eos in ore gladii et non flectetur neque parcet nec miserebitur.
21.8 Et ad populum hunc dices: Hæc dicit Dominus: Ecce ego do coram vobis viam vitæ et viam mortis: nota
21.9 qui habitaverit in urbe hac, morietur gladio et fame et peste; qui autem egressus fuerit et transfugerit ad Chaldæos, qui obsident vos, vivet, et erit ei anima sua quasi spolium.
21.10 Posui enim faciem meam super civitatem hanc in malum et non in bonum, ait Dominus: in manu regis Babylonis dabitur, et exuret eam igni.
21.11 Et domui regis Iudæ: Audite verbum Domini,
21.12 domus David. Hæc dicit Dominus: Iudicate mane iudicium et eruite vi oppressum de manu expoliantis, ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea et succendatur, et non sit qui exstinguat, propter malitiam operum vestrorum.
21.13 Ecce ego ad te, habitatricem vallis, petram in planitie, ait Dominus; qui dicitis: “Quis invadet nos? Et quis ingredietur domos nostras?”.
21.14 Et visitabo super vos iuxta fructum operum vestrorum, dicit Dominus; et succendam ignem in saltu eius, et devorabit omnia in circuitu eius ».
22.1 Hæc dicit Dominus: « Descende in domum regis Iudæ et loqueris ibi verbum hoc
22.2 et dices: Audi verbum Domini, rex Iudæ, qui sedes super solium David, tu et servi tui et populus tuus, qui ingredimini per portas istas.
22.3 Hæc dicit Dominus: Facite iudicium et iustitiam et liberate vi oppressum de manu expoliantis et advenam et pupillum et viduam nolite affligere neque opprimatis inique et sanguinem innocentem ne effundatis in loco isto.
22.4 Si enim facientes feceritis verbum istud, ingredientur per portas domus huius reges, sedentes de genere David super thronum eius et ascendentes currus et equos, ipsi et servi et populus eorum.
22.5 Quod si non audieritis verba hæc, in memetipso iuravi, dicit Dominus, quia in solitudinem erit domus hæc.
22.6 Quia hæc dicit Dominus super domum regis Iudæ: Galaad tu mihi, caput Libani, verumtamen ponam te solitudinem, urbes inhabitabiles,
22.7 et sanctificabo super te interficientem virum et arma eius, et succident electas cedros tuas et præcipitabunt in ignem.
22.8 Et pertransibunt gentes multæ per civitatem hanc, et dicet unusquisque proximo suo: “Quare fecit Dominus sic civitati huic grandi?”.
22.9 Et respondebunt: “Eo quod dereliquerint pactum Domini Dei sui et adoraverint deos alienos et servierint eis” ».
22.10 Nolite flere mortuum neque lugeatis super eum fletu; plangite eum, qui egreditur, quia non revertetur ultra nec videbit terram nativitatis suæ.
22.11 Quia hæc dicit Dominus ad Sellum filium Iosiæ regem Iudæ, qui regnavit pro Iosia patre suo: « Qui egressus est de loco isto, non revertetur huc amplius,
22.12 sed in loco, ad quem transtulerunt eum, ibi morietur et terram istam non videbit amplius ».
22.13 Væ, qui ædificat domum suam in iniustitia et cenacula sua non in iudicio, proximum suum servire facit gratis et mercedem eius non reddet ei;
22.14 qui dicit: « Ædificabo mihi domum latam et cenacula spatiosa »; qui aperit sibi fenestras et facit laquearia cedrina pingitque sinopide!
22.15 Numquid regnabis, quoniam gloriaris in cedris? Pater tuus numquid non comedit et bibit? Sed fecit iudicium et iustitiam, tunc bene erat ei.
22.16 Iudicavit causam pauperis et egeni, tunc bene. « Numquid non hoc est nosse me? », dicit Dominus.
22.17 Tui vero oculi et cor tuum nonnisi ad avaritiam et ad sanguinem innocentem fundendum et ad calumniam et ad oppressionem faciendam.
22.18 Propterea hæc dicit Dominus ad Ioachim filium Iosiæ regem Iudæ: « Non plangent eum: “Væ, frater meus!” et “Væ, soror!”. Non concrepabunt ei: “Væ, domine!” et “Væ, inclite!”.
22.19 Sepultura asini sepelietur, tractus et proiectus longe extra portas Ierusalem ».
22.20 Ascende Libanum et clama et in Basan da vocem tuam et clama de Abarim, quia contriti sunt omnes amatores tui.
22.21 Locutus sum ad te in securitate tua, et dixisti: « Non audiam! ». Hæc est via tua ab adulescentia tua, quia non audisti vocem meam.
22.22 Omnes pastores tuos pascet ventus, et amatores tui in captivitatem ibunt, quia tunc confunderis et erubesces ab omni malitia tua.
22.23 Quæ sedes in Libano et nidificas in cedris, quomodo congemisces, cum venerint tibi dolores quasi dolores parturientis!
22.24 « Vivo ego, dicit Dominus, quia si fuerit Iechonias, filius Ioachim rex Iudæ, anulus in manu dextera mea, inde evellam eum
22.25 et dabo te in manu quærentium animam tuam et in manu, quorum tu formidas faciem, in manu Nabuchodonosor, regis Babylonis, et in manu Chaldæorum;
22.26 et mittam te et matrem tuam, quæ genuit te, in terram alienam, in qua nati non estis, ibique moriemini;
22.27 et in terram, ad quam ipsi levant animam suam, ut revertantur, illuc non revertentur ».
22.28 Numquid vas despectum et contritum, vir iste Iechonias? Numquid vas absque omni voluptate? Quare abiecti sunt, ipse et semen eius, et proiecti in terram, quam ignoraverunt? nota
22.29 Terra, terra, terra, audi sermonem Domini!
22.30 Hæc dicit Dominus: « Scribite virum istum sterilem, virum, qui in diebus suis non prosperabitur; nec enim erit de semine eius vir, qui sedeat super solium David et potestatem habeat ultra in Iuda ».
23.1 “Væ pastoribus, qui disperdunt et dissipant gregem pascuæ meæ!, dicit Dominus.
23.2 Ideo hæc dicit Dominus, Deus Israel, ad pastores, qui pascunt populum meum: Vos dissipastis gregem meum et eiecistis eos et non visitastis eos; ecce ego visitabo super vos malitiam operum vestrorum, ait Dominus.
23.3 Et ego congregabo reliquias gregis mei de omnibus terris, ad quas eiecero eos, et convertam eos ad rura sua, et crescent et multiplicabuntur.
23.4 Et suscitabo super eos pastores, et pascent eos; non formidabunt ultra et non pavebunt, et nullus quæretur ex numero, dicit Dominus.
23.5 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et suscitabo David germen iustum; et regnabit rex et sapiens erit et faciet iudicium et iustitiam in terra.
23.6 In diebus illis salvabitur Iuda, et Israel habitabit confidenter; et hoc est nomen, quod vocabunt eum: Dominus iustitia nostra.
23.7 Propter hoc ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non dicent ultra: “Vivit Dominus, qui eduxit filios Israel de terra Ægypti!”,
23.8 sed: “Vivit Dominus, qui eduxit et adduxit semen domus Israel de terra aquilonis et de cunctis terris!”, ad quas eieceram eos; et habitabunt in terra sua ».
23.9 Ad prophetas. Contritum est cor meum in medio mei, contremuerunt omnia ossa mea; factus sum quasi vir ebrius et quasi homo madidus a vino, a facie Domini et a facie verborum sanctorum eius;
23.10 quia adulteris repleta est terra, quia a facie maledictionis luxit terra, arefacta sunt arva deserti, factus est cursus eorum malus, et fortitudo eorum iniustitia.
23.11 « Propheta namque et sacerdos polluti sunt, et in domo mea inveni malum eorum, ait Dominus.
23.12 Idcirco via eorum erit quasi lubricum; in tenebras proicientur et cadent in eis; afferam enim super eos mala, annum visitationis eorum, ait Dominus.
23.13 Et in prophetis Samariæ vidi fatuitatem: prophetabant in Baal et decipiebant populum meum Israel.
23.14 Et in prophetis Ierusalem vidi horribilia: adulterium faciunt et in mendacio ambulant; et confortaverunt manus pessimorum, ut non converteretur unusquisque a malitia sua: facti sunt mihi omnes ut Sodoma, et habitatores eius quasi Gomorra ».
23.15 Propterea hæc dicit Dominus exercituum ad prophetas: « Ecce ego cibabo eos absinthio et potabo eos felle; a prophetis enim Ierusalem egressa est pollutio super omnem terram.
23.16 Hæc dicit Dominus exercituum: Nolite audire verba prophetarum, qui prophetant vobis et decipiunt vos; visionem cordis sui loquuntur, non de ore Domini.
23.17 Dicunt his, qui despiciunt me: “Locutus est Dominus: Pax erit vobis”; et omni, qui ambulat in pravitate cordis sui, dixerunt: “Non veniet super vos malum”.
23.18 Quis enim affuit in consilio Domini et vidit et audivit sermonem eius? Quis consideravit verbum illius et audivit? nota
23.19 Ecce turbo Domini, indignatio egressa est, et tempestas erumpens super caput impiorum irruet.
23.20 Non cessabit furor Domini, usque dum faciat et usque dum compleat cogitationes cordis sui; in novissimis diebus intellegetis consilium eius.
23.21 Non mittebam prophetas, et ipsi currebant; non loquebar ad eos, et ipsi prophetabant.
23.22 Si stetissent in consilio meo, nota fecissent verba mea populo meo et avertissent utique eos a via sua mala et ab operibus suis pessimis.
23.23 Putasne Deus e vicino ego sum, dicit Dominus, et non Deus de longe?
23.24 Si occultabitur vir in absconditis, ego non videbo eum?, dicit Dominus. Numquid non cælum et terram ego impleo?, dicit Dominus.
23.25 Audivi, quæ dixerunt prophetæ prophetantes in nomine meo mendacium atque dicentes: “Somniavi, somniavi”.
23.26 Usquequo istud est in corde prophetarum vaticinantium mendacium et prophetantium seductionem cordis sui?
23.27 Qui volunt facere, ut obliviscatur populus meus nominis mei, propter somnia eorum, quæ narrat unusquisque ad proximum suum, sicut obliti sunt patres eorum nominis mei propter Baal.
23.28 Propheta, qui habet somnium, narret somnium et, qui habet sermonem meum, loquatur sermonem meum vere. Quid paleis ad triticum?, dicit Dominus.
23.29 Numquid non verba mea sunt quasi ignis, dicit Dominus, et quasi malleus conterens petram?
23.30 Propterea ecce ego ad prophetas, ait Dominus, qui furantur verba mea unusquisque a proximo suo.
23.31 Ecce ego ad prophetas, ait Dominus, qui assumunt linguas suas et aiunt: “Dicit Dominus”.
23.32 Ecce ego ad prophetantes somnia mendacii, ait Dominus, qui narraverunt ea et seduxerunt populum meum in mendaciis suis et in iactantia sua, cum ego non misissem eos nec mandassem eis; qui nihil profuerunt populo huic, dicit Dominus.
23.33 Si interrogaverit te populus iste vel propheta aut sacerdos dicens: “Quod est onus Domini”, dices ad eos: Vos estis onus; proiciam quippe vos, dicit Dominus.
23.34 Et propheta et sacerdos et populus, qui dicit: “Onus Domini”, visitabo super virum illum et super domum eius.
23.35 Hæc dicetis unusquisque ad proximum et ad fratrem suum: “Quid respondit Dominus?” et “Quid locutus est Dominus?”.
23.36 Sed “Onus Domini” ultra non memorabitis, quia onus erit unicuique sermo suus, et pervertitis verba Dei viventis, Domini exercituum, Dei nostri.
23.37 Hæc dices ad prophetam: “Quid respondit tibi Dominus?” et “Quid locutus est Dominus?”.
23.38 Si autem “Onus Domini” dixeritis, propter hoc hæc dicit Dominus: Quia dixistis sermonem istum: “Onus Domini”, et misi ad vos dicens: Nolite dicere: “Onus Domini”;
23.39 propterea, ecce ego tollam vos portans et proiciam vos et civitatem, quam dedi vobis et patribus vestris, a facie mea;
23.40 et dabo vos in opprobrium sempiternum et in ignominiam æternam, quæ numquam oblivione delebitur ».
24.1 Ostendit mihi Dominus, et ecce duo calathi pleni ficis positi ante templum Domini, postquam transtulit Nabuchodonosor rex Babylonis Iechoniam filium Ioachim regem Iudæ et principes eius et fabrum et inclusorem de Ierusalem et adduxit eos in Babylonem.
24.2 Calathus unus ficus bonas habebat nimis, ut solent ficus esse primi temporis; et calathus unus ficus habebat malas nimis, quæ comedi non poterant, eo quod essent malæ.
24.3 Et dixit Dominus ad me: « Quid tu vides, Ieremia? ». Et dixi: « Ficus, ficus bonas, bonas valde, et malas, malas valde, quæ comedi non possunt, eo quod sint malæ ».
24.4 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
24.5 « Hæc dicit Dominus, Deus Israel: Sicut ficus hæ bonæ, sic cognoscam transmigrationem Iudæ, quam emisi de loco isto in terram Chaldæorum, in bonum.
24.6 Et ponam oculos meos super eos ad placandum et reducam eos in terram hanc et ædificabo eos et non destruam et plantabo eos et non evellam.
24.7 Et dabo eis cor, ut sciant me quia ego sum Dominus; et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum, quia revertentur ad me in toto corde suo.
24.8 Et sicut ficus pessimæ, quæ comedi non possunt, eo quod sint malæ, hæc dicit Dominus, sic dabo Sedeciam regem Iudæ et principes eius et reliquos de Ierusalem, qui remanserunt in terra hac et qui habitant in terra Ægypti.
24.9 Et dabo eos in vexationem afflictionemque omnibus regnis terræ, in opprobrium et in proverbium et in derisum et in maledictionem in universis locis, ad quæ eieci eos.
24.10 Et mittam in eis gladium et famem et pestem, donec consumantur de terra, quam dedi eis et patribus eorum ».
25.1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam de omni populo Iudæ in anno quarto Ioachim filii Iosiæ regis Iudæ — ipse est annus primus Nabuchodonosor regis Babylonis —
25.2 quod locutus est Ieremias propheta ad omnem populum Iudæ et ad universos habitatores Ierusalem dicens:
25.3 « A tertio decimo anno Iosiæ filii Amon regis Iudæ usque ad diem hanc, iste tertius et vicesimus est annus, factum est verbum Domini ad me, et locutus sum ad vos de nocte consurgens et loquens, et non audistis.
25.4 Et misit Dominus ad vos omnes servos suos prophetas, consurgens diluculo mittensque; et non audistis neque inclinastis aures vestras, ut audiretis,
25.5 cum diceret: “Revertimini unusquisque a via sua mala et a pessimis cogitationibus vestris, et habitabitis in terra, quam dedit Dominus vobis et patribus vestris, a sæculo et usque in sæculum;
25.6 et nolite ire post deos alienos, ut serviatis eis adoretisque eos, neque me ad iracundiam provocetis in operibus manuum vestrarum, et non affligam vos.
25.7 Et non audistis me, dicit Dominus, ut me ad iracundiam provocaretis in operibus manuum vestrarum, in malum vestrum”.
25.8 Propterea hæc dicit Dominus exercituum: Pro eo quod non audistis verba mea,
25.9 ecce ego mittam et assumam universas cognationes aquilonis, ait Dominus, et Nabuchodonosor regem Babylonis, servum meum, et adducam eos super terram istam et super habitatores eius et super omnes nationes, quæ in circuitu illius sunt; et interficiam eos et ponam eos in stuporem et in sibilum et in ruinas sempiternas.
25.10 Perdamque ex eis vocem gaudii et vocem lætitiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ, vocem molæ et lumen lucernæ,
25.11 et erit universa terra hæc in solitudinem et in stuporem, et servient omnes gentes istæ regi Babylonis septuaginta annis.
25.12 Cumque impleti fuerint septuaginta anni, visitabo super regem Babylonis et super gentem illam, dicit Dominus, iniquitatem eorum et super terram Chaldæorum; et ponam illam in solitudines sempiternas.
25.13 Et adducam super terram illam omnia verba mea, quæ locutus sum contra eam, omne, quod scriptum est in libro isto, quæcumque prophetavit Ieremias adversum omnes gentes.
25.14 Quia servient eis etiam illi, gentes multæ et reges magni, et reddam eis secundum opera eorum et secundum facta manuum suarum ».
25.15 Quia sic dicit Dominus, Deus Israel, ad me: « Sume calicem vini furoris huius de manu mea et propinabis de illo cunctis gentibus, ad quas ego mittam te;
25.16 et bibent et turbabuntur et insanient a facie gladii, quem ego mittam inter eos ».
25.17 Et accepi calicem de manu Domini et propinavi cunctis gentibus, ad quas misit me Dominus,
25.18 Ierusalem et civitatibus Iudæ et regibus eius et principibus eius, ut darem eos in solitudinem et in stuporem, in sibilum et in maledictionem, sicut est dies ista;
25.19 pharaoni regi Ægypti et servis eius et principibus eius et omni populo eius;
25.20 et omni vulgo promiscuo et cunctis regibus terræ Us et cunctis regibus terræ Philisthim et Ascaloni et Gazæ et Accaroni et reliquiis Azoti,
25.21 Edom et Moab et filiis Ammon;
25.22 et cunctis regibus Tyri et universis regibus Sidonis et regibus terræ insularum, qui sunt trans mare;
25.23 et Dedan et Thema et Buz et universis, qui attonsi sunt in comam;
25.24 et cunctis regibus Arabiæ et cunctis regibus vulgi promiscui, qui habitant in deserto,
25.25 et cunctis regibus Zimri et cunctis regibus Elam et cunctis regibus Medorum,
25.26 cunctis quoque regibus aquilonis de prope et de longe, unicuique post fratrem suum et omnibus regnis terræ, quæ super faciem eius sunt; et rex Sesach bibet post eos.
25.27 « Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Bibite et inebriamini et vomite; et cadite neque surgatis a facie gladii, quem ego mittam inter vos.
25.28 Cumque noluerint accipere calicem de manu tua, ut bibant, dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum: Bibentes bibetis;
25.29 quia ecce in civitate, super quam invocatum est nomen meum, ego incipio affligere, et vos immunes eritis? Non eritis immunes; gladium enim ego voco super omnes habitatores terræ, dicit Dominus exercituum.
25.30 Et tu prophetabis ad eos omnia verba hæc et dices ad illos: Dominus de excelso rugiet et de habitaculo sancto suo dabit vocem suam; rugiens rugiet super pascua sua, celeuma quasi calcantium concinetur adversus omnes habitatores terræ.
25.31 Pervenit sonitus usque ad extrema terræ, quia iudicium Domino cum gentibus; in iudicium venit ipse cum omni carne; impios tradidit gladio, dicit Dominus.
25.32 Hæc dicit Dominus exercituum: Ecce afflictio egreditur de gente in gentem, et turbo magnus surgit a summitatibus terræ ».
25.33 Et erunt interfecti Domini in die illa a summo terræ usque ad summum eius; non plangentur et non colligentur neque sepelientur: in sterquilinium super faciem terræ erunt.
25.34 Ululate, pastores, et clamate; et volutamini vos in pulvere, optimates gregis, quia completi sunt dies vestri ad occisionem et ad dispersionem vestram, et cadetis quasi vasa pretiosa.
25.35 Et peribit fuga a pastoribus, et salvatio ab optimatibus gregis.
25.36 Vox clamoris pastorum et ululatus optimatium gregis, quia vastavit Dominus pascua eorum.
25.37 Et conticuerunt arva pacis a facie iræ furoris Domini.
25.38 Dereliquit quasi leo umbraculum suum, quia facta est terra eorum in desolationem, a facie iræ violentæ et a facie iræ furoris Domini.
26.1 In principio regni Ioachim filii Iosiæ regis Iudæ factum est verbum istud a Domino dicens:
26.2 « Hæc dicit Dominus: Sta in atrio domus Domini et loqueris ad omnes civitates Iudæ, de quibus veniunt, ut adorent in domo Domini, universos sermones, quos ego mandavi tibi, ut loquaris ad eos: noli subtrahere verbum,
26.3 si forte audiant et convertantur unusquisque a via sua mala, et pæniteat me mali, quod cogito facere eis propter malitiam operum eorum.
26.4 Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus: Si non audieritis me, ut ambuletis in lege mea, quam dedi vobis,
26.5 ut audiatis sermones servorum meorum prophetarum, quos ego misi ad vos de nocte consurgens et dirigens, et non audistis,
26.6 dabo domum istam sicut Silo et urbem hanc dabo in maledictionem cunctis gentibus terræ ».
26.7 Et audierunt sacerdotes et prophetæ et omnis populus Ieremiam loquentem verba hæc in domo Domini.
26.8 Cumque complesset Ieremias loquens omnia, quæ præceperat ei Dominus, ut loqueretur ad universum populum, apprehenderunt eum sacerdotes et prophetæ et omnis populus dicens: « Morte moriaris!
26.9 Quare prophetasti in nomine Domini dicens: “Sicut Silo erit domus hæc, et urbs ista desolabitur, eo quod non sit habitator”? ». Et congregatus est omnis populus adversus Ieremiam in domo Domini.
26.10 Et audierunt principes Iudæ verba hæc et ascenderunt de domo regis in domum Domini et sederunt in introitu portæ domus Domini Novæ.
26.11 Et locuti sunt sacerdotes et prophetæ ad principes et ad omnem populum dicentes: « Iudicium mortis est viro huic, quia prophetavit adversus civitatem istam, sicut audistis auribus vestris ».
26.12 Et ait Ieremias ad omnes principes et ad universum populum dicens: « Dominus misit me, ut prophetarem ad domum istam et ad civitatem hanc omnia verba, quæ audistis.
26.13 Nunc ergo bonas facite vias vestras et opera vestra et audite vocem Domini Dei vestri, et pænitebit Dominum mali, quod locutus est adversum vos.
26.14 Ego autem ecce in manibus vestris sum; facite mihi, quod bonum et rectum est in oculis vestris.
26.15 Verumtamen scitote et cognoscite quod si occideritis me, sanguinem innocentem tradetis contra vosmetipsos et contra civitatem istam et habitatores eius; in veritate enim misit me Dominus ad vos, ut loquerer in auribus vestris omnia verba hæc ».
26.16 Et dixerunt principes et omnis populus ad sacerdotes et prophetas: « Non est viro huic iudicium mortis, quia in nomine Domini Dei nostri locutus est ad nos ».
26.17 Surrexerunt ergo viri de senioribus terræ et dixerunt ad omnem cœtum populi loquentes:
26.18 « Michæas Morasthites fuit propheta in diebus Ezechiæ regis Iudæ et ait ad omnem populum Iudæ dicens: “Hæc dicit Dominus exercituum: Sion quasi ager arabitur, et Ierusalem in acervum lapidum erit, et mons domus in excelsa silvarum”.
26.19 Numquid morte condemnavit eum Ezechias rex Iudæ et omnis Iuda? Numquid non timuerunt Dominum et deprecati sunt faciem Domini, et pænituit Dominum mali, quod locutus fuerat adversum eos? Et nos facimus malum grande contra animas nostras! ».
26.20 Fuit quoque vir prophetans in nomine Domini Urias filius Semei de Cariathiarim et prophetavit adversus civitatem istam et adversus terram hanc iuxta omnia verba Ieremiæ.
26.21 Et audivit rex Ioachim et omnes potentes et principes eius verba hæc, et quæsivit rex interficere eum; et audivit Urias et timuit fugitque et ingressus est Ægyptum.
26.22 Et misit rex Ioachim viros in Ægyptum, Elnathan filium Achobor et viros cum eo in Ægyptum;
26.23 et eduxerunt Uriam de Ægypto et adduxerunt eum ad regem Ioachim, et percussit eum gladio et proiecit cadaver eius in sepulcris filiorum vulgi.
26.24 Igitur manus Ahicam filii Saphan fuit cum Ieremia, ut non traderetur in manus populi, et interficerent eum.
27.1 In principio regni Sedeciæ filii Iosiæ regis Iudæ factum est verbum istud ad Ieremiam a Domino dicens:
27.2 « Hæc dicit Dominus ad me: Fac tibi vincula et iuga et pones ea in collo tuo
27.3 et mittes ea ad regem Edom et ad regem Moab et ad regem filiorum Ammon et ad regem Tyri et ad regem Sidonis in manu nuntiorum, qui venerunt Ierusalem ad Sedeciam regem Iudæ;
27.4 et præcipies eis, ut ad dominos suos loquantur: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Hæc dicetis ad dominos vestros:
27.5 Ego feci terram et hominem et iumenta, quæ sunt super faciem terræ, in fortitudine mea magna et in brachio meo extento et dedi eam ei, qui placuit in oculis meis.
27.6 Et nunc itaque ego dedi omnes terras istas in manu Nabuchodonosor regis Babylonis servi mei, insuper et bestias agri dedi ei, ut serviant illi;
27.7 et servient ei omnes gentes et filio eius et filio filii eius, donec veniat tempus terræ eius etiam ipsius; et servient ei gentes multæ et reges magni.
27.8 Gens autem et regnum, quod non servierit Nabuchodonosor regi Babylonis, et quicumque non curvaverit collum suum sub iugo regis Babylonis, in gladio et in fame et in peste visitabo super gentem illam, ait Dominus, donec consumam eos in manu eius.
27.9 Vos ergo nolite audire prophetas vestros et divinos et somniatores et augures et maleficos, qui dicunt vobis: “Non servietis regi Babylonis”,
27.10 quia mendacium prophetant vobis, ut longe vos faciant de terra vestra, et eiciam vos, et pereatis.
27.11 Porro gens, quæ subiecerit cervicem suam sub iugo regis Babylonis et servierit ei, dimittam eam in terra sua, dicit Dominus, et colet eam et habitabit in ea ».
27.12 Et ad Sedeciam regem Iudæ locutus sum secundum omnia verba hæc dicens: « Subicite colla vestra sub iugo regis Babylonis et servite ei et populo eius, et vivetis.
27.13 Quare moriemini tu et populus tuus gladio, fame et peste, sicut locutus est Dominus ad gentem, quæ servire noluerit regi Babylonis?
27.14 Nolite audire verba prophetarum dicentium vobis: “Non servietis regi Babylonis”, quia mendacium ipsi loquuntur vobis.
27.15 Quia non misi eos, ait Dominus, et ipsi prophetant in nomine meo mendaciter, ut eiciam vos et pereatis, tam vos quam prophetæ, qui vaticinantur vobis ».
27.16 Et ad sacerdotes et ad populum istum locutus sum dicens: « Hæc dicit Dominus: Nolite audire verba prophetarum vestrorum, qui prophetant vobis dicentes: “Ecce vasa domus Domini revertentur de Babylone nunc cito”. Mendacium enim prophetant vobis.
27.17 Nolite ergo audire eos, sed servite regi Babylonis, ut vivatis. Quare datur hæc civitas in solitudinem?
27.18 Et si prophetæ sunt, et est verbum Domini in eis, occurrant Domino exercituum, ut non veniant vasa, quæ derelicta fuerant in domo Domini et in domo regis Iudæ et in Ierusalem, in Babylonem ».
27.19 Quia hæc dicit Dominus exercituum ad columnas et ad mare et ad bases et ad reliqua vasorum, quæ remanserunt in civitate hac,
27.20 quæ non tulit Nabuchodonosor rex Babylonis, cum transferret Iechoniam filium Ioachim regem Iudæ de Ierusalem in Babylonem et omnes optimates Iudæ et Ierusalem;
27.21 quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel, ad vasa, quæ derelicta sunt in domo Domini et in domo regis Iudæ et Ierusalem:
27.22 “In Babylonem transferentur et ibi erunt usque ad diem visitationis eorum, dicit Dominus; et afferri faciam ea et restitui in loco isto ».
28.1 Et factum est in anno illo, in principio regni Sedeciæ regis Iudæ, in anno quarto in mense quinto, dixit ad me Hananias filius Azur propheta de Gabaon in domo Domini coram sacerdotibus et omni populo dicens:
28.2 « Hæc dicit Domi nus exercituum, Deus Israel: Contrivi iugum regis Babylonis.
28.3 Adhuc duo anni dierum, et ego referri faciam ad locum istum omnia vasa domus Domini, quæ tulit Nabuchodonosor rex Babylonis de loco isto et transtulit ea in Babylonem.
28.4 Et Iechoniam filium Ioachim regem Iudæ et omnem transmigrationem Iudæ, qui ingressi sunt in Babylonem, ego convertam ad locum istum, ait Dominus; conteram enim iugum regis Babylonis ».
28.5 Et dixit Ieremias propheta ad Hananiam prophetam in oculis sacerdotum et in oculis omnis populi, qui stabat in domo Domini,
28.6 et ait Ieremias propheta: « Amen, sic faciat Dominus! Suscitet Dominus verba tua, quæ prophetasti, ut referantur vasa in domum Domini et omnis transmigratio de Babylone ad locum istum.
28.7 Verumtamen audi verbum hoc, quod ego loquor in auribus tuis et in auribus universi populi:
28.8 Prophetæ, qui fuerunt ante me et ante te ab initio et prophetaverunt super terras multas et super regna magna de prœlio et de afflictione et de peste;
28.9 propheta, qui vaticinatur pacem, cum venerit verbum eius, scietur propheta, quem misit Dominus in veritate ».
28.10 Et tulit Hananias propheta iugum de collo Ieremiæ prophetæ et confregit illud;
28.11 et ait Hananias in conspectu omnis populi dicens: « Hæc dicit Dominus: Sic confringam iugum Nabuchodonosor regis Babylonis post duos annos dierum de collo omnium gentium ». Et abiit Ieremias propheta in viam suam.
28.12 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam, postquam confregit Hananias propheta iugum de collo Ieremiæ prophetæ, dicens:
28.13 “Vade et dices Hananiæ: Hæc dicit Dominus: Iuga lignea contrivisti et facies pro eis iuga ferrea.
28.14 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Iugum ferreum posui super collum cunctarum gentium istarum, ut serviant Nabuchodonosor regi Babylonis, et servient ei; insuper et bestias terræ dedi ei ».
28.15 Et dixit Ieremias propheta ad Hananiam prophetam: “Audi, Hanania! Non misit te Dominus, et tu confidere fecisti populum istum in mendacio.
28.16 Idcirco hæc dicit Dominus: Ecce emittam te a facie terræ; hoc anno morieris, adversum enim Dominum prævaricationem locutus es ».
28.17 Et mortuus est Hananias propheta in anno illo, mense septimo.
29.1 Et hæc sunt verba epistulæ, quam misit Ieremias propheta de Ierusalem ad reliquias seniorum transmigrationis et ad sacerdotes et ad prophetas et ad omnem populum, quem traduxerat Nabuchodonosor de Ierusalem in Babylonem,
29.2 postquam egressus est Iechonias rex et domina et eunuchi et principes Iudæ et Ierusalem et faber et inclusor de Ierusalem,
29.3 in manu Elasa filii Saphan et Gamariæ filii Helciæ, quos misit Sedecias rex Iudæ ad Nabuchodonosor regem Babylonis in Babylonem dicens:
29.4 « Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel, omni transmigrationi, quam transtuli de Ierusalem in Babylonem:
29.5 Ædificate domos et habitate et plantate hortos et comedite fructum eorum,
29.6 accipite uxores et generate filios et filias et date filiis vestris uxores et filias vestras date viris, et pariant filios et filias, et multiplicamini ibi et nolite esse pauci numero.
29.7 Et quærite pacem civitatis, ad quam transmigrare vos feci, et orate pro ea ad Dominum, quia in pace illius erit pax vobis.
29.8 Hæc enim dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Non vos seducant prophetæ vestri, qui sunt in medio vestrum, et divini vestri, et ne attendatis ad somnia vestra, quæ vos somniatis,
29.9 quia falso ipsi prophetant vobis in nomine meo, et non misi eos, dicit Dominus.
29.10 Quia hæc dicit Dominus: Cum impleti fuerint in Babylone septuaginta anni, visitabo vos et suscitabo super vos verbum meum bonum, ut reducam vos ad locum istum.
29.11 Ego enim scio cogitationes, quas ego cogito super vos, ait Dominus, cogitationes pacis et non afflictionis, ut dem vobis posteritatem et spem.
29.12 Et invocabitis me et ibitis; et orabitis me, et ego exaudiam vos.
29.13 Quæretis me et invenietis, cum quæsieritis me in toto corde vestro.
29.14 Et inveniar a vobis, ait Dominus, et reducam captivitatem vestram et congregabo vos de universis gentibus et de cunctis locis, ad quæ expuli vos, dicit Dominus; et reverti vos faciam ad locum, de quo transmigrare vos feci.
29.15 Quia dixistis: “Suscitavit nobis Dominus prophetas in Babylone”.
29.16 Quia hæc dicit Dominus ad regem, qui sedet super solium David, et ad omnem populum habitatorem urbis huius, ad fratres vestros, qui non sunt egressi vobiscum in transmigrationem,
29.17 hæc dicit Dominus exercituum: Ecce mittam in eis gladium et famem et pestem et ponam eos quasi ficus malas, quæ comedi non possunt, eo quod pessimæ sint;
29.18 et persequar eos in gladio et in fame et in pestilentia et dabo eos in vexationem universis regnis terræ, in maledictionem et in stuporem et in sibilum et in opprobrium cunctis gentibus, ad quas ego eieci eos,
29.19 eo quod non audierint verba mea, dicit Dominus, quæ misi ad eos per servos meos prophetas, de nocte consurgens et mittens, et non audistis, dicit Dominus.
29.20 Vos ergo audite verbum Domini, omnis transmigratio, quam emisi de Ierusalem in Babylonem.
29.21 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel, ad Achab filium Colaiæ et ad Sedeciam filium Maasiæ, qui prophetant vobis in nomine meo mendaciter: Ecce ego tradam eos in manu Nabuchodonosor regis Babylonis, et percutiet eos in oculis vestris;
29.22 et assumetur ex eis maledictio omni transmigrationi Iudæ, quæ est in Babylone, dicentium: “Ponat te Dominus sicut Sedeciam et sicut Achab, quos frixit rex Babylonis in igne!”;
29.23 pro eo quod fecerint stultitiam in Israel et mœchati sunt in uxores amicorum suorum et locuti sunt verbum in nomine meo mendaciter, quod non mandavi eis. Ego enim scio et sum testis, dicit Dominus.
29.24 Et ad Semeiam Nehelamiten dices:
29.25 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel, pro eo quod misisti in nomine tuo epistulas ad omnem populum, qui est in Ierusalem, et ad Sophoniam filium Maasiæ sacerdotem et ad universos sacerdotes dicens:
29.26 “Dominus dedit te sacerdotem pro Ioiada sacerdote, ut sis præfectus in domo Domini super omnem virum arrepticium et prophetantem, ut mittas eum in nervum et in vincula.
29.27 Et nunc quare non increpasti Ieremiam Anathothiten, qui prophetat vobis?
29.28 Quia super hoc misit ad nos in Babylonem dicens: Longum est; ædificate domos et habitate et plantate hortos et comedite fructum eorum” ».
29.29 Legit ergo Sophonias sacerdos epistulam istam in auribus Ieremiæ prophetæ.
29.30 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam dicens:
29.31 « Mitte ad omnem transmigrationem dicens: Hæc dicit Dominus ad Semeiam Nehelamiten: Pro eo quod prophetavit vobis Semeias, et ego non misi eum, et fecit vos confidere in mendacio,
29.32 idcirco hæc dicit Dominus: Ecce ego visitabo super Semeiam Nehelamiten et super semen eius; non erit ei vir sedens in medio populi huius, et non videbit bonum, quod ego faciam populo meo, ait Dominus, quia prævaricationem locutus est adversus Dominum ».
30.1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino dicens:
30.2 « Hæc dicit Dominus, Deus Israel, dicens: Scribe tibi omnia verba, quæ locutus sum ad te, in libro;
30.3 ecce enim dies veniunt, dicit Dominus, et convertam sortem populi mei Israel et Iudæ, ait Dominus, et convertam eos ad terram, quam dedi patribus eorum, et possidebunt eam ».
30.4 Et hæc verba, quæ locutus est Dominus ad Israel et ad Iudam:
30.5 « Quoniam hæc dicit Dominus: Vocem terroris audivimus, formido et non est pax.
30.6 Interrogate et videte, si generat masculus; quare ergo vidi omnis viri manum super lumbum suum quasi parturientis, et conversæ sunt universæ facies in auruginem?
30.7 Væ, quia magna dies illa, nec est similis eius, tempusque tribulationis est Iacob, et ex ipso salvabitur.
30.8 Et erit: in die illa, ait Dominus exercituum, conteram iugum eius de collo tuo et vincula tua dirumpam; et non dominabuntur ei amplius alieni,
30.9 sed servient Domino Deo suo et David regi suo, quem suscitabo eis.
30.10 Tu ergo ne timeas, serve meus Iacob, ait Dominus, neque paveas, Israel, quia ecce ego salvabo te de terra longinqua et semen tuum de terra captivitatis eorum; et revertetur Iacob et quiescet et securus erit, et non erit quem formidet;
30.11 quoniam tecum ego sum, ait Dominus, ut salvem te. Faciam enim consummationem in cunctis gentibus, in quibus dispersi te; te autem non faciam in consummationem, sed castigabo te in iudicio nec quasi innocenti parcam tibi.
30.12 Quia hæc dicit Dominus: Insanabilis fractura tua, pessima plaga tua;
30.13 non est qui iudicet iudicium tuum; sunt ulceri medicamina, tibi vero cicatrix non obducitur.
30.14 Omnes amatores tui obliti sunt tui, te non quærunt; plaga enim inimici percussi te castigatione crudeli: propter multitudinem iniquitatis tuæ dura facta sunt peccata tua.
30.15 Quid clamas super contritione tua? Insanabilis est dolor tuus. Propter multitudinem iniquitatis tuæ et propter dura peccata tua feci hæc tibi.
30.16 Propterea omnes, qui comedunt te, devorabuntur, et universi hostes tui in captivitatem ducentur, et, qui te vastant, vastabuntur, cunctosque prædatores tuos dabo in prædam.
30.17 Obducam enim cicatricem tibi et a vulneribus tuis sanabo te, dicit Dominus, quia Eiectam vocaverunt te, Sion hæc, quæ non habebat requirentem.
30.18 Hæc dicit Dominus: Ecce ego convertam sortem tabernaculorum Iacob et tectis eius miserebor, et ædificabitur civitas in ruinis suis, et arx in loco suo fundabitur;
30.19 et egredietur de eis laus voxque ludentium. Et multiplicabo eos, et non imminuentur, et glorificabo eos, et non attenuabuntur.
30.20 Et erunt filii eius sicut a principio, et cœtus eius coram me permanebit, et visitabo adversum omnes, qui tribulant eum.
30.21 Et erit dux eius ex eo, et princeps de medio eius procedet; et applicabo eum, et accedet ad me. Quis enim iste est, qui pignori dabit cor suum, ut appropinquet mihi?, ait Dominus.
30.22 Et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum.
30.23 Ecce turbo Domini, furor egrediens, procella ruens; in capite impiorum conquiescet.
30.24 Non cessabit ab ira indignationis Dominus, donec faciat et compleat cogitationes cordis sui; in novissimo dierum intellegetis ea.
31.1 In tempore illo, dicit Dominus, ero Deus universis cognationibus Israel, et ipsi erunt mihi in populum.
31.2 Hæc dicit Dominus: Invenit gratiam in deserto populus, qui remanserat a gladio; vadet ad requiem suam Israel ».
31.3 De longe Dominus apparuit mihi: « In caritate perpetua dilexi te; ideo attraxi te in misericordia.
31.4 Rursumque ædificabo te, et ædificaberis, virgo Israel; adhuc ornaberis tympanis tuis et egredieris in choro ludentium.
31.5 Adhuc plantabis vineas in montibus Samariæ; plantabunt plantantes et vindemiabunt.
31.6 Quia erit dies, in qua clamabunt custodes in monte Ephraim: “Surgite, et ascendamus in Sion ad Dominum Deum nostrum”.
31.7 Quia hæc dicit Dominus: Exsultate in lætitia propter Iacob et hinnite capiti gentium; personate, canite et dicite: “Salva, Domine, populum tuum, reliquias Israel”.
31.8 Ecce ego adducam eos de terra aquilonis et congregabo eos ab extremis terræ; inter quos erunt cæcus et claudus, prægnans et pariens simul: cœtus magnus revertentium huc.
31.9 In fletu venient, et in deprecatione reducam eos et adducam eos per torrentes aquarum in via recta, et non impingent in ea, quia factus sum Israeli pater, et Ephraim primogenitus meus est ».
31.10 Audite verbum Domini, gentes, et annuntiate in insulis, quæ procul sunt, et dicite: « Qui dispersit Israel, congregabit eum et custodiet eum sicut pastor gregem suum ».
31.11 Redemit enim Dominus Iacob et liberavit eum de manu potentioris.
31.12 Et venient et laudabunt in monte Sion et confluent ad bona Domini super frumento et vino et oleo et fetu pecorum et armentorum; eritque anima eorum quasi hortus irriguus, et ultra non esurient.
31.13 Tunc lætabitur virgo in choro, iuvenes et senes simul. « Et convertam luctum eorum in gaudium et consolabor eos et lætificabo a dolore suo.
31.14 Et inebriabo animam sacerdotum pinguedine, et populus meus bonis meis adimplebitur », ait Dominus.
31.15 Hæc dicit Dominus: « Vox in Rama audita est lamentationis, luctus et fletus Rachel plorantis filios suos et nolentis consolari super eis, quia non sunt ». nota
31.16 Hæc dicit Dominus: « Quiescat vox tua a ploratu, et oculi tui a lacrimis, quia est merces operi tuo, ait Dominus, et revertentur de terra inimici.
31.17 Et est spes novissimis tuis, ait Dominus, et revertentur filii ad terminos suos.
31.18 Audiens audivi Ephraim transmigrantem: “Castigasti me, et eruditus sum quasi iuvenculus indomitus; converte me, et convertar, quia tu Dominus Deus meus.
31.19 Postquam enim convertisti me, egi pænitentiam; et postquam ostendisti mihi, percussi femur meum; confusus sum et erubui, quoniam sustinui opprobrium adulescentiæ meæ”.
31.20 Estne filius honorabilis mihi Ephraim aut puer delectabilis, quia ex quo locutus sum de eo, adhuc recordabor eius? Idcirco conturbata sunt viscera mea super eum: miserans miserebor eius », ait Dominus.
31.21 Statue tibi lapides, pone tibi signa, dirige cor tuum in iter, viam, in qua ambulasti; revertere, virgo Israel, revertere ad civitates tuas istas.
31.22 Usquequo vagaberis, filia rebellis? Quia creavit Dominus novum super terram: femina circumdabit virum.
31.23 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: « Adhuc dicent verbum istud in terra Iudæ et in urbibus eius, cum convertero sortem eorum: “Benedicat tibi Dominus, habitaculum iustitiæ, mons sanctus”.
31.24 Et habitabunt in eo Iudas et omnes civitates eius simul, agricolæ et minantes greges.
31.25 Quia inebriavi animam lassam et omnem animam esurientem saturavi ».
31.26 Ideo quasi de somno suscitatus sum et vidi, et somnus meus dulcis mihi.
31.27 « Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et seminabo domum Israel et domum Iudæ semine hominum et semine iumentorum.
31.28 Et sicut vigilavi super eos, ut evellerem et demolirer et dissiparem et disperderem et affligerem, sic vigilabo super eos, ut ædificem et plantem, ait Dominus.
31.29 In diebus illis non dicent ultra: “Patres comederunt uvam acerbam, et dentes filiorum obstupuerunt”,
31.30 sed unusquisque in iniquitate sua morietur; omnis homo, qui comederit uvam acerbam, obstupescent dentes eius.
31.31 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et feriam domui Israel et domui Iudæ pactum novum; nota
31.32 non secundum pactum, quod pepigi cum patribus eorum in die qua apprehendi manum eorum, ut educerem eos de terra Ægypti, pactum, quod irritum fecerunt, et ego dominatus sum eorum, dicit Dominus.
31.33 Sed hoc erit pactum, quod feriam cum domo Israel post dies illos, dicit Dominus: Dabo legem meam in visceribus eorum et in corde eorum scribam eam; et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in populum. nota
31.34 Et non docebit ultra vir proximum suum, et vir fratrem suum dicens: “Cognosce Dominum”; omnes enim cognoscent me, a minimo eorum usque ad maximum, ait Dominus, quia propitiabor iniquitati eorum et peccati eorum non memorabor amplius ».
31.35 Hæc dicit Dominus, qui dat solem in lumine diei, ordinem lunæ et stellarum in lumine noctis, qui turbat mare, et fremunt fluctus eius, Dominus exercituum nomen illi:
31.36 « Si defecerint leges istæ coram me, dicit Dominus, tunc et semen Israel deficiet, ut non sit gens coram me cunctis diebus ».
31.37 Hæc dicit Dominus: « Si mensurari potuerint cæli sursum, et investigari fundamenta terræ deorsum, et ego abiciam universum semen Israel propter omnia, quæ fecerunt, dicit Dominus.
31.38 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et ædificabitur civitas Domino a turre Hananeel usque ad portam Anguli,
31.39 et exibit ultra norma mensuræ in conspectu eius super collem Gareb et vertetur in Goa,
31.40 et omnis vallis cadaverum et cineris et universa regio usque ad torrentem Cedron et usque ad angulum portæ Equorum orientalis sanctum Domini; non evelletur et non destruetur ultra in perpetuum ».
32.1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino in anno decimo Sedeciæ regis Iudæ; ipse est annus decimus octavus Nabuchodonosor.
32.2 Tunc exercitus regis Babylonis obsidebat Ierusalem, et Ieremias propheta erat clausus in atrio custodiæ, qui erat in domo regis Iudæ.
32.3 Clauserat enim eum Sedecias rex Iudæ dicens: « Quare vaticinaris dicens: “Hæc dicit Dominus: Ecce ego dabo civitatem istam in manu regis Babylonis, et capiet eam;
32.4 et Sedecias rex Iudæ non effugiet de manu Chaldæorum, sed tradetur in manus regis Babylonis, et loquetur os eius cum ore illius, et oculi eius oculos illius videbunt;
32.5 et in Babylonem ducet Sedeciam, et ibi erit, donec visitem eum, ait Dominus; si autem dimicaveritis adversum Chaldæos, nihil prosperum habebitis”? ».
32.6 Et dixit Ieremias: « Factum est verbum Domini ad me dicens:
32.7 Ecce Hanameel filius Sellum patruelis tuus veniet ad te dicens: “Eme tibi agrum meum, qui est in Anathoth; tibi enim competit ex propinquitate, ut emas”.
32.8 Et venit ad me Hanameel filius patrui mei secundum verbum Domini ad vestibulum custodiæ et ait ad me: “Posside agrum meum, qui est in Anathoth in terra Beniamin, quia tibi competit hereditas, et tu propinquus es, ut possideas”. Intellexi autem quod verbum Domini esset
32.9 et emi agrum ab Hanameel filio patrui mei, qui est in Anathoth, et appendi ei argentum: septem et decem siclos argenteos.
32.10 Et scripsi in libro et signavi et adhibui testes et appendi argentum in statera.
32.11 Et accepi librum possessionis signatum, continentem stipulationes et rata, et apertum;
32.12 et dedi librum possessionis Baruch filio Neriæ filii Maasiæ in oculis Hanameel patruelis mei et in oculis testium, qui obsignaverant in libro emptionis, et in oculis omnium Iudæorum, qui sedebant in atrio custodiæ.
32.13 Et præcepi Baruch coram eis dicens:
32.14 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Sume libros istos, librum emptionis hunc signatum et librum hunc, qui apertus est; et pones illos in vase fictili, ut permanere possint diebus multis.
32.15 Hæc enim dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Adhuc possidebuntur domus et agri et vineæ in terra ista.
32.16 Et oravi ad Dominum, postquam tradidi librum possessionis Baruch filio Neriæ, dicens:
32.17 Heu, Domine Deus, ecce tu fecisti cælum et terram in fortitudine tua magna et in brachio tuo extento; non erit tibi difficile omne verbum,
32.18 qui facis misericordiam in milibus et reddis iniquitatem patrum in sinum filiorum eorum post eos; Deus magne, potens, Dominus exercituum nomen eius:
32.19 magnus consilio et potens in operibus, cuius oculi aperti sunt super omnes vias filiorum Adam, ut reddas unicuique secundum vias suas et secundum fructum operum eius.
32.20 Qui posuisti signa et portenta in terra Ægypti usque ad diem hanc et in Israel et in hominibus; et fecisti tibi nomen, sicut est dies hæc.
32.21 Et eduxisti populum tuum Israel de terra Ægypti in signis et in portentis et in manu robusta et in brachio extento et in terrore magno.
32.22 Et dedisti eis terram hanc, quam iurasti patribus eorum, ut dares eis, terram fluentem lacte et melle.
32.23 Et ingressi sunt et possederunt eam; et non obœdierunt voci tuæ et in lege tua non ambulaverunt: omnia, quæ mandasti eis, ut facerent, non fecerunt; et occurrere fecisti eis omnia mala hæc.
32.24 Ecce munitiones exstructæ sunt adversum civitatem, ut capiatur, et urbs data est in manu Chaldæorum, qui prœliantur adversus eam, in gladio et fame et pestilentia; et quæcumque locutus es, acciderunt, ut tu ipse cernis.
32.25 Et tu dicis mihi, Domine Deus: Eme agrum argento et adhibe testes, cum urbs data sit in manu Chaldæorum ».
32.26 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam dicens:
32.27 « Ecce ego Dominus, Deus universæ carnis; numquid mihi difficile erit omne verbum?
32.28 Propterea hæc dicit Dominus: Ecce ego tradam civitatem istam in manus Chaldæorum et in manus regis Babylonis, et capiet eam.
32.29 Et venient Chaldæi prœliantes adversum urbem hanc et succendent eam igni et comburent eam et domos, in quarum domatibus sacrificabant Baal et libabant diis alienis libamina ad irritandum me.
32.30 Erant enim filii Israel et filii Iudæ iugiter facientes malum in oculis meis ab adulescentia sua, filii Israel, qui usque nunc exacerbant me in opere manuum suarum, dicit Dominus.
32.31 Quia in furorem et in indignationem meam facta est mihi civitas hæc a die, qua ædificaverunt eam, usque ad diem istam, qua auferetur de conspectu meo
32.32 propter omnem malitiam filiorum Israel et filiorum Iudæ, quam fecerunt, ad iracundiam me provocantes, ipsi et reges eorum, principes eorum et sacerdotes eorum et prophetæ eorum, viri Iudæ et habitatores Ierusalem.
32.33 Et verterunt ad me terga et non facies, cum docerem eos diluculo consurgens et erudiens, et nollent audire, ut acciperent disciplinam.
32.34 Et posuerunt idola sua in domo, super quam invocatum est nomen meum, ut polluerent eam;
32.35 et ædificaverunt excelsa Baal, quæ sunt in valle Benennom, ut initiarent filios suos et filias suas Moloch; quod non mandavi eis, nec ascendit in cor meum, ut facerent abominationem hanc et in peccatum deducerent Iudam ».
32.36 Et nunc propter ista, hæc dicit Dominus, Deus Israel, ad civitatem hanc, de qua vos dicitis quod tradatur in manus regis Babylonis in gladio et in fame et in peste:
32.37 « Ecce ego congregabo eos de universis terris, ad quas eieci eos in furore meo et in ira mea et in indignatione grandi; et reducam eos ad locum istum et habitare eos faciam confidenter.
32.38 Et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum.
32.39 Et dabo eis cor unum et viam unam, ut timeant me universis diebus, et bene sit eis et filiis eorum post eos.
32.40 Et feriam eis pactum sempiternum et non desinam eis benefacere et timorem meum dabo in corde eorum, ut non recedant a me.
32.41 Et lætabor super eis, cum bene eis fecero, et plantabo eos in terra ista in veritate, in toto corde meo et in tota anima mea.
32.42 Quia hæc dicit Dominus: Sicut adduxi super populum istum omne malum hoc grande, sic adducam super eos omne bonum, quod ego loquor ad eos,
32.43 et possidebuntur agri in terra ista, de qua vos dicitis quod deserta sit, eo quod non remanserit homo et iumentum, et data sit in manu Chaldæorum.
32.44 Agri ementur pecunia et scribentur in libro, et imprimetur signum, et testes adhibebuntur in terra Beniamin et in circuitu Ierusalem, in civitatibus Iudæ et in civitatibus montanis et in civitatibus Sephelæ et in civitatibus, quæ ad austrum sunt, quia convertam sortem eorum », ait Dominus.
33.1 Et factum est verbum Domi ni ad Ieremiam secundo, cum adhuc clausus esset in atrio custodiæ, dicens:
33.2 « Hæc dicit Dominus, qui facturus est id, Dominus, qui formaturus est illud et paraturus, Dominus nomen eius:
33.3 Clama ad me, et exaudiam te et annuntiabo tibi grandia et inaccessibilia, quæ nescis.
33.4 Quia hæc dicit Dominus, Deus Israel, super domos urbis huius et ad domos regis Iudæ, quæ destructæ sunt, pro munitionibus et pro gladio
33.5 venientium, ut dimicent cum Chaldæis et impleant eas cadaveribus hominum, quos percussi in furore meo et in indignatione mea, abscondens faciem meam a civitate hac propter omnem malitiam eorum.
33.6 Ecce ego obducam ei cicatricem et sanitatem et curabo eos et revelabo illis abundantiam pacis et veritatis
33.7 et convertam sortem Iudæ et sortem Israel et ædificabo eos sicut a principio.
33.8 Et emundabo illos ab omni iniquitate sua, in qua peccaverunt mihi, et propitius ero cunctis iniquitatibus eorum, in quibus deliquerunt mihi et spreverunt me;
33.9 et erit mihi in nomen et in gaudium et in laudem et in exsultationem cunctis gentibus terræ, quæ audierint omnia bona, quæ ego facturus sum eis; et pavebunt et turbabuntur in universis bonis et in omni pace, quam ego faciam eis.
33.10 Hæc dicit Dominus: Adhuc audietur in loco isto, quem vos dicitis esse desertum, eo quod non sit homo et iumentum in civitatibus Iudæ et foris Ierusalem, quæ desolatæ sunt absque homine et absque habitatore et absque pecore,
33.11 vox gaudii et vox lætitiæ, vox sponsi et vox sponsæ, vox dicentium: “Confitemini Domino exercituum, quoniam bonus Dominus, quoniam in æternum misericordia eius”; et portantium vota in domum Domini; reducam enim sortem terræ sicut a principio, dicit Dominus.
33.12 Hæc dicit Dominus exercituum: Adhuc erit in loco isto deserto, absque homine et absque iumento, et in cunctis civitatibus eius habitaculum pastorum accubantium gregum.
33.13 In civitatibus montuosis et in civitatibus Sephelæ et in civitatibus, quæ ad austrum sunt, et in terra Beniamin et in circuitu Ierusalem et in civitatibus Iudæ adhuc transibunt greges ad manum numerantis, ait Dominus.
33.14 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et suscitabo verbum bonum, quod locutus sum ad domum Israel et ad domum Iudæ.
33.15 In diebus illis et in tempore illo germinare faciam David germen iustitiæ, et faciet iudicium et iustitiam in terra.
33.16 In diebus illis salvabitur Iuda, et Ierusalem habitabit confidenter; et hoc est nomen, quod vocabit eam: Dominus iustitia nostra.
33.17 Quia hæc dicit Dominus: Non interibit de David vir, qui sedeat super thronum domus Israel;
33.18 et de sacerdotibus Levitis non interibit vir a facie mea, qui offerat holocautomata et incendat sacrificium et cædat victimas omnibus diebus ».
33.19 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam dicens:
33.20 « Hæc dicit Dominus: Si irritum potest fieri pactum meum cum die et pactum meum cum nocte, ut non sit dies et nox in tempore suo,
33.21 et pactum meum irritum esse poterit cum David servo meo, ut non sit ex eo filius, qui regnet in throno eius, et cum Levitis sacerdotibus ministris meis.
33.22 Sicuti enumerari non possunt stellæ cæli et metiri arena maris, sic multiplicabo semen David servi mei et Levitas ministros meos ».
33.23 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam dicens:
33.24 « Numquid non vidisti quid populus hic locutus sit dicens: “Duæ cognationes, quas elegerat Dominus, abiectæ sunt”, et populum meum despexerunt, eo quod non sit ultra gens coram eis?
33.25 Hæc dicit Dominus: Si pactum meum inter diem et noctem et leges cælo et terræ non posui,
33.26 equidem et semen Iacob et David servi mei proiciam, ut non assumam de semine eius principes seminis Abraham et Isaac et Iacob; reducam enim sortem eorum et miserebor eis ».
34.1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino, quando Nabuchodonosor rex Babylonis et omnis exercitus eius universaque regna terræ, quæ erant sub potestate manus eius, et omnes populi bellabant contra Ierusalem et contra omnes urbes eius, dicens:
34.2 « Hæc dicit Dominus, Deus Israel: Vade et loquere ad Sedeciam regem Iudæ et dices ad eum: Hæc dicit Dominus: Ecce ego tradam civitatem hanc in manus regis Babylonis, et succendet eam igni;
34.3 et tu non effugies de manu eius, sed comprehensione capieris et in manu eius traderis, et oculi tui oculos regis Babylonis videbunt, et os eius cum ore tuo loquetur, et Babylonem introibis.
34.4 Attamen audi verbum Domini, Sedecia rex Iudæ. Hæc dicit Dominus ad te: Non morieris in gladio,
34.5 sed in pace morieris et secundum combustiones patrum tuorum regum priorum, qui fuerunt ante te, sic comburent tibi et “Væ, domine!” plangent te, quia verbum ego locutus sum », dicit Dominus.
34.6 Et locutus est Ieremias propheta ad Sedeciam regem Iudæ universa verba hæc in Ierusalem;
34.7 et exercitus regis Babylonis pugnabat contra Ierusalem et contra omnes civitates Iudæ, quæ reliquæ erant, contra Lachis et contra Azeca: hæ enim supererant de civitatibus Iudæ urbes munitæ.
34.8 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino, postquam percussit rex Sedecias fœdus cum omni populo in Ierusalem prædicans eis libertatem,
34.9 ut dimitteret unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam, Hebræum et Hebræam, liberos et nequaquam dominarentur eis, id est in Iudæo et fratre suo.
34.10 Audierunt ergo omnes principes et universus populus, qui inierant pactum, ut dimitteret unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam liberos et ultra non dominarentur eis; audierunt igitur et dimiserunt.
34.11 Et conversi sunt deinceps et retraxerunt servos et ancillas suas, quos dimiserant liberos, et subiugaverunt in famulos et in famulas.
34.12 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam a Domino dicens:
34.13 « Hæc dicit Dominus, Deus Israel: Ego percussi fœdus cum patribus vestris in die, qua eduxi eos de terra Ægypti de domo servitutis, dicens:
34.14 Cum completi fuerint septem anni, dimittat unusquisque fratrem suum Hebræum, qui venditus est ei, et serviet tibi sex annis, et dimittes eum a te liberum, et non audierunt patres vestri me nec inclinaverunt aurem suam.
34.15 Et conversi estis vos hodie et fecistis, quod rectum est in oculis meis, ut prædicaretis libertatem unusquisque ad proximum suum; et inistis pactum in conspectu meo in domo, super quam invocatum est nomen meum.
34.16 Et reversi estis et commaculastis nomen meum et reduxistis unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam, quos dimiseratis, ut essent liberi et suæ potestatis, et subiugastis eos, ut sint vobis servi et ancillæ.
34.17 Propterea hæc dicit Dominus: Vos non audistis me, ut prædicaretis libertatem unusquisque fratri suo et unusquisque amico suo; ecce ego prædico vobis libertatem, ait Dominus, ad gladium et pestem et famem et dabo vos in commotionem cunctis regnis terræ.
34.18 Et dabo viros, qui prævaricantur fœdus meum et non observaverunt verba fœderis, quibus assensi sunt in conspectu meo, sicut vitulum, quem conciderunt in duas partes et transierunt inter divisiones eius,
34.19 principes Iudæ et principes Ierusalem, eunuchi et sacerdotes et omnis populus terræ, qui transierunt inter divisiones vituli;
34.20 et dabo eos in manu inimicorum suorum et in manu quærentium animam eorum, et erit morticinum eorum in escam volatilibus cæli et bestiis terræ.
34.21 Et Sedeciam regem Iudæ et principes eius dabo in manus inimicorum suorum et in manus quærentium animas eorum et in manus exercituum regis Babylonis, qui recesserunt a vobis.
34.22 Ecce ego præcipio, dicit Dominus, et reducam eos in civitatem hanc; et prœliabuntur adversus eam et capient eam et incendent igni; et civitates Iudæ dabo in solitudinem, eo quod non sit habitator ».
35.1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino in die bus Ioachim filii Iosiæ regis Iudæ dicens:
35.2 « Vade ad domum Rechabitarum et loquere eis; et introduces eos in domum Domini in unam exedram et dabis eis bibere vinum ».
35.3 Et assumpsi Iezoniam filium Ieremiæ filii Habsaniæ et fratres eius et omnes filios eius et universam domum Rechabitarum;
35.4 et introduxi eos in domum Domini ad exedram filiorum Hanan filii Iegdaliæ hominis Dei, quod erat iuxta exedram principum super exedram Maasiæ filii Sellum, qui erat custos vestibuli.
35.5 Et posui coram filiis domus Rechabitarum scyphos plenos vino et calices et dixi ad eos: « Bibite vinum ».
35.6 Qui responderunt: « Non bibemus vinum, quia Ionadab filius Rechab pater noster præcepit nobis dicens: “Non bibetis vinum, vos et filii vestri, usque in sempiternum
35.7 et domum non ædificabitis et sementem non seretis et vineas non plantabitis, nec habebitis, sed in tabernaculis habitabitis cunctis diebus vestris, ut vivatis diebus multis super faciem terræ, in qua vos peregrinamini”.
35.8 Obœdivimus ergo voci Ionadab filii Rechab patris nostri in omnibus, quæ præcepit nobis, ita ut non biberemus vinum cunctis diebus nostris, nos et mulieres nostræ, filii et filiæ nostræ,
35.9 et non ædificaremus domos ad habitandum et vineam et agrum et sementem non habuimus,
35.10 sed habitavimus in tabernaculis; et obœdientes fecimus iuxta omnia, quæ præcepit nobis Ionadab pater noster.
35.11 Cum autem ascendisset Nabuchodonosor rex Babylonis ad terram, diximus: Venite, et ingrediamur Ierusalem a facie exercitus Chaldæorum et a facie exercitus Syriæ. Et mansimus in Ierusalem ».
35.12 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam dicens:
35.13 « Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Vade et dic viris Iudæ et habitatoribus Ierusalem: Numquid non recipietis disciplinam, ut obœdiatis verbis meis?, dicit Dominus.
35.14 Prævaluerunt sermones Ionadab filii Rechab, quos præcepit filiis suis, ut non biberent vinum, et non biberunt usque ad diem hanc, quia obœdierunt præcepto patris sui; ego autem locutus sum ad vos de mane consurgens et loquens, et non obœdistis mihi.
35.15 Misique ad vos omnes servos meos prophetas, consurgens diluculo mittensque et dicens: Convertimini unusquisque a via sua pessima et bona facite opera vestra et nolite sequi deos alienos neque colatis eos, et habitabitis in terra, quam dedi vobis et patribus vestris, et non inclinastis aurem vestram neque audistis me.
35.16 Firmaverunt igitur filii Ionadab filii Rechab præceptum patris sui, quod præceperat eis; populus autem iste non obœdivit mihi.
35.17 Idcirco hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce ego adducam super Iudam et super omnes habitatores Ierusalem universam afflictionem, quam locutus sum adversum illos, eo quod locutus sum ad illos, et non audierunt, vocavi illos, et non responderunt mihi ».
35.18 Domui autem Rechabitarum dixit Ieremias: « Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Pro eo quod obœdistis præcepto Ionadab patris vestri et custodistis omnia mandata eius et fecistis universa, quæ præcepit vobis,
35.19 propterea hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Non deficiet vir de stirpe Ionadab filii Rechab stans in conspectu meo cunctis diebus ».
36.1 Et factum est in anno quarto Ioachim filii Iosiæ regis Iudæ, factum est verbum hoc ad Ieremiam a Domino dicens:
36.2 « Tolle volumen libri et scribes in eo omnia verba, quæ locutus sum tibi adversum Israel et Iudam et adversum omnes gentes a die qua locutus sum ad te ex diebus Iosiæ usque ad diem hanc,
36.3 si forte, audiente domo Iudæ universa mala, quæ ego cogito facere eis, revertatur unusquisque a via sua pessima, et propitius ero iniquitati et peccato eorum ».
36.4 Vocavit ergo Ieremias Baruch filium Neriæ; et scripsit Baruch ex ore Ieremiæ omnes sermones Domini, quos locutus est ad eum, in volumine libri.
36.5 Et præcepit Ieremias Baruch dicens: « Ego impeditus sum nec valeo ingredi domum Domini.
36.6 Ingredere ergo tu et lege de volumine, in quo scripsisti ex ore meo verba Domini, audiente populo in domo Domini, in die ieiunii; insuper et audiente universo Iuda, qui veniunt de civitatibus suis, leges eis,
36.7 si forte cadat oratio eorum in conspectu Domini, et revertatur unusquisque a via sua pessima, quoniam magnus furor et indignatio est, quam locutus est Dominus adversus populum hunc ».
36.8 Et fecit Baruch filius Neriæ iuxta omnia, quæ præceperat ei Ieremias propheta, legens ex volumine sermones Domini in domo Domini.
36.9 Factum est autem in anno quinto Ioachim filii Iosiæ regis Iudæ, in mense nono, prædicaverunt ieiunium in conspectu Domini omni populo in Ierusalem et universæ multitudini, quæ confluxerat de civitatibus Iudæ in Ierusalem.
36.10 Legitque Baruch ex volumine sermones Ieremiæ in domo Domini, in exedra Gamariæ filii Saphan scribæ in vestibulo superiore, in introitu portæ Novæ domus Domini, audiente omni populo.
36.11 Cumque audisset Michæas filius Gamariæ filii Saphan omnes sermones Domini ex libro,
36.12 descendit in domum regis ad exedram scribæ; et ecce ibi omnes principes sedebant: Elisama scriba et Dalaias filius Semiæ et Elnathan filius Achobor et Gamarias filius Saphan et Sedecias filius Hananiæ et universi principes.
36.13 Et nuntiavit eis Michæas omnia verba, quæ audivit, legente Baruch ex volumine in auribus populi.
36.14 Miserunt itaque omnes principes ad Baruch Iudi filium Nathaniæ filii Selemiæ filii Chusi dicentes: « Volumen, ex quo legisti audiente populo, sume in manu tua et veni ». Tulit ergo Baruch filius Neriæ volumen in manu sua et venit ad eos.
36.15 Et dixerunt ad eum: « Sede et lege hæc in auribus nostris »; et legit Baruch in auribus eorum.
36.16 Igitur cum audissent omnia verba, obstupuerunt unusquisque ad proximum suum; et dixerunt ad Baruch: “Nuntiare debemus regi omnes sermones istos”.
36.17 Et interrogaverunt Baruch dicentes: « Indica nobis, quomodo scripsisti omnes sermones istos ex ore eius ».
36.18 Dixit autem eis Baruch: « Ex ore suo loquebatur ad me omnes sermones istos, et ego scribebam in volumine atramento ».
36.19 Et dixerunt principes ad Baruch: « Vade et abscondere, tu et Ieremias, et nemo sciat, ubi sitis ».
36.20 Et ingressi sunt ad regem in atrium, porro volumen deposuerunt in exedra Elisamæ scribæ; et nuntiaverunt audiente rege omnes sermones.
36.21 Misitque rex Iudi, ut sumeret volumen; qui, tollens illud de exedra Elisamæ scribæ, legit audiente rege et universis principibus, qui stabant circa regem.
36.22 Rex autem sedebat in domo hiemali in mense nono, et posita erat arula coram eo plena prunis;
36.23 cumque legisset Iudi tres pagellas vel quattuor, scidit eas scalpello scribæ et proiecit in ignem, qui erat super arulam, donec consumeretur omne volumen igni, qui erat in arula.
36.24 Et non timuerunt neque sciderunt vestimenta sua rex et omnes servi eius, qui audierunt universos sermones istos.
36.25 Verumtamen Elnathan et Dalaias et Gamarias instanter rogaverunt regem, ne combureret librum, et non audivit eos.
36.26 Et præcepit rex Ierameel filio regis et Saraiæ filio Azriel et Selemiæ filio Abdeel, ut comprehenderent Baruch scribam et Ieremiam prophetam; abscondit autem eos Dominus.
36.27 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam, postquam combusserat rex volumen et sermones, quos scripserat Baruch ex ore Ieremiæ, dicens:
36.28 “Rursum tolle volumen aliud et scribe in eo omnes sermones priores, qui erant in primo volumine, quod combussit Ioachim rex Iudæ.
36.29 Et super Ioachim regem Iudæ dices: Hæc dicit Dominus: Tu combussisti volumen illud dicens: “Quare scripsisti in eo annuntians: Certe veniet rex Babylonis et vastabit terram hanc et cessare faciet ex illa hominem et iumentum?”.
36.30 Propterea hæc dicit Dominus contra Ioachim regem Iudæ: Non erit ex eo, qui sedeat super solium David, et cadaver eius proicietur ad æstum per diem et ad gelu per noctem;
36.31 et visitabo contra eum et contra semen eius et contra servos eius iniquitates suas; et adducam super eos et super habitatores Ierusalem et super viros Iudæ omne malum, quod locutus sum ad eos, et non audierunt ».
36.32 Ieremias autem tulit volumen aliud et dedit illud Baruch filio Neriæ scribæ; qui scripsit in eo ex ore Ieremiæ omnes sermones libri, quem combusserat Ioachim rex Iudæ igni; et insuper additi sunt multi sermones similes illis.
37.1 Et regnavit rex Sedecias filius Iosiæ pro Iechonia filio Ioachim; quem constituit regem Nabuchodonosor rex Babylonis in terra Iudæ.
37.2 Et non obœdivit, ipse et servi eius et populus terræ, verbis Domini, quæ locutus est in manu Ieremiæ prophetæ.
37.3 Et misit rex Sedecias Iuchal filium Selemiæ et Sophoniam filium Maasiæ sacerdotem ad Ieremiam prophetam dicens: « Ora pro nobis Dominum Deum nostrum ».
37.4 Ieremias autem libere ambulabat in medio populi; non enim miserant eum in custodiam carceris.
37.5 Igitur exercitus pharaonis egressus est de Ægypto, et audientes Chaldæi, qui obsidebant Ierusalem, huiuscemodi nuntium recesserunt ab Ierusalem.
37.6 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam prophetam dicens:
37.7 « Hæc dicit Dominus, Deus Israel: Sic dicetis regi Iudæ, qui misit vos ad me interrogandum: Ecce exercitus pharaonis, qui egressus est vobis in auxilium, revertetur in terram suam in Ægyptum;
37.8 et redient Chaldæi et bellabunt contra civitatem hanc et capient eam et succendent eam igni.
37.9 Hæc dicit Dominus: Nolite decipere animas vestras dicentes: “Euntes abibunt et recedent a nobis Chaldæi”, quia non abibunt.
37.10 Sed et si percusseritis omnem exercitum Chaldæorum, qui prœliantur adversum vos, et derelicti fuerint ex eis aliqui vulnerati, singuli de tentorio suo consurgent et incendent civitatem hanc igni ».
37.11 Ergo cum recessisset exercitus Chaldæorum ab Ierusalem propter exercitum pharaonis,
37.12 egressus est Ieremias de Ierusalem, ut iret in terram Beniamin et divideret ibi possessionem in conspectu populi.
37.13 Cumque pervenisset ad portam Beniamin, erat ibi custos portæ nomine Ierias filius Selemiæ filii Hananiæ; et apprehendit Ieremiam prophetam dicens: « Ad Chaldæos profugis ».
37.14 Et respondit Ieremias: « Falsum est! Non fugio ad Chaldæos ». Et non audivit eum; sed comprehendit Ierias Ieremiam et adduxit eum ad principes.
37.15 Et irati sunt principes contra Ieremiam, quem cæsum miserunt in carcerem, qui erat in domo Ionathan scribæ; eam enim in carcerem fecerant.
37.16 Itaque ingressus est Ieremias in domum laci fornice tectam; et sedit ibi Ieremias diebus multis.
37.17 Mittens autem Sedecias rex tulit eum et interrogavit eum in domo sua abscondite et dixit: « Putasne est sermo a Domino? ». Et dixit Ieremias: « Est »; et ait: “In manus regis Babylonis traderis ».
37.18 Et dixit Ieremias ad regem Sedeciam: « Quid peccavi tibi et servis tuis et populo isti, quia misistis me in domum carceris?
37.19 Ubi sunt prophetæ vestri, qui prophetabant vobis et dicebant: “Non veniet rex Babylonis super vos et super terram hanc”?
37.20 Nunc ergo audi, obsecro, domine mi rex; valeat deprecatio mea in conspectu tuo, et ne me remittas in domum Ionathan scribæ, ne moriar ibi ».
37.21 Præcepit ergo rex Sedecias, ut traderetur Ieremias in vestibulo custodiæ, et daretur ei torta panis cotidie ex vico Pistorum, donec consumerentur omnes panes de civitate. Et mansit Ieremias in vestibulo custodiæ.
38.1 Audivit autem Saphatias fi lius Matthan et Godolias fi lius Phassur et Iuchal filius Selemiæ et Phassur filius Melchiæ sermones, quos Ieremias loquebatur ad omnem populum dicens:
38.2 « Hæc dicit Dominus: Quicumque manserit in civitate hac, morietur gladio et fame et peste; qui autem profugerit ad Chaldæos, vivet, et erit anima eius quasi spolium et vivet.
38.3 Hæc dicit Dominus: Certe tradetur civitas hæc in manu exercitus regis Babylonis, et capiet eam ».
38.4 Et dixerunt principes regi: « Rogamus, ut occidatur homo iste; de industria enim dissolvit manus virorum bellantium, qui remanserunt in civitate hac, et manus universi populi loquens ad eos iuxta verba hæc; siquidem homo iste non quærit pacem populo huic sed malum ».
38.5 Et dixit rex Sedecias: « Ecce ipse in manibus vestris est; nequit enim rex vobis quidquam negare ».
38.6 Tulerunt ergo Ieremiam et proiecerunt eum in lacum Melchiæ filii regis, qui erat in vestibulo custodiæ. Et submiserunt Ieremiam funibus. Et in lacu non erat aqua sed lutum; descendit itaque Ieremias in cænum.
38.7 Audivit autem Abdemelech Æthiops, vir eunuchus, qui erat in domo regis, quod misissent Ieremiam in lacum; porro rex sedebat in porta Beniamin.
38.8 Et egressus est Abdemelech de domo regis et locutus est ad regem dicens:
38.9 « Domine mi rex, malefecerunt viri isti omnia, quæcumque perpetrarunt contra Ieremiam prophetam, mittentes eum in lacum, ut moriatur ibi fame; non sunt enim panes ultra in civitate ».
38.10 Præcepit itaque rex Abdemelech Æthiopi dicens: « Tolle tecum hinc triginta viros et leva Ieremiam prophetam de lacu, antequam moriatur ».
38.11 Assumptis ergo Abdemelech secum viris, ingressus est domum regis, in conclave, quod erat sub thesauro, et tulit inde pannos ex vestibus veteribus et scissis et submisit eos ad Ieremiam in lacum per funiculos.
38.12 Dixitque Abdemelech Æthiops ad Ieremiam: « Pone veteres pannos et hæc scissa sub scapuli et postea funes ». Fecit ergo Ieremias sic;
38.13 et extraxerunt Ieremiam funibus et eduxerunt eum de lacu. Mansit autem Ieremias in vestibulo custodiæ.
38.14 Et misit rex Sedecias et tulit ad se Ieremiam prophetam ad ostium tertium, quod erat in domo Domini; et dixit rex ad Ieremiam: “Interrogo ego te sermonem, ne abscondas a me aliquid ».
38.15 Dixit autem Ieremias ad Sedeciam: « Si annuntiavero tibi, numquid non interficies me? Et si consilium dedero tibi, non me audies ».
38.16 Iuravit ergo rex Sedecias Ieremiæ clam dicens: « Vivit Dominus, qui fecit nobis animam hanc, non occidam te et non tradam te in manu virorum istorum, qui quærunt animam tuam ».
38.17 Et dixit Ieremias ad Sedeciam: « Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Si profectus exieris ad principes regis Babylonis, vivet anima tua, et civitas hæc non succendetur igni, et salvus eris tu et domus tua;
38.18 si autem non exieris ad principes regis Babylonis, tradetur civitas hæc in manu Chaldæorum, et succendent eam igni, et tu non effugies de manu eorum ».
38.19 Et dixit rex Sedecias ad Ieremiam: « Sollicitus sum propter Iudæos, qui transfugerunt ad Chaldæos, ne forte tradar in manus eorum, et illudant mihi ».
38.20 Respondit autem Ieremias: « Non te tradent; audi, quæso, vocem Domini, quam ego loquor ad te, et bene tibi erit, et vivet anima tua.
38.21 Quod si nolueris egredi, iste est sermo, quem ostendit mihi Dominus:
38.22 Ecce omnes mulieres, quæ remanserunt in domo regis Iudæ, educentur ad principes regis Babylonis et ipsæ dicent: “Seduxerunt te et prævaluerunt adversum te viri pacifici tui; demersi sunt in cæno pedes tui, illi autem recesserunt a te”.
38.23 Et omnes uxores tuæ et filii tui educentur ad Chaldæos, et non effugies manus eorum, sed in manu regis Babylonis capieris; et civitatem hanc comburet igni ».
38.24 Dixit ergo Sedecias ad Ieremiam: « Nullus sciat verba hæc, et non morieris.
38.25 Si autem audierint principes quia locutus sum tecum, et venerint ad te et dixerint tibi: “Indica nobis, quid locutus sis cum rege, ne celes nos, et non te interficiemus, et quid locutus est tecum rex”,
38.26 dices ad eos: “Prostravi ego preces meas coram rege, ne me reduci iuberet in domum Ionathan, et ibi morerer” ».
38.27 Venerunt ergo omnes principes ad Ieremiam et interrogaverunt eum, et locutus est eis iuxta omnia verba, quæ præceperat ei rex; et cessaverunt ab eo: nihil enim fuerat auditum.
38.28 Mansit vero Ieremias in vestibulo custodiæ usque ad diem, quo capta est Ierusalem. Et factum est ut caperetur Ierusalem.
39.1 Anno nono Sedeciæ regis Iudæ, mense decimo, venit Nabuchodonosor rex Babylonis et omnis exercitus eius ad Ierusalem et obsidebant eam.
39.2 Undecimo autem anno Sedeciæ, mense quarto, nona mensis, aperta est civitas;
39.3 et ingressi sunt omnes principes regis Babylonis et sederunt in porta Media: Nergelsereser Samegarnabu, Sarsachim princeps eunuchorum, Nergelsereser princeps magorum et omnes reliqui principes regis Babylonis.
39.4 Cumque vidisset eos Sedecias rex Iudæ et omnes viri bellatores, fugerunt et egressi sunt nocte de civitate per viam horti regis et per portam, quæ erat inter duos muros, et egressi sunt ad viam Arabæ.
39.5 Persecutus est autem eos exercitus Chaldæorum; et comprehenderunt Sedeciam in campestribus Iericho et captum adduxerunt ad Nabuchodonosor regem Babylonis in Rebla, quæ est in terra Emath; et locutus est ad eum iudicia.
39.6 Et occidit rex Babylonis filios Sedeciæ in Rebla in oculis eius, et omnes nobiles Iudæ occidit rex Babylonis;
39.7 oculos quoque Sedeciæ eruit et vinxit eum compedibus, ut duceretur in Babylonem.
39.8 Domum quoque regis et domum vulgi succenderunt Chaldæi igni; et murum Ierusalem subverterunt.
39.9 Et reliquias populi, quæ remanserant in civitate, et perfugas, qui transfugerant ad eum, et superfluos artificum, qui remanserant, transtulit Nabuzardan magister satellitum in Babylonem.
39.10 Et de plebe pauperum, qui nihil penitus habebant, dimisit Nabuzardan magister satellitum in terra Iudæ; et dedit eis vineas et agros in die illa.
39.11 Præceperat autem Nabuchodonosor rex Babylonis de Ieremia Nabuzardan magistro satellitum dicens:
39.12 « Tolle illum et pone super eum oculos tuos nihilque ei mali facias, sed, ut voluerit, sic facies ei ».
39.13 Misit ergo Nabuzardan princeps satellitum et Nabusezban princeps eunuchorum et Nergelsereser princeps magorum et omnes optimates regis Babylonis
39.14 miserunt et tulerunt Ieremiam de vestibulo custodiæ et tradiderunt eum Godoliæ filio Ahicam filii Saphan, ut duceret domum. Et habitavit in populo.
39.15 Ad Ieremiam autem factus fuerat sermo Domini, cum clausus esset in vestibulo custodiæ, dicens:
39.16 « Vade et dic Abdemelech Æthiopi dicens: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce ego inducam sermones meos super civitatem hanc in malum et non in bonum; et erunt in conspectu tuo in die illa.
39.17 Et liberabo te in die illa, ait Dominus, et non traderis in manus virorum, quos tu formidas;
39.18 sed eruens liberabo te, et gladio non cades, sed erit tibi anima tua quasi spolium, quia in me habuisti fiduciam », ait Dominus.
40.1 Sermo, qui factus est ad Ieremiam a Domino, postquam dimissus est a Nabuzardan magistro satellitum de Rama, quando tulit eum vinctum catenis in medio omnium, qui migrabant de Ierusalem et Iuda et ducebantur in Babylonem.
40.2 Tollens ergo princeps satellitum Ieremiam, dixit ad eum: « Dominus Deus tuus locutus est malum hoc super locum istum
40.3 et adduxit; et fecit Dominus, sicut locutus est, quia peccastis Domino et non audistis vocem eius, et factus est vobis sermo hic.
40.4 Nunc ergo ecce solvi te hodie de catenis, quæ sunt in manibus tuis. Si placet tibi, ut venias mecum in Babylonem, veni, et ponam oculos meos super te; si autem displicet tibi venire mecum in Babylonem, reside; ecce omnis terra in conspectu tuo est: quod elegeris et quo placuerit tibi ut vadas, illuc perge ».
40.5 Cum nondum reverteretur, dixit: « Revertere ad Godoliam filium Ahicam filii Saphan, quem præposuit rex Babylonis civitatibus Iudæ; habita ergo cum eo in medio populi vel quocumque placuerit tibi ut vadas, vade ». Dedit quoque ei magister satellitum cibaria et munuscula et dimisit eum.
40.6 Venit autem Ieremias ad Godoliam filium Ahicam in Maspha et habitavit cum eo in medio populi, qui relictus fuerat in terra.
40.7 Cumque audissent omnes principes exercitus, qui dispersi fuerant per regiones, ipsi et viri eorum, quod præfecisset rex Babylonis Godoliam filium Ahicam terræ et quod commendasset ei viros et mulieres et parvulos et de pauperibus terræ, qui non fuerant translati in Babylonem,
40.8 venerunt ad Godoliam in Maspha; Ismael, inquam, filius Nathaniæ et Iohanan et Ionathan filii Caree et Saraia filius Thanehumeth et filii Ophi, qui erant de Netopha, et Iezonias filius Maachathi, ipsi et viri eorum.
40.9 Et iuravit eis Godolias filius Ahicam filii Saphan et comitibus eorum dicens: “Nolite timere servire Chaldæis; habitate in terra et servite regi Babylonis, et bene erit vobis.
40.10 Ecce ego habito in Maspha, ut stem coram Chaldæis, qui veniunt ad nos; vos autem colligite vindemiam et messem et oleum et condite in vasis vestris et manete in urbibus vestris, quas tenetis ».
40.11 Sed et omnes Iudæi, qui erant in Moab et in filiis Ammon et in Edom et in universis regionibus, audito quod dedisset rex Babylonis reliquias in Iudæa et quod præposuisset super eos Godoliam filium Ahicam filii Saphan,
40.12 reversi sunt, inquam, omnes Iudæi de universis locis, ad quæ profugerant, et venerunt in terram Iudæ ad Godoliam in Maspha et collegerunt vinum et messem multam nimis.
40.13 Iohanan autem filius Caree et omnes principes exercitus, qui dispersi fuerant in regionibus, venerunt ad Godoliam in Maspha
40.14 et dixerunt ei: « Scito quod Baalis rex filiorum Ammon misit Ismael filium Nathaniæ percutere animam tuam »; et non credidit eis Godolias filius Ahicam.
40.15 Iohanan vero filius Caree dixit ad Godoliam seorsum in Maspha loquens: « Ibo et percutiam Ismael filium Nathaniæ, nullo sciente, ne interficiat animam tuam, et dissipentur omnes Iudæi, qui congregati sunt ad te, et peribunt reliquiæ Iudæ ».
40.16 Et ait Godolias filius Ahicam ad Iohanan filium Caree: « Noli facere verbum hoc; falsum enim tu loqueris de Ismael ».
41.1 Et factum est in mense septimo, venit Ismael filius Nathaniæ filii Elisama de semine regali et optimates regis et decem viri cum eo ad Godoliam filium Ahicam in Maspha; et comederunt ibi panes simul in Maspha.
41.2 Surrexit autem Ismael filius Nathaniæ et decem viri, qui cum eo erant, et percusserunt Godoliam filium Ahicam filii Saphan gladio; et interfecerunt eum, quem præfecerat rex Babylonis terræ.
41.3 Omnes quoque Iudæos, qui erant cum Godolia in Maspha, et Chaldæos, qui reperti sunt ibi, et viros bellatores percussit Ismael.
41.4 Secundo autem die postquam occiderat Godoliam, nullo adhuc sciente,
41.5 venerunt viri de Sichem et de Silo et de Samaria, octoginta viri, rasi barba et scissis vestibus et incisi in cute, et munera et tus habebant in manu, ut offerrent in domo Domini.
41.6 Egressus ergo Ismael filius Nathaniæ in occursum eorum de Maspha, incedens et plorans ibat. Cum autem occurrisset eis, dixit ad eos: « Venite ad Godoliam filium Ahicam ».
41.7 Qui cum venissent ad medium civitatis, interfecit eos Ismael filius Nathaniæ et proiecit in medium laci, ipse et viri, qui erant cum eo.
41.8 Decem autem viri reperti sunt inter eos, qui dixerunt ad Ismael: « Noli occidere nos, quia habemus thesauros in agro, frumenti et hordei et olei et mellis »; et cessavit et non interfecit eos cum fratribus suis.
41.9 Lacus autem, in quem proiecerat Ismael omnia cadavera virorum, quos percussit, est lacus magnus, quem fecit rex Asa propter Baasa regem Israel; ipsum replevit Ismael filius Nathaniæ occisis.
41.10 Et captivas duxit Ismael omnes reliquias populi, qui erant in Maspha, filias regis et universum populum, qui remanserat in Maspha, quos commendaverat Nabuzardan princeps satellitum Godoliæ filio Ahicam; et cepit eos Ismael filius Nathaniæ et abiit, ut transiret ad filios Ammon.
41.11 Audivit autem Iohanan filius Caree et omnes principes bellatorum, qui erant cum eo, omne malum, quod fecerat Ismael filius Nathaniæ,
41.12 et, assumptis universis viris, profecti sunt, ut bellarent adversum Ismael filium Nathaniæ; et invenerunt eum ad aquas multas, quæ sunt in Gabaon.
41.13 Cumque vidisset omnis populus, qui erat cum Ismael, Iohanan filium Caree et universos principes bellatorum, qui erant cum eo, lætati sunt.
41.14 Et omnis populus, quem ceperat Ismael in Maspha, reversus est et abiit ad Iohanan filium Caree;
41.15 Ismael autem filius Nathaniæ fugit cum octo viris a facie Iohanan et abiit ad filios Ammon.
41.16 Tulit ergo Iohanan filius Caree et omnes principes bellatorum, qui erant cum eo, universas reliquias vulgi, quas reduxerat ab Ismael filio Nathaniæ venientes de Maspha, postquam percussit Godoliam filium Ahicam, viros fortes ad prœlium et mulieres et pueros et eunuchos, quos reduxerat de Gabaon.
41.17 Et abierunt et sederunt in Gherutchamaam, quæ est iuxta Bethlehem, ut pergerent et introirent Ægyptum
41.18 a facie Chaldæorum; timebant enim eos, quia percusserat Ismael filius Nathaniæ Godoliam filium Ahicam, quem præposuerat rex Babylonis in regione.
42.1 Et accesserunt omnes princi pes bellatorum, scilicet Iohanan filius Caree et Iezonias filius Osaiæ et universum vulgus, a parvo usque ad magnum,
42.2 dixeruntque ad Ieremiam prophetam: « Cadat oratio nostra in conspectu tuo, et ora pro nobis ad Dominum Deum tuum pro universis reliquiis istis, quia derelicti sumus pauci de pluribus, sicut oculi tui nos intuentur;
42.3 et annuntiet nobis Dominus Deus tuus viam, per quam pergamus, et verbum, quod faciamus ».
42.4 Dixit autem ad eos Ieremias propheta: « Audivi. Ecce ego oro ad Dominum Deum vestrum secundum verba vestra; omne verbum, quodcumque responderit pro vobis, indicabo vobis nec celabo vos quidquam ».
42.5 Et illi dixerunt ad Ieremiam: « Sit Dominus inter nos testis verax et fidelis, si non iuxta omne verbum, in quo miserit te Dominus Deus tuus ad nos, sic faciemus.
42.6 Sive bonum est sive malum, voci Domini Dei nostri, ad quem mittimus te, obœdiemus, ut bene sit nobis, cum audierimus vocem Domini Dei nostri ».
42.7 Cum autem completi essent decem dies, factum est verbum Domini ad Ieremiam;
42.8 vocavitque Iohanan filium Caree et omnes principes bellatorum, qui erant cum eo, et universum populum a minimo usque ad magnum
42.9 et dixit ad eos: « Hæc dicit Dominus, Deus Israel, ad quem misistis me, ut prosternerem preces vestras in conspectu eius:
42.10 Si quiescentes manseritis in terra hac, ædificabo vos et non destruam, plantabo et non evellam; iam enim placatus sum super malo, quod feci vobis.
42.11 Nolite timere a facie regis Babylonis, quem vos pavidi formidatis; nolite metuere eum, dicit Dominus, quia vobiscum sum ego, ut salvos vos faciam et eruam de manu eius;
42.12 et dabo vobis, ut misericordiam inveniatis, et ipse miserebitur vestri et habitare vos faciet in terra vestra.
42.13 Si autem dixeritis vos: “Non habitabimus in terra ista”, nec audieritis vocem Domini Dei vestri
42.14 dicentes: “Nequaquam, sed ad terram Ægypti pergemus, ubi non videbimus bellum et clangorem tubæ non audiemus et famem non sustinebimus et ibi habitabimus”,
42.15 propter hoc nunc audite verbum Domini, reliquiæ Iudæ: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Si posueritis faciem vestram, ut ingrediamini Ægyptum, et intraveritis, ut ibi peregrinemini,
42.16 gladius, quem vos formidatis, ibi comprehendet vos in terra Ægypti, et fames, pro qua estis solliciti, adhærebit vobis in Ægypto, et ibi moriemini.
42.17 Omnesque viri, qui posuerunt faciem suam, ut ingrediantur Ægyptum et peregrinentur ibi, morientur gladio et fame et peste: nullus de eis remanebit nec effugiet a facie mali, quod ego afferam super eos.
42.18 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Sicut effusus est furor meus et indignatio mea super habitatores Ierusalem, sic effundetur indignatio mea super vos, cum ingressi fueritis Ægyptum, et eritis in exsecrationem et in stuporem et in maledictum et in opprobrium et nequaquam ultra videbitis locum istum ».
42.19 Verbum Domini super vos, reliquiæ Iudæ: « Nolite intrare Ægyptum; scientes scietis quia obtestatus sum vos hodie,
42.20 quia decepistis animas vestras. Vos enim misistis me ad Dominum Deum nostrum dicentes: “Ora pro nobis ad Dominum Deum nostrum et iuxta omnia, quæcumque dixerit tibi Dominus Deus noster, sic annuntia nobis, et faciemus”.
42.21 Et annuntiavi vobis hodie, et non audistis vocem Domini Dei vestri super universis, pro quibus misit me ad vos.
42.22 Nunc ergo scientes scietis quia gladio et fame et peste moriemini in loco, ad quem voluistis intrare et ibi peregrinari ».
43.1 Factum est autem, cum complesset Ieremias loquens ad populum universos sermones Domini Dei eorum, pro quibus miserat eum Dominus Deus eorum ad illos omnia verba hæc,
43.2 dixit Azarias filius Osaiæ et Iohanan filius Caree et omnes viri superbi dicentes ad Ieremiam: « Mendacium tu loqueris; non misit te Dominus Deus noster dicens: “Ne ingrediamini Ægyptum, ut illic peregrinemini”,
43.3 sed Baruch filius Neriæ incitat te adversum nos, ut tradat nos in manu Chaldæorum, ut interficiant nos et traducant in Babylonem ».
43.4 Et non audivit Iohanan filius Caree et omnes principes bellatorum et universus populus vocem Domini, ut manerent in terra Iudæ.
43.5 Sed tollens Iohanan filius Caree et universi principes bellatorum universos reliquiarum Iudæ, qui reversi fuerant de cunctis gentibus, ad quas fuerant ante dispersi, ut peregrinarentur in terra Iudæ,
43.6 viros et mulieres et parvulos et filias regis et omnem animam, quam reliquerat Nabuzardan princeps satellitum cum Godolia filio Ahicam filii Saphan, et Ieremiam prophetam et Baruch filium Neriæ,
43.7 et ingressi sunt terram Ægypti, quia non obœdierunt voci Domini; et venerunt usque ad Taphnas.
43.8 Et factus est sermo Domini ad Ieremiam in Taphnis dicens:
43.9 « Sume lapides grandes in manu tua et absconde eos in cæmento, sub pavimento, quod est ad portam domus pharaonis in Taphnis, cernentibus viris Iudæis;
43.10 et dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce ego mittam et assumam Nabuchodonosor regem Babylonis servum meum et ponam thronum eius super lapides istos, quos abscondi, et statuet solium suum super eos;
43.11 veniensque percutiet terram Ægypti, quos in mortem, in mortem et, quos in captivitatem, in captivitatem et, quos in gladium, in gladium;
43.12 et succendet ignem in delubris deorum Ægypti et comburet ea et captivos ducet illos et excutiet terram Ægypti, sicut pastor pediculis excutit pallium suum, et egredietur inde in pace;
43.13 et conteret statuas domus Solis, quæ sunt in terra Ægypti, et delubra deorum Ægypti comburet igni ».
44.1 Verbum, quod factum est per Ieremiam ad omnes Iudæos, qui habitabant in terra Ægypti, habitantes in Magdolo et in Taphnis et in Memphi et in terra Phatures, dicens:
44.2 « Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Vos vidistis omne malum istud, quod adduxi super Ierusalem et super omnes urbes Iudæ; et ecce desertæ sunt hodie, et non est in eis habitator
44.3 propter malitiam, quam fecerunt, ut me ad iracundiam provocarent et irent, ut sacrificarent et colerent deos alienos, quos nesciebant et illi et vos et patres vestri.
44.4 Et misi ad vos omnes servos meos prophetas, de nocte consurgens mittensque et dicens: Nolite facere verbum abominationis huiuscemodi, quam odivi.
44.5 Et non audierunt nec inclinaverunt aurem suam, ut converterentur a malis suis et non sacrificarent diis alienis;
44.6 et effusa est indignatio mea et furor meus et succensa est in civitatibus Iudæ et in plateis Ierusalem, et versæ sunt in solitudinem et vastitatem secundum diem hanc.
44.7 Et nunc hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Quare vos facitis malum grande contra animas vestras, ut intereat ex vobis vir et mulier, parvulus et lactans de medio Iudæ, nec relinquatur vobis quidquam residuum,
44.8 provocantes me in operibus manuum vestrarum, sacrificando diis alienis in terra Ægypti, in quam ingressi estis, ut ibi peregrinemini, et dissipet vos, et sitis in maledictionem et in opprobrium cunctis gentibus terræ?
44.9 Numquid obliti estis mala patrum vestrorum et mala regum Iudæ et mala uxorum eius et mala vestra et mala uxorum vestrarum, quæ fecerunt in terra Iudæ et in plateis Ierusalem?
44.10 Non sunt contriti usque ad diem hanc et non timuerunt et non ambulaverunt in lege mea et in præceptis meis, quæ dedi coram vobis et coram patribus vestris.
44.11 Ideo hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce ego ponam faciem meam in vobis in malum et disperdam omnem Iudam.
44.12 Et assumam reliquias Iudæ, qui posuerunt facies suas, ut ingrederentur terram Ægypti et peregrinarentur ibi, et consumentur omnes in terra Ægypti: cadent in gladio et in fame et consumentur a minimo usque ad maximum, in gladio et in fame morientur; et erunt in exsecrationem et in stuporem et in maledictionem et in opprobrium.
44.13 Et visitabo super habitatores terræ Ægypti, sicut visitavi super Ierusalem, in gladio et in fame et in peste:
44.14 et non erit qui effugiat et sit residuus de reliquiis Iudæorum, qui venerunt, ut peregrinarentur in terra Ægypti et reverterentur in terram Iudæ, ad quam ipsi elevant animas suas, ut revertantur et habitent ibi; non revertentur, nisi qui fugerint ».
44.15 Responderunt autem Ieremiæ omnes viri, scientes quod sacrificarent uxores eorum diis alienis, et universæ mulieres, quarum stabat multitudo grandis, et omnis populus habitantium in terra Ægypti in Phatures, dicentes:
44.16 « Sermonem, quem locutus es ad nos in nomine Domini, non audiemus ex te,
44.17 sed facientes faciemus omne verbum, quod egressum est de ore nostro, ut sacrificemus reginæ cæli et libemus ei libamina, sicut fecimus nos et patres nostri, reges nostri et principes nostri in urbibus Iudæ et in plateis Ierusalem, et saturati sumus panibus et bene nobis erat malumque non vidimus.
44.18 Ex eo autem tempore, quo cessavimus sacrificare reginæ cæli et libare ei libamina, indigemus omnibus et gladio et fame consumpti sumus.
44.19 Quod si nos sacrificamus reginæ cæli et libamus ei libamina, numquid sine viris nostris fecimus ei placentas ad effingendum eam et libandum ei libamina? ».
44.20 Et dixit Ieremias ad omnem populum, adversum viros et adversum mulieres et adversum universam plebem, qui responderant ei verbum, dicens:
44.21 « Numquid non sacrificium, quod sacrificastis in civitatibus Iudæ et in plateis Ierusalem, vos et patres vestri, reges vestri et principes vestri et populus terræ, horum recordatus est Dominus, et ascendit super cor eius?
44.22 Et non poterat Dominus ultra portare propter malitiam operum vestrorum et propter abominationes, quas fecistis; et facta est terra vestra in desolationem et in stuporem et in maledictum, eo quod non sit habitator, sicut est dies hæc.
44.23 Propterea quod sacrificaveritis et peccaveritis Domino et non audieritis vocem Domini et in lege et in præceptis et in testimoniis eius non ambulaveritis, idcirco evenerunt vobis mala hæc, sicut est dies hæc ».
44.24 Dixit autem Ieremias ad omnem populum et ad universas mulieres: « Audite verbum Domini, omnis Iuda, qui estis in terra Ægypti.
44.25 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel, dicens: Vos et uxores vestræ locuti estis ore vestro et manibus vestris implestis dicentes: “Faciamus vota nostra, quæ vovimus, ut sacrificemus reginæ cæli et libemus ei libamina”. Implete vota vestra et opere perpetrate ea.
44.26 Ideo audite verbum Domini, omnis Iuda, qui habitatis in terra Ægypti: Ecce ego iuravi in nomine meo magno, ait Dominus, quia nequaquam ultra vocabitur nomen meum ex ore omnis viri Iudæ dicentis: “Vivit Dominus Deus”, in omni terra Ægypti.
44.27 Ecce ego vigilabo super eos in malum et non in bonum, et consumentur omnes viri Iudæ, qui sunt in terra Ægypti, gladio et fame, donec penitus consumantur.
44.28 Et, qui fugerint gladium, revertentur de terra Ægypti in terram Iudæ, viri pauci, et scient omnes reliquiæ Iudæ, quæ ingressæ sunt terram Ægypti, ut peregrinarentur ibi, cuius sermo compleatur, meus an illorum.
44.29 Et hoc vobis signum, ait Dominus, quod visitem ego super vos in loco isto, ut sciatis quia vere complebuntur sermones mei contra vos in malum.
44.30 Hæc dicit Dominus: Ecce ego tradam pharaonem Ophree, regem Ægypti, in manu inimicorum eius et in manu quærentium animam illius, sicut tradidi Sedeciam regem Iudæ in manu Nabuchodonosor regis Babylonis inimici sui et quærentis animam eius ».
45.1 Verbum, quod locutus est Ieremias propheta ad Baruch filium Neriæ, cum scriberet verba hæc in libro ex ore Ieremiæ, anno quarto Ioachim filii Iosiæ regis Iudæ, dicens:
45.2 « Hæc dicit Dominus, Deus Israel, super te, Baruch.
45.3 Dixisti: “Væ misero mihi, quoniam addidit Dominus dolorem mærori meo; laboravi in gemitu meo et requiem non inveni”.
45.4 Hæc dices ad eum: Sic dicit Dominus: Ecce, quod ædificavi, ego destruo et, quod plantavi, ego evello, universam terram hanc;
45.5 et tu quæris tibi grandia? Noli quærere, quia ecce ego adducam malum super omnem carnem, ait Dominus, et dabo tibi animam tuam quasi spolium in omnibus locis, ad quæcumque perrexeris ».
46.1 Quod factum est verbum Domini ad Ieremiam prophetam contra gentes.
46.2 Ad Ægyptum. Adversum exercitum pharaonis Nechao regis Ægypti, qui erat iuxta fluvium Euphraten in Charchamis, quem percussit Nabuchodonosor rex Babylonis in quarto anno Ioachim filii Iosiæ regis Iudæ.
46.3 « Præparate scutum et clipeum et procedite ad bellum.
46.4 Iungite equos et ascendite, equites; state in galeis, polite lanceas, induite vos loricis.
46.5 Quid igitur? Vidi ipsos pavidos et terga vertentes, fortes eorum cæsos; fugerunt conciti nec respexerunt: terror undique, ait Dominus.
46.6 Non fugiat velox, nec salvari se putet fortis; ad aquilonem iuxta flumen Euphraten victi sunt et ruerunt.
46.7 Quis est iste, qui quasi Nilus ascendit, et veluti fluviorum intumescunt gurgites eius?
46.8 Ægyptus Nili instar ascendit, et velut flumina moventur fluctus eius, et dixit: “Ascendens operiam terram, perdam civitatem et habitatores eius”.
46.9 Ascendite, equi, et irruite, currus; et procedant fortes, Æthiopia et Phut tenentes scutum et Ludii arripientes et iacientes sagittas.
46.10 Dies autem ille Domini, Dei exercituum, dies ultionis, ut sumat vindictam de inimicis suis: devorat gladius, et saturatur, et inebriatur sanguine eorum; victima enim Domini, Dei exercituum, in terra aquilonis iuxta flumen Euphraten.
46.11 Ascende in Galaad et tolle resinam, virgo filia Ægypti; frustra multiplicas medicamina, tibi vero cicatrix non obducitur.
46.12 Audierunt gentes ignominiam tuam, et ululatus tuus replevit terram, quia fortis impegit in fortem, et ambo pariter conciderunt ».
46.13 Verbum, quod locutus est Dominus ad Ieremiam prophetam super eo quod veniret Nabuchodonosor rex Babylonis percussurus terram Ægypti.
46.14 « Annuntiate Ægypto et auditum facite in Magdolo, et resonet in Memphi et in Taphnis, dicite: “Sta et præpara te, quia devoravit gladius ea, quæ per circuitum tuum sunt”.
46.15 Quare deiectus est fortis tuus? Non stetit, quoniam Dominus subvertit eum.
46.16 Multiplicavit ruentes, ceciditque vir ad proximum suum, et dixerunt: “Surge, et revertamur ad populum nostrum et ad terram nativitatis nostræ, a facie gladii sævientis”.
46.17 Vocate nomen pharaonis regis Ægypti: Tumultum, qui prætermisit tempus opportunum.
46.18 Vivo ego, inquit rex, Dominus exercituum nomen eius, quoniam sicut Thabor in montibus et sicut Carmelus ad mare veniet.
46.19 Vasa transmigrationis fac tibi, habitatrix filia Ægypti, quia Memphis in solitudinem erit et destruetur et inhabitabilis erit.
46.20 Vitula elegans atque formosa Ægyptus, stimulus ab aquilone venit ei.
46.21 Mercennarii quoque eius, qui versabantur in medio eius quasi vituli saginati, versi sunt et fugerunt simul nec stare potuerunt, quia dies interfectionis eorum venit super eos, tempus visitationis eorum.
46.22 Vox eius quasi serpentis sibilantis, quoniam cum exercitu properabunt et cum securibus venient ei, quasi cædentes ligna.
46.23 Succiderunt saltum eius, ait Dominus, qui supputari non potest; multiplicati sunt enim super locustas, et non est eis numerus.
46.24 Confusa est filia Ægypti et tradita in manu populi aquilonis ».
46.25 Dixit Dominus exercituum, Deus Israel: « Ecce ego visitabo super Amon de No et super pharaonem et super Ægyptum et super deos eius et super reges eius et super pharaonem et super eos, qui confidunt in eo;
46.26 et dabo eos in manu quærentium animam eorum et in manu Nabuchodonosor regis Babylonis et in manu servorum eius; et post hæc habitabitur sicut diebus pristinis, ait Dominus.
46.27 Et tu ne timeas, serve meus Iacob, et ne paveas, Israel, quia ecce ego salvum te faciam de longinquo et semen tuum de terra captivitatis eorum; et revertetur Iacob et requiescet, securus erit, et non erit qui exterreat eum.
46.28 Et tu noli timere, serve meus Iacob, ait Dominus, quia tecum ego sum, quia ego consumam cunctas gentes, ad quas eieci te; te vero non consumam, sed castigabo te in iudicio nec quasi innocenti parcam tibi ».
47.1 Quod factum est verbum Domini ad Ieremiam prophe tam contra Philisthim, antequam percuteret pharao Gazam.
47.2 Hæc dicit Dominus: « Ecce, aquæ ascendunt ab aquilone et erunt quasi torrens inundans et operient terram et plenitudinem eius, urbem et habitatores eius. Clamabunt homines, et ululabunt omnes habitatores terræ
47.3 a strepitu ungularum fortium equorum eius, a commotione quadrigarum eius et tumultu rotarum illius; non respexerunt patres filios, manibus dissolutis,
47.4 pro adventu diei, in quo vastabuntur omnes Philisthim, et dissipabitur Tyro et Sidoni omnis superstes auxiliator: depopulatus est enim Dominus Philisthim, reliquias insulæ Caphtor.
47.5 Venit calvitium super Gazam, conticuit Ascalon; reliquiæ Enacim, usquequo incidetis vos?
47.6 O mucro Domini, usquequo non quiesces? Ingredere in vaginam tuam, refrigerare et sile.
47.7 Quomodo quiescet, cum Dominus præceperit ei adversus Ascalonem et adversus maritimas regiones ibique condixerit illi? ».
48.1 Ad Moab. Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: « Væ super Nabo, quoniam vastata est et confusa! Capta est Cariathaim, confusa est arx et tremuit.
48.2 Non est ultra exsultatio in Moab; in Hesebon cogitaverunt malum contra eam: “Venite et disperdamus eam de gente”. Tu quoque, Madmen, conticesces, sequeturque te gladius.
48.3 Vox clamoris de Oronaim: “Vastitas et contritio magna”.
48.4 Contrita est Moab, auditum fecerunt clamorem usque ad Segor.
48.5 Per ascensum enim Luith plorans ascendit in fletu, quoniam in descensu Oronaim hostes ululatum contritionis audierunt:
48.6 “Fugite, salvate animas vestras et eritis quasi myricæ in deserto”.
48.7 Pro eo enim quod habuisti fiduciam in operibus tuis et in thesauris tuis, tu quoque capieris; et ibit Chamos in transmigrationem, sacerdotes eius et principes eius simul.
48.8 Et veniet prædo ad omnem urbem, et urbs nulla salvabitur; et peribit vallis, et dissipabuntur campestria, quoniam dixit Dominus.
48.9 Date pennas ad volandum; et civitates eius desertæ erunt et inhabitabiles.
48.10 Maledictus, qui facit opus Domini neglegenter, et maledictus, qui prohibet gladium suum a sanguine.
48.11 Securus fuit Moab ab adulescentia sua et requievit in fæcibus suis nec transfusus est de vase in vas et in transmigrationem non abiit; idcirco permansit gustus eius in eo, et odor eius non est immutatus.
48.12 Propterea, ecce, dies veniunt, dicit Dominus, et mittam ei stratores laguncularum; et sternent eum et vasa eius exhaurient et lagunculas eorum collident.
48.13 Et confundetur Moab a Chamos, sicut confusa est domus Israel a Bethel, in qua habebat fiduciam.
48.14 Quomodo dicitis: “Fortes sumus et viri robusti ad prœliandum”?
48.15 Vastata est Moab, et ascenderunt civitates illius, et electi iuvenes eius descenderunt in occisionem, ait rex, Dominus exercituum nomen eius.
48.16 Prope est interitus Moab ut veniat, et malum eius velociter accurret nimis.
48.17 Lugete super eum, omnes, qui estis in circuitu eius; et universi, qui scitis nomen eius, dicite: “Quomodo confracta est virga fortis, baculus gloriosus?”.
48.18 Descende de gloria et sede in siti, habitatrix filia Dibon, quoniam vastator Moab ascendit ad te, dissipavit munitiones tuas.
48.19 Ad viam sta et prospice, habitatrix Aroer; interroga fugientem et eam, quæ evasit. Dic: “Quid accidit?”.
48.20 Confusus est Moab, quoniam victus est. Ululate et clamate; annuntiate in Arnon, quoniam vastatus est Moab.
48.21 Et iudicium venit ad terram campestrem super Helon et super Iasa et super Mephaath
48.22 et super Dibon et super Nabo et super Bethdeblathaim,
48.23 et super Cariathaim et super Bethgamul et super Bethmaon
48.24 et super Carioth et super Bosra et super omnes civitates terræ Moab, quæ longe et quæ prope sunt.
48.25 Abscissum est cornu Moab, et brachium eius contritum est, ait Dominus.
48.26 Inebriate eum, quoniam contra Dominum erectus est; et allidet manum Moab in vomitu suo, et erit in derisum etiam ipse.
48.27 Nonne in derisum tibi fuit Israel? Num inter fures repertus est? Quotiescumque enim adversum illum loquebaris, caput movebas.
48.28 Relinquite civitates et habitate in petra, habitatores Moab, et estote quasi columba nidificans in parietibus apertæ voraginis.
48.29 Audivimus superbiam Moab, superbus est valde; sublimitatem eius et arrogantiam et superbiam et altitudinem cordis eius.
48.30 Ego scio, ait Dominus, iactantiam eius, et quod non sint rectæ fabulationes, nec recta fecerint.
48.31 Ideo super Moab eiulabo et super Moab universam clamabo, super viros Cirhareseth plorabitur.
48.32 Plus quam in planctu Iazer plorabo tibi, vinea Sabama; propagines tuæ transierunt mare, usque ad Iazer pervenerunt. Super messem tuam et vindemiam tuam prædo irruit.
48.33 Ablata est lætitia et exsultatio de horto et de terra Moab, et vinum de torcularibus sustuli; nequaquam calcator uvæ solitum celeuma cantabit.
48.34 De clamore Hesebon usque Eleale et Iasa dederunt vocem suam, a Segor usque ad Oronaim, ad Eglatselisiam; aquæ quoque Nemrim pessimæ erunt.
48.35 Et auferam de Moab, ait Dominus, offerentem in excelsis et sacrificantem diis eius.
48.36 Propterea cor meum ad Moab quasi tibia resonabit, et cor meum ad viros Cirhareseth dabit sonitum tibiarum; quia depositum, quod acquisierunt, periit.
48.37 Omne enim caput calvitium et omnis barba rasa erit, in cunctis manibus incisiones et super lumbos cilicium.
48.38 Super omnia tecta Moab et in plateis eius omnis planctus, quoniam contrivi Moab sicut vas, quod nemini placet, ait Dominus.
48.39 Quomodo victa est, et ululaverunt? Quomodo vertit dorsum Moab et confusus est? Eritque Moab in derisum et in terrorem omnibus in circuitu suo.
48.40 Hæc dicit Dominus: Ecce quasi aquila volabit et extendet alas suas ad Moab.
48.41 Capta sunt oppida, et munitiones comprehensæ sunt, et erit cor fortium Moab in die illa sicut cor mulieris parturientis.
48.42 Et cessabit Moab esse populus, quoniam contra Dominum gloriatus est.
48.43 Pavor et fovea et laqueus super te, o habitator Moab, dicit Dominus.
48.44 Qui fugerit a facie pavoris, cadet in foveam, et, qui conscenderit de fovea, capietur laqueo; adducam enim super Moab annum visitationis eorum, ait Dominus.
48.45 In umbra Hesebon steterunt sine viribus fugientes, sed ignis egressus est de Hesebon, et flamma de medio Sehon, et devoravit tempora Moab et verticem filiorum tumultus.
48.46 Væ tibi, Moab! Periit populus Chamos, quia comprehensi sunt filii tui et filiæ tuæ in captivitatem.
48.47 Et convertam sortem Moab in novissimis diebus », ait Dominus. Hucusque iudicia Moab.
49.1 Ad filios Ammon. Hæc dicit Dominus: « Numquid filii non sunt Israel, aut heres non est ei? Cur igitur hereditate possedit Melchom Gad, et populus eius in urbibus eius habitavit?
49.2 Ideo ecce dies veniunt, dicit Dominus, et auditum faciam super Rabba filiorum Ammon fremitum prœlii; et erit in tumulum dissipata, filiæque eius igni succendentur, et possidebit Israel possessores suos, ait Dominus.
49.3 Ulula, Hesebon, quoniam vastata es, ut sis in acervum lapidum; clamate, filiæ Rabba, accingite vos ciliciis, plangite et circuite per muros, quoniam Melchom in transmigrationem ducetur, sacerdotes eius et principes eius simul.
49.4 Quid gloriaris in vallibus? Copiose fluxit vallis tua, filia rebellis, quæ confidebas in thesauris tuis et dicebas: “Quis veniet ad me?”.
49.5 Ecce ego inducam super te terrorem, ait Dominus, Deus exercituum, ab omnibus, qui sunt in circuitu tuo; et dispergemini singuli in viam suam, nec erit qui congreget fugientes.
49.6 Et post hæc convertam sortem filiorum Ammon », ait Dominus.
49.7 Ad Edom. Hæc dicit Dominus exercituum: « Numquid non ultra est sapientia in Theman? Periit consilium a prudentibus, inutilis facta est sapientia eorum.
49.8 Fugite, terga vertite, descendite in voraginem, habitatores Dedan, quoniam perditionem Esau adduxi super eum, tempore quo visitavi eum.
49.9 Si vindemiatores veniunt super te, non relinquent racemum; si fures in nocte, diripiunt, quod placet sibi.
49.10 Ego vero discooperui Esau, revelavi abscondita eius, et celari non poterit; vastatum est semen eius et fratres eius et vicini eius, et non erit.
49.11 Relinque pupillos tuos, ego faciam eos vivere; et viduæ tuæ in me sperabunt.
49.12 Quia hæc dicit Dominus: Ecce quibus non erat iudicium, ut biberent calicem, bibentes bibent; et tu quasi innocens relinqueris? Non eris innocens, sed bibens bibes.
49.13 Quia per memetipsum iuravi, dicit Dominus, quod in solitudinem et in opprobrium et in desertum et in maledictionem erit Bosra; et omnes civitates eius erunt in solitudines sempiternas ».
49.14 Auditum audivi a Domino, et legatus ad gentes missus est: « Congregamini et venite contra eam et consurgite in prœlium ».
49.15 « Ecce enim parvulum dedi te in gentibus, contemptibilem inter homines.
49.16 Arrogantia tua decepit te, et superbia cordis tui, qui habitas in cavernis petræ et tenes altitudinem collis; cum exaltaveris quasi aquila nidum tuum, inde detraham te, dicit Dominus.
49.17 Et erit Edom in desolationem: omnis, qui transibit per eam, stupebit et sibilabit super omnes plagas eius.
49.18 Sicut subversa est Sodoma et Gomorra et vicinæ eius, ait Dominus, non habitabit ibi vir, et non peregrinabitur in ea filius hominis.
49.19 Ecce quasi leo ascendet de silva condensa Iordanis ad prata semper virentia, quia subito currere faciam eos ex illa; et, qui erit electus, illum præponam ei. Quis enim similis mei? Et quis vocabit me in iudicium? Et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo?
49.20 Propterea audite consilium Domini, quod iniit de Edom, et cogitationes eius, quas cogitavit de habitatoribus Theman: Certe abstrahent parvulos gregis, certe desolabuntur super eos pascua eorum.
49.21 A voce ruinæ eorum commota est terra, clamor in mari Rubro auditus est ocis eius.
49.22 Ecce quasi aquila ascendet et volabit et expandet alas suas super Bosram; et erit cor fortium Edom in die illa quasi cor mulieris parturientis ».
49.23 Ad Damascum. « Confusa est Emath et Arphad, quia auditum pessimum audierunt; turbati sunt in mari sollicitudinis, quod quiescere non potuit.
49.24 Dissoluta est Damascus, versa in fugam; tremor apprehendit eam, angustia et dolores tenuerunt eam quasi parturientem.
49.25 Quomodo non erit derelicta civitas laudabilis, urbs lætitiæ?
49.26 Ideo cadent iuvenes eius in plateis eius, et omnes viri prœlii conticescent in die illa, ait Dominus exercituum.
49.27 Et succendam ignem in muro Damasci, et devorabit mœnia Benadad ».
49.28 Ad Cedar et ad regna Asor, quæ percussit Nabuchodonosor rex Babylonis. Hæc dicit Dominus: « Surgite, ascendite ad Cedar et vastate filios orientis.
49.29 Tabernacula eorum et greges eorum capient; tentoria eorum et omnia vasa eorum et camelos eorum tollent sibi; et vocabunt super eos formidinem in circuitu.
49.30 Fugite, abite vehementer, in voraginibus sedete, qui habitatis Asor, ait Dominus; iniit enim contra vos Nabuchodonosor rex Babylonis consilium et cogitavit adversum vos cogitationes.
49.31 Consurgite, et ascendite ad gentem quietam et habitantem confidenter, ait Dominus; non ostia nec vectes eis: soli habitant.
49.32 Et erunt cameli eorum in direptionem, et multitudo iumentorum in prædam; et dispergam eos in omnem ventum, qui sunt attonsi in comam, et ex omni confinio eorum adducam interitum super eos, ait Dominus.
49.33 Et erit Asor in habitaculum thoum, deserta usque in æternum; non manebit ibi vir, nec peregrinabitur in ea filius hominis ».
49.34 Quod factum est verbum Domini ad Ieremiam prophetam super Elam, in principio regni Sedeciæ regis Iudæ, dicens:
49.35 « Hæc dicit Dominus exercituum: Ecce ego confringam arcum Elam, summam fortitudinem eorum;
49.36 et inducam super Elam quattuor ventos a quattuor plagis cæli, et ventilabo eos in omnes ventos istos, et non erit gens, ad quam non perveniant profugi Elam.
49.37 Et pavere faciam Elam coram inimicis suis et in conspectu quærentium animam eorum; et adducam super eos malum iram furoris mei, dicit Dominus, et mittam post eos gladium, donec consumam eos.
49.38 Et ponam solium meum in Elam et perdam inde regem et principes, ait Dominus.
49.39 In novissimis autem diebus convertam sortem Elam », dicit Dominus.
50.1 Verbum, quod locutus est Dominus de Babylone et de terra Chaldæorum in manu Ieremiæ prophetæ:
50.2 « Annuntiate in gentibus et auditum facite, levate signum; prædicate et nolite celare, dicite: “Capta est Babylon, confusus est Bel, victus est Merodach. Confusa sunt sculptilia eius, superata sunt idola eorum”.
50.3 Quoniam ascendit contra eam gens ab aquilone, quæ ponet terram eius in solitudinem, et non erit qui habitet in ea ab homine usque ad pecus: et moti sunt et abierunt.
50.4 In diebus illis et in tempore illo, ait Dominus, venient filii Israel ipsi et filii Iudæ simul; ambulantes et flentes properabunt et Dominum Deum suum quærent.
50.5 De Sion interrogabunt, ad cuius viam facies eorum: “Venite, et apponamur ad Dominum fœdere sempiterno, quod nulla oblivione delebitur”.
50.6 Grex perditus factus est populus meus, pastores eorum seduxerunt eos feceruntque vagari in montibus; de monte in collem transierunt, obliti sunt cubilis sui.
50.7 Omnes, qui invenerunt, comederunt eos, et hostes eorum dixerunt: “Non delinquimus, pro eo quod peccaverunt Domino, habitaculo iustitiæ et exspectationi patrum eorum Domino”.
50.8 Recedite de medio Babylonis et de terra Chaldæorum egredimini; et estote quasi hædi ante gregem.
50.9 Quoniam ecce ego suscito et adducam in Babylonem congregationem gentium magnarum de terra aquilonis; et præparabuntur adversus eam, et inde capietur: sagitta eorum quasi bellatoris electi non revertetur vacua.
50.10 Et erit Chaldæa in prædam; omnes vastantes eam replebuntur », ait Dominus.
50.11 Dum exsultatis et magna loquimini diripientes hereditatem meam dum effusi estis sicut vituli super herbam et hinnitis sicut equi fortes,
50.12 confusa est mater vestra nimis, et in opprobrium facta est, quæ genuit vos; ecce novissima erit in gentibus, deserta, invia et arens.
50.13 Ab ira Domini non habitabitur, sed redigetur tota in solitudinem; omnis, qui transibit per Babylonem, stupebit et sibilabit super universis plagis eius.
50.14 Præparamini contra Babylonem per circuitum omnes, qui tenditis arcum; debellate eam, non parcatis iaculis, quia Domino peccavit.
50.15 Clamate adversus eam; ubique dedit manum, ceciderunt fundamenta eius, destructi sunt muri eius, quoniam ultio Domini est; ultionem accipite de ea: sicut fecit, facite ei.
50.16 Disperdite satorem de Babylone et tenentem falcem in tempore messis; a facie gladii sævientis unusquisque ad populum suum convertetur, et singuli ad terram suam fugient.
50.17 Ovis dispersa Israel; leones eiecerunt eum. Primus comedit eum rex Assyriæ; iste novissimus exossavit eum Nabuchodonosor rex Babylonis.
50.18 Propterea hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: « Ecce ego visitabo regem Babylonis et terram eius, sicut visitavi regem Assyriæ;
50.19 et reducam Israel ad pascua sua, et pascetur Carmelum et Basan, et in monte Ephraim et Galaad saturabitur anima eius.
50.20 In diebus illis et in tempore illo, ait Dominus, quæretur iniquitas Israel et non erit, et peccatum Iudæ et non invenietur, quoniam propitius ero eis, quos reliquero.
50.21 Super terram Merataim ascende et super habitatores Phacud. Dissipa et interfice persequens eos, ait Dominus, et fac iuxta omnia, quæ præcepi tibi ».
50.22 Vox belli in terra et contritio magna.
50.23 Quomodo confractus est et contritus malleus universæ terræ? Quomodo versa est in desolationem Babylon in gentibus?
50.24 Illaqueavi te, et capta es, Babylon, et nesciebas; inventa es et apprehensa, quoniam Dominum provocasti.
50.25 Aperuit Dominus thesaurum suum et protulit vasa iræ suæ, quoniam opus est Domino Deo exercituum in terra Chaldæorum. nota
50.26 Venite ad eam ab extremis finibus, aperite horrea eius; redigite eam in acervos lapidum quasi manipulos et interficite eam, nec sit quidquam reliquum.
50.27 Dissipate universos tauros eius, descendant in occisionem. Væ eis, quia venit dies eorum, tempus visitationis eorum!
50.28 Vox fugientium et eorum, qui evaserunt de terra Babylonis, ut annuntient in Sion ultionem Domini Dei nostri, ultionem templi eius.
50.29 Convocate in Babylonem sagittarios, omnes, qui tendunt arcum; consistite adversus eam per gyrum, et nullus evadat: reddite ei secundum opus suum, iuxta omnia, quæ fecit, facite illi, quia contra Dominum erecta est, adversum Sanctum Israel.
50.30 « Idcirco cadent iuvenes eius in plateis eius, et omnes viri bellatores eius conticescent in die illa, ait Dominus.
50.31 Ecce ego ad te, Superbia, dicit Dominus, Deus exercituum, quia venit dies tuus, tempus visitationis tuæ.
50.32 Et cadet Superbia et corruet, et non erit qui suscitet eam; et succendam ignem in urbibus eius, et devorabit omnia in circuitu eius ».
50.33 Hæc dicit Dominus exercituum: « Calumniam sustinent filii Israel et filii Iudæ simul; omnes, qui ceperunt eos, tenent, nolunt dimittere eos.
50.34 Redemptor eorum fortis, Dominus exercituum nomen eius, iudicio defendet causam eorum, ut quietem det terræ et conturbet habitatores Babylonis.
50.35 Gladius ad Chaldæos, ait Dominus, et ad habitatores Babylonis et ad principes et ad sapientes eius!
50.36 Gladius ad divinos eius, qui stulti erunt! Gladius ad fortes illius, qui timebunt!
50.37 Gladius ad equos eius et ad currus eius et ad omne vulgus, quod est in medio eius; et erunt quasi mulieres! Gladius ad thesauros eius, qui diripientur!
50.38 Siccitas super aquas eius erit, et arescent, quia terra sculptilium est, et in portentis insaniunt.
50.39 Propterea habitabunt dracones cum thoibus, et habitabunt in ea struthiones; et non inhabitabitur ultra usque in sempiternum nec exstruetur usque ad generationem et generationem.
50.40 Sicut subvertit Deus Sodomam et Gomorram et vicinas eius, ait Dominus, non habitabit ibi vir, et non peregrinabitur in ea filius hominis.
50.41 Ecce populus venit ab aquilone, et gens magna et reges multi consurgent a finibus terræ.
50.42 Arcum et acinacem apprehendent, crudeles sunt et immisericordes; vox eorum quasi mare sonabit, et super equos ascendent sicut vir paratus ad prœlium contra te, filia Babylon.
50.43 Audivit rex Babylonis famam eorum, et dissolutæ sunt manus eius; angustia apprehendit eum, dolor quasi parturientem.
50.44 Ecce quasi leo ascendet de silva condensa Iordanis ad prata semper virentia, quia subito currere faciam eos ex illa et, qui erit electus, illum præponam ei. Quis enim similis mei? Et quis vocabit me in iudicium? Et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo? ».
50.45 Propterea audite consilium Domini, quod mente concepit adversum Babylonem, et cogitationes eius, quas cogitavit super terram Chaldæorum: certe abstrahent parvulos gregis, certe desolabuntur super eos pascua eorum.
50.46 A voce captivitatis Babylonis commota est terra, et clamor inter gentes auditus est.
51.1 Hæc dicit Dominus: « Ecce ego suscitabo super Babylonem et super habitatores Chaldææ quasi ventum pestilentem;
51.2 et mittam in Babylonem ventilatores, et ventilabunt eam et demolientur terram eius, quoniam venerunt super eam undique in die afflictionis.
51.3 Non tendat, qui tendit arcum suum, et non ascendat loricatus; nolite parcere iuvenibus eius, interficite omnem militiam eius ».
51.4 Et cadent interfecti in terra Chaldæorum et vulnerati in plateis eius,
51.5 quoniam non est viduatus Israel et Iuda a Deo suo, Domino exercituum; terra autem eorum repleta est delicto in conspectu Sancti Israel.
51.6 Fugite de medio Babylonis, et salvet unusquisque animam suam; nolite perire in pœna eius, quoniam tempus ultionis est Domino: vicissitudinem ipse retribuet ei.
51.7 Calix aureus Babylon in manu Domini inebrians omnem terram; de vino eius biberunt gentes et ideo insaniunt.
51.8 Subito cecidit Babylon et contrita est. Ululate super eam; tollite resinam ad dolorem eius, si forte sanetur.
51.9 « Curavimus Babylonem, et non est sanata. Derelinquite eam, et eamus unusquisque in terram suam, quoniam pervenit usque ad cælos iudicium eius et elevatum est usque ad nubes.
51.10 Protulit Dominus iustitias nostras; venite, et narremus in Sion opus Domini Dei nostri ».
51.11 Acuite sagittas, implete pharetras; suscitavit Dominus spiritum regum Medorum, et contra Babylonem mens eius est, ut perdat eam, quoniam ultio Domini est ultio templi sui.
51.12 Super muros Babylonis levate signum, augete custodiam, ponite custodes, præparate insidias, quia cogitavit Dominus, et facit quæcumque locutus est contra habitatores Babylonis.
51.13 Quæ habitas super aquas multas, locuples in thesauris, venit finis tuus, pedalis præcisionis tuæ.
51.14 Iuravit Dominus exercituum per animam suam: « Quoniam, etsi replevero te hominibus quasi brucho, super te celeuma cantabitur ».
51.15 Qui fecit terram in fortitudine sua, præparavit orbem in sapientia sua et prudentia sua extendit cælos;
51.16 dante eo vocem, multiplicantur aquæ in cælo; qui levat nubes ab extremo terræ, fulgura in pluviam facit et producit ventum de thesauris suis.
51.17 Stultus factus est omnis homo, absque scientia; confusus est omnis conflator in sculptili, quia mendax conflatio eius, nec est spiritus in eis.
51.18 Vana sunt opera et risu digna, in tempore visitationis suæ peribunt.
51.19 Non sicut hæc pars Iacob, quia, qui fecit omnia, ipse est, et Israel tribus hereditatis eius: Dominus exercituum nomen eius.
51.20 « Malleus tu mihi, vas belli: et ego collisi in te gentes et dispersi in te regna
51.21 et collisi in te equum et equitem eius et collisi in te currum et ascensorem eius
51.22 et collisi in te virum et mulierem et collisi in te senem et puerum et collisi in te iuvenem et virginem
51.23 et collisi in te pastorem et gregem eius et collisi in te agricolam et iugales eius et collisi in te duces et magistratus.
51.24 Et reddam Babyloni et cunctis habitatoribus Chaldææ omne malum suum, quod fecerunt in Sion in oculis vestris, ait Dominus.
51.25 Ecce ego ad te, mons pestifer, ait Dominus, qui corrumpis universam terram; et extendam manum meam super te et evolvam te de petris et dabo te in montem combustionis.
51.26 Et non tollent de te lapidem in angulum et lapidem in fundamenta, sed perditus in æternum eris », ait Dominus.
51.27 Levate signum in terra, clangite bucina in gentibus, sanctificate super eam gentes, vocate contra illam regna Ararat, Menni et Aschenez. Constituite super eam scribas, adducite equos quasi bruchum aculeatum.
51.28 Sanctificate contra eam gentes, reges Mediæ, duces eius et universos magistratus eius cunctamque terram potestatis eius.
51.29 Et commovebitur terra et conturbabitur, quia impletur contra Babylonem cogitatio Domini, ut ponat terram Babylonis desertam et inhabitabilem.
51.30 Cessaverunt fortes Babylonis a prœlio, habitaverunt in præsidiis; devoratum est robur eorum, et facti sunt quasi mulieres; incensa sunt tabernacula eius, contriti sunt vectes eius.
51.31 Currens obviam currenti veniet, et nuntius obvius nuntianti, ut annuntiet regi Babylonis quia capta est civitas eius a summo usque ad summum.
51.32 Et vada præoccupata sunt, et paludes incensæ sunt igni; et viri bellatores conturbati sunt.
51.33 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israel: « Filia Babylonis quasi area tempore trituræ eius; adhuc modicum, et veniet tempus messionis eius ».
51.34 « Comedit me, devoravit me Nabuchodonosor; rex Babylonis reddidit me quasi vas inane, absorbuit me quasi draco, replevit ventrem suum deliciis meis et eiecit me ».
51.35 « Iniquitas adversum me et caro mea super Babylonem! », dicit habitatio Sion. « Et sanguis meus super habitatores Chaldææ! », dicit Ierusalem.
51.36 Propterea hæc dicit Dominus: « Ecce ego iudicabo causam tuam et ulciscar ultionem tuam et desertum faciam mare eius et siccabo venam eius;
51.37 et erit Babylon in tumulos, habitatio thoum, stupor et sibilus, eo quod non sit habitator.
51.38 Simul ut leones rugient, frement veluti catuli leonum.
51.39 In calore eorum ponam potus eorum et inebriabo eos, ut sopiantur et dormiant somnum sempiternum et non consurgant, dicit Dominus.
51.40 Deducam eos quasi agnos ad victimam, quasi arietes cum hædis ».
51.41 Quomodo capta est Babel, et comprehensa est gloria universæ terræ? Quomodo facta est in stuporem Babylon inter gentes?
51.42 Ascendit super Babylonem mare, multitudine fluctuum eius operta est.
51.43 Factæ sunt civitates eius in stuporem, terra inhabitabilis et deserta, terra, in qua nullus habitet, nec transeat per eam filius hominis.
51.44 « Et visitabo super Bel in Babylone et eiciam, quod absorbuerat, de ore eius; et non confluent ad eum ultra gentes, siquidem et murus Babylonis corruet.
51.45 Egredimini de medio eius, populus meus, ut salvet unusquisque animam suam ab ira furoris Domini.
51.46 Et ne forte mollescat cor vestrum, et timeatis auditum, qui audietur in terra; et veniet in anno auditio, et post hunc annum auditio, et iniquitas in terra, et dominator super dominatorem.
51.47 Propterea ecce dies veniunt, et visitabo super sculptilia Babylonis, et omnis terra eius confundetur, et universi interfecti eius cadent in medio eius.
51.48 Et laudabunt super Babylonem cæli et terra et omnia, quæ in eis sunt, quia ab aquilone venient ei prædones, ait Dominus.
51.49 Et Babylon cadet, occisi in Israel, sicut pro Babylone ceciderunt occisi universæ terræ.
51.50 Qui fugistis gladium, ite, nolite stare; recordamini procul Domini, et Ierusalem ascendat super cor vestrum.
51.51 “Confusi sumus, quoniam audivimus opprobrium; operuit ignominia facies nostras, quia venerunt alieni super sanctificationem domus Domini”.
51.52 Propterea ecce dies veniunt, ait Dominus, et visitabo super sculptilia eius, et in omni terra eius gemet vulneratus.
51.53 Si ascenderit Babylon in cælum et firmaverit in excelso robur suum, a me venient vastatores eius », ait Dominus.
51.54 Vox clamoris de Babylone et contritio magna de terra Chaldæorum,
51.55 quoniam vastavit Dominus Babylonem et perdidit ex ea vocem magnam; et sonabunt fluctus eorum quasi aquæ multæ, dedit sonitum vox eorum.
51.56 Quia venit super eam, id est super Babylonem, prædo; et apprehensi sunt fortes eius, et fractus est arcus eorum, quia Deus ultor Dominus reddens retribuet.
51.57 « Et inebriabo principes eius et sapientes eius et duces eius et magistratus eius et fortes eius; et dormient somnum sempiternum et non expergiscentur », ait rex, Dominus exercituum nomen eius.
51.58 Hæc dicit Dominus exercituum: « Murus Babylonis ille latissimus funditus suffodietur, et portæ eius excelsæ igni comburentur; et laboraverunt populi pro nihilo, et gentes pro igni lassatæ sunt ».
51.59 Verbum, quod præcepit Ieremias propheta Saraiæ filio Neriæ filii Maasiæ, cum pergeret cum Sedecia rege Iudæ in Babylonem in anno quarto regni eius; Saraias autem erat princeps, qui mansionibus præerat.
51.60 Et scripsit Ieremias omne malum, quod venturum erat super Babylonem, in libro uno, omnia verba hæc, quæ scripta sunt contra Babylonem.
51.61 Et dixit Ieremias ad Saraiam: « Cum veneris in Babylonem et videris et legeris omnia verba hæc,
51.62 dices: “Domine, tu locutus es contra locum istum, ut disperderes eum, ne sit qui in eo habitet ab homine usque ad pecus, et ut sit perpetua solitudo”.
51.63 Cumque compleveris legere librum istum, ligabis ad eum lapidem et proicies illum in medium Euphraten
51.64 et dices: “Sic submergetur Babylon et non consurget a facie afflictionis, quam ego adduco super eam, et dissolvetur” ». Hucusque verba Ieremiæ.
52.1 Filius viginti et unius anni erat Sedecias, cum regnare cœpisset, et undecim annis regnavit in Ierusalem; et nomen matris eius Amital filia Ieremiæ de Lobna.
52.2 Et fecit malum in oculis Domini iuxta omnia, quæ fecerat Ioachim,
52.3 quoniam furor Domini erat in Ierusalem et in Iuda, usquequo proiceret eos a facie sua. Et recessit Sedecias a rege Babylonis.
52.4 Factum est autem in anno nono regni eius, in mense decimo decima mensis, venit Nabuchodonosor rex Babylonis, ipse et omnis exercitus eius, adversus Ierusalem; et obsederunt eam et ædificaverunt contra eam munitiones in circuitu.
52.5 Et fuit civitas obsessa usque ad undecimum annum regis Sedeciæ.
52.6 Mense autem quarto, nona mensis, obtinuit fames in civitate, et non erant alimenta populo terræ.
52.7 Et dirupta est civitas, et omnes viri bellatores fugerunt exieruntque de civitate nocte per viam portæ, quæ est inter duos muros et ducit ad hortum regis, Chaldæis obsidentibus urbem in gyro, et abierunt per viam, quæ ducit in Arabam.
52.8 Persecutus est autem Chaldæorum exercitus regem, et apprehenderunt Sedeciam in campestribus Iericho, et omnis comitatus eius diffugit ab eo.
52.9 Cumque comprehendissent regem, adduxerunt eum ad regem Babylonis in Rebla, quæ est in terra Emath; et locutus est ad eum iudicia.
52.10 Et iugulavit rex Babylonis filios Sedeciæ in oculis eius, sed et omnes principes Iudæ occidit in Rebla;
52.11 et oculos Sedeciæ eruit et vinxit eum compedibus et adduxit eum rex Babylonis in Babylonem et posuit eum in domo carceris usque ad diem mortis eius.
52.12 In mense autem quinto, decima mensis, ipse est annus nonus decimus Nabuchodonosor regis Babylonis, venit Nabuzardan princeps satellitum, qui stabat coram rege Babylonis, in Ierusalem.
52.13 Et incendit domum Domini et domum regis; et omnes domos Ierusalem et omnem domum magnam igni combussit;
52.14 et totum murum Ierusalem per circuitum destruxit cunctus exercitus Chaldæorum, qui erat cum magistro satellitum.
52.15 De pauperibus autem populi et de reliquo vulgo, quod remanserat in civitate, et de perfugis, qui transfugerant ad regem Babylonis, et superfluos artificum transtulit Nabuzardan princeps satellitum.
52.16 De pauperibus vero terræ reliquit Nabuzardan princeps satellitum in vinitores et in agricolas.
52.17 Columnas quoque æreas, quæ erant in domo Domini, et bases et mare æreum, quod erat in domo Domini, confregerunt Chaldæi et tulerunt omne æs eorum in Babylonem.
52.18 Et lebetes et vatilla et cultros et phialas et mortariola et omnia vasa ærea, quæ in ministerio fuerant, tulerunt;
52.19 et pelves et thymiamateria et phialas et lebetes et candelabra et mortaria et cyathos, quotquot aurea aurea, et quotquot argentea argentea, tulit magister satellitum;
52.20 columnas duas et mare unum et vitulos duodecim æreos, qui erant subtus basi, quam fecerat rex Salomon domui Domini. Non erat pondus æris omnium horum vasorum.
52.21 De columnis autem, decem et octo cubiti altitudinis erant in columna una, et funiculus duodecim cubitorum circuibat eam; porro grossitudo eius quattuor digitorum, et intrinsecus cava erat.
52.22 Et capitella super utramque ærea: altitudo capitelli unius quinque cubitorum, et retiacula et malogranata super capitellum in circuitu omnia ærea; similiter columnæ secundæ.
52.23 Et malogranata nonaginta sex dependentia; omnia malogranata centum super retiacula in circuitu.
52.24 Et tulit magister satellitum Saraiam sacerdotem primum et Sophoniam sacerdotem secundum et tres custodes vestibuli.
52.25 Et de civitate tulit eunuchum unum, qui erat præpositus super viros bellatores, et septem viros de his, qui videbant faciem regis, qui inventi sunt in civitate, et scribam principis militum, qui ex populo terræ probabat tirones, et sexaginta viros de populo terræ, qui inventi sunt in medio civitatis.
52.26 Tulit autem eos Nabuzardan magister satellitum et duxit eos ad regem Babylonis in Rebla;
52.27 et percussit eos rex Babylonis et interfecit eos in Rebla in terra Emath. Et translatus est Iuda de terra sua.
52.28 Iste est populus, quem transtulit Nabuchodonosor: in anno septimo, Iudæos tria millia et viginti tres;
52.29 in anno octavo decimo Nabuchodonosor de Ierusalem animas octingentas triginta duas;
52.30 in anno vicesimo tertio Nabuchodonosor transtulit Nabuzardan magister satellitum animas Iudæorum septingentas quadraginta quinque; omnes ergo animæ quattuor milia sescentæ.
52.31 Et factum est in tricesimo septimo anno transmigrationis Ioachin regis Iudæ, duodecimo mense vicesima quinta mensis, elevavit Evilmerodach rex Babylonis, ipso anno regni sui, caput Ioachin regis Iudæ; et eduxit eum de domo carceris.
52.32 Et locutus est cum eo bona et posuit thronum eius super thronos regum, qui erant secum in Babylone.
52.33 Et mutavit vestimenta carceris eius, et comedebat panem coram eo semper cunctis diebus vitæ suæ.
52.34 Et cibaria eius, cibaria perpetua dabantur ei a rege Babylonis statuta per singulos dies, usque ad diem mortis suæ, cunctis diebus vitæ eius.
* 1:4-10 UNK Cf. Ex 6:12 Ecce, filii Israel non audiunt me, et quomodo audiet me pharao, praesertim cum incircumcisus sim labiis? Cf. Is 6:5 Quia vir pollutus labiis ego sum et in medio populi polluta labia habentis ego habito.
* 1:9 UNK Cf. Mt 10:19 Do not worry what you will say
* 2:13 NAB Cf. Jn 4:10 Si scires donum Dei et quis est, qui dicit tibi: 'Da mihi bibere', tu forsitan petivisses ab eo et dedisset tibi aquam vivam.
* 6:16 CCSS Cf. Mt 11:29 Take up my yoke and find rest
* 7:11 NIB Quoted at Mk 11:17; Mt 21:13
* 9:4 NAB Cf. Gen 25:26 Postea frater eius egrediens plantam Esau [Jacob's heel, baaqeb esaw] tenebat manu, et idcirco appellatum est nomen eius Iacob. Cf. Gen 27:36 Iuste vocatum est nomen eius Iacob; supplantavit enim me en altera vice [he has now supplanted me: wayyaqebeni, wordplay on name yaaqob]: primogenita mea ante tulit et nunc secundo surripuit benedictionem meam.
* 9:23-24 UNK Quoted in I Cor 1:31
* 12:7 CCSS Mt 23:37- 38 Jerusalem ... relinquitur vobis domus vestra deserta
* 18:6 NAB Cf. Rom 9:20 O homo, sed tu quis es, qui respondeas Deo? Numquid dicet figmentum ei, qui se finxit: <<Quid me fecisti sic?>>.
* 21:8 NIB Cf. Mt 7:13-14 Narrow and wide gates and roads
* 22:28 NIB Cf. Ps 30:13 LXX Oblivioni a corde datus sum tamquam mortuus; factus sum tamquam vas perditum.
* 23:18 NAB Cf. Rom 11:34 Quis enim cognovit sensum Domini? Aut quis consiliarius eius fuit?
* 31:15 NIB Cf. Mt 2:17-18 Herod's Slaughter of Innocents
* 31:31-36 JPS Cf. Is 42:1-4 First Servant Song; CCSS Cf. Mt 26:28 Eucharist: hic est enim sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effunditur in remissionem peccatorum.
* 31:33-34 NAB Echoed at Rom 11:27
* 50:25 NAB Cf. Rom 9:22 Quod si volens Deus ostendere iram et notam facere potentian suam
| SRC | Description |
|---|---|
| CCSS | Catholic Commentary Sacred Scripture 2010 |
| JPS | Jewish Publication Society Jewish Study Bible 2004 |
| NAB | New American Bible 1986 |
| NIB | New Interpreters Bible 1994 |
| UNK | UNK |